Chickenbussen en hiken

Hola,

Alweer tijd voor een nieuw verhaal :) Heb begrepen dat het ontzettend koud is (geweest) bij jullie, hier in Estelí is het ook veel kouder dan in Leon: s'avonds een keer gewoon een lange broek aan gehad. Gevoelstemperatuur van 30 graden ipv 42 denk ik!

In Leon had ik een rondje musea gedaan; Ruben Dario een bekende dichter van hier; Contemporary Art met een tijdelijke expositie van oa Dali, dus heerlijk rustig schilderijen bekijken; museum van de Revolutie vond ik erg indrukwekkend. Hier vertelde een oud strijder me het hele verhaal van de revolutie, in het Spaans maar zo langzaam dat het te begrijpen was. Hij is groot voorstander van Ortego terwijl de jongere garde duidelijk laat merken dat hij Nicaragua niet verder helpt. Het museum is gevestigd in het oude parlementsgebouw dat nu erg vervallen is, dus ik vond het niet echt een tof idee om op het golfplaten dak dat deels verroest was rond te wandelen voor een uitzicht over Leon. Maar toen bleek dat er beton onder lag, vond ik het prima. Schitterend uitzicht op de kathedraal!! Wat kerken bezocht maar overal was dienst en verder was er heel weinig te doen in het centrum. Goed te zien dat dit ooit een mooie koloniale stad geweest is maar echt in verval geraakt en zoveel afval op straat. Iedereen gooit z'n flesjes, papiertjes etc. uit het raam van de auto/bus en er zijn ook maar weinig prullenbakken. 

Omdat ik het echt te warm vond voor nog een dag in Leon ben ik naar het strand gegaan met de chickenbus. Dat zijn oude Amerikaanse schoolbussen en hier in alle kleuren van de regenboog! Bij de beginhalte moest ik een half uurtje wachten voordat we gingen maar dat was echt geen straf. Van alles wordt in de bus verkocht door van die echte mamitas die maar blijven roepen wat ze verkopen. Na hun rondje gaan ze naar buiten, tellen ze tot 300 ofzo (zo lijkt het in ieder geval) en komen ze terug voor nog een rondje. Ondertussen knalt er goede reggaeton uit de speakers: echt genieten dit. Naar het strand was een half uurtje ongeveer, lastig was om aan te geven waar je er uit wilde omdat er geen haltes zijn. Mooi plekje in Las Peñitas gevonden, waar alle stranden zwart zand hebben. Het was heel rustig, dus fijn relaxen :) Terug stond ik op de bus te wachten toen iemand me een lift aanbood. In het hostel hadden ze verteld dat het heel normaal was, dus in no-time terug in Leon! s 'Avonds vroegen de mensen in het hostel of ik hun Trivia team wilde versterken, toen we bij het hostel aankwamen waar dit gedaan werd, bleek er disco bingo te zijn. Ook leuk! In tweetallen deden we mee, ik was samen met iemand uit Leon wat goed was voor de herkenning van de liedjes. Er was namelijk een lijst met liedjes, Westers en Latino, die allemaal een cijfer hadden en als de videoclip van dat liedje langskwam, je wist welk nummer het was en je had dat nummer, mocht je hem wegstrepen. Daarnaast werden er ook nummers omgeroepen. Geen bingo gehad maar wel een leuke avond en een heerlijke dag!!

Dinsdagochtend nog even de kathedraal op geweest. Schoenen uit op het dak, logisch anders waren ze nu voor niks alles aan het witten. En je mocht 25 minuten van het schitterende uitzicht genieten. Want wauw overal in de verte bergen en vulkanen te zien!! Was wel ak mega warm om negen uur maar goede keus om te doen. Daarna met de taxi naar het busstation en de taxi pikt gewoon meerdere mensen op zolang het op zijn route lag. Retedruk met busjes, fietstaxi's, scooters, auto's en soms nog een paard en wagen 'de toeteraar wint' is denk ik het spreekwoord hier want wat een herrie alles door elkaar. De chauffeur wilde me bij de juiste bus afzetten, kon hem alleen niet vinden, maar voor m'n tas op mn rug zat, was er al iemand van de bus naar Estelí: ideaal! Moesten alleen nog 20 minuten wachten voordat het busje volzat en om die vol te krijgen riep iemand non-stop ' EsteliEsteliEsteliEstelieeeeeeeee'. Respect hoor. Mijn backpack lag de hele tijd naast de bus en ik kon hem net niet zien, maar de man naast me hield hem in de gaten en zei het toen die achterin de bus gelegd werd. Ook toen hij eerder uitstapte dan ik wenste hij me een fijne tijd en zei hij nogmaals dat ik me geen zorgen over m'n backpack hoefde te maken. Zo lief dat men hier zo met je meedenkt. Toen we bijna gingen, was er ineens nog een passagier, alleen geen plekken meer. Wat doe je dan? Een met plastic draden bespannen zitje tussen stoel aan de zijkant en bank klemmen: hoppa nog een zitplaats (blij dat ik daar niet zat)! Deze rit van twee uur was niet geschikt voor mensen met wagenziekte, wat een gesjees, geslinger, inhalen als het bijna niet kan/mag, remmen op het laatste moment etc. Maar fijn dat we er zo snel waren. Omdat het hier niet zo warm was, liep ik naar het hostel. Het was alleen iets verder dan ik dacht, maar ach na twee uur zitten is even lopen ook wel prima. Goede wifi hier dus even met mama via Whatsapp gebeld: fijn om even te kletsen en te kunnen vertellen hoe het hier is!
s'Avonds lekker uit wezen eten van mijn sinterklaascadeau van thuis (geld om te gaan uiteten) het was hier alleen nog geen vier euro bij elkaar dus nu kan ik nog een paar keer gaan :)


En toen was het tijd voor het hoogtepunt tot nu toe: hiken in Miraflor (natuurreservaat hier in de buurt). Om zes uur gingen we al, dus het was een hele vroege wekker, maar het scheelt dat het hier al licht is dan. Met een groepje en de gids in de chickenbus, die begon op de Panamericana maar jammer genoeg al snel op een onverharde weg kwam, twee uur lang hobbelen. Naast me zat een vrouw met een kindje van 2 of 3 denk ik en ze kreeg een bijzondere combi als ontbijt. Eerst koffie, toen chips en daarna borstvoeding terwijl ik daar met m'n yoghurtje naast te wachten tot ik trek had om te ontbijten. Enige wat ik hoopte was dat ze van dat gehobbel niet zou gaan kotsen: gelukkig veilig bij Miraflor aangekomen. We begonnen in het hoogste van de drie delen, wat bestaat uit nevelwoud en wat ook echt in de mist/wolken lag. Voor het eerst had ik het echt koud, niet gedacht dat ik dat nog zou meemaken hier. Toen we begonnen met lopen en we veel moesten klimmen, hadden we het zo warm. De community, wiens land we betraden, werd betaald en toen begon echt zo'n gave wandeling!! Het nevelwoud is heel dicht begroeid en je kan zien hoe bomen en planten van elkaar afhankelijk zijn om te kunnen leven. Er wordt ook niets gekapt zonder toestemming: puur natuur. De gids had veel te vertellen, wat het heel interessant maakte. Onderweg een aantal spechten, een toekan en een kolibrie gezien o.a. Maar het allermooiste vond ik alle verschillende kleuren groen: denk dat ik ze allemaal gezien heb! En waar ik ook heel erg van genoot dat het alleen wij met de natuur waren, zo stil ook overal: je hoorde de wind door de bomen, allerlei vogels en in het begin apen in de verte en op zo'n moment is Nederland echt heeeel ver weg. In de lagere gedeeltes was het minder dicht begroeid maar waren veel bomen met slierten mos en pollen eraan, die waaiden en beetje en waren echt prachtig met de zon erdoor!! Bij een community gingen we lunchen, wat leuk was om te zien hoe zij allemaal bij elkaar wonen en dat alle dieren daar los rondom lopen. We aten rijst, bruine bonen, salad, vlees aardappel groenten prutje en een maïstortilla. Het was een flink bord vol, maar ik had zo'n honger (was ook al twee uur geweest) dat ik alles opat. Daarna terug in de bus heerlijk afterdinnerdippen. In het hostel s'avonds met een grote groep spelletjes gedaan en rum gedronken. Snap wel waarom ze hier hun eigen rum zo aanprijzen :) Echt een heerlijke dag!!

Flink getwijfeld wat ik vandaag zou gaan doen, wilde niet weer zo vroeg op voor een tour, sigarenfabrieken waren dicht vanwege de public holiday van vandaag en omdat ik het hiken zo fijn vond, ben ik zelf gaan wandelen naar een waterval hier in de buurt. Wel ver zeiden ze in het hostel, maar bleek slechts 7 km te zijn. Eerst met de chickenbus tot het ziekenhuis aan de rand van de stad. Verwarrend dat op alle bussen hier ziekenhuis staat, maar met wat hulp de juiste gevonden. In de bus weer een lekker muziekje en men vertelde waar ik moest uitstappen. Daar gevraagd waar ik heen moest en toen op pad. Het eerste stuk van de route was wel heel stil dat ik even twijfelde of het slim was om in m'n eentje door het platteland te lopen, maar als het onveilig was geweest hadden ze het in het hostel wel afgeraden (het engste vond ik achteraf alle loslopende honden). En toen was het weer genieten: erg heuvelachtig met overal uitzicht op akkerland en heuvels in de verte waar je soms schaduwen van de wolken en de zon op kon zien schijnen. Op een gegeven moment merkte ik dat ik de hele tijd moest glimlachen, zegt genoeg denk ik! De weg werd wel steeds slechter en de heuvels hoger dus al met al een pittig tochtje van anderhalf uur. Bij de waterval aangekomen, was het zeker de moeite waard; veel groter dan ik dacht en er was niemand dus ik had hem voor mij alleen (de tig schitterende vlinders tellen niet mee). Lekker zitten genieten; ook hier was het, behalve het geluid van de waterval, heel stil. Daar mn broodjes gegeten en toen er meer mensen kwamen na een uurtje weer teruggelopen. Ik twijfelde om te liften, maar er kwamen bijna geen auto's langs en waarom zou ik als ik ook door een schitterend stukje van de wereld mag wandelen. Het dalen met veel losliggende stenen was wel even heftig, maar de spierpijn morgen neem ik voor lief. Was een heel fijn tochtje!! Met een taxi terug naar het centrum, want er gaan alleen bussen heen en niet terug: Nicaraguaanse logica. In het hostel een koud biertje gedronken, had ik wel verdiend vond ik :) en daarna mijn tas weer ingepakt.

Morgen ga ik naar Isla de Ometepe, een eiland in Lago de Nicaragua. Vanaf hier schijnt het 8 uur reizen te zijn met vier bussen (moet o.a. in Tipitapa overstappen echt een leuke naam) en een boot, maar dan sluit alles aan, wat ik me echt niet kan indenken en ook de tijden lijken erg krap, maar we zullen zien! Ik ga gewoon om 6.45 in de eerste bus en hoop dan ergens halverwege de middag op Ometepe te zijn. Heb er goede verhalen over gehoord en dat het vooral heeeel relaxed is :)


Liefs, Xx Astrid