Eerste week Nicaragua

Hola,

De eerste week van de 10 is omgevlogen. Vorig weekend druk met afscheid nemen van iedereen, vooral bij opa en oma was moeilijker dan ik had gedacht ook omdat zij het moeilijk vonden. Maren en Thieme zolang niet zien, is ook raar; die zullen in deze tijd het meest veranderen/groeien. Maandag op het vliegveld natuurlijk ook bij afscheid van papa en mama wel wat traantjes, maar ik heb me erbij neergelegd dat ik afscheid nemen gewoon niet mijn ding is.

Vluchten waren allebei prima. Maar wat een gedoe aan controles in Atlanta! In ieder geval geen tijd gehad om mezelf te vervelen want toen ik overal doorheen was het nog maar een kwartier tot het volgende vliegtuig ging boarden. In Nicaragua aangekomen ging het snel langs de douane en bagagecheck en in de aankomsthal was de transfer naar het hotel nergens te vinden. Rondje buiten gelopen nog een rondje binnen, geen succes. Een man van taxi aeropuerto ('we are safe company' vroeg me af in hoeverre dat waar is maar grote kans dat ik heel wantrouwend keek) ging me helpen door heel hard de naam van het hotel te roepen, nog een rondje te doen maar helaas. Uiteindelijk belde iemand voor me naar het hotel, hing de dame op, bij mij ook nog een keer. Uiteindelijk sprak de taximan met haar en bleek dat er wel iemand moest zijn. Dus nog een keer zoeken en uiteindelijk gevonden gelukkig :) Denk dat ik vroeg was en hij laat en we elkaar precies misgelopen waren. Het was een uurtje rijden naar Granada, gezellig gekletst en heel veel armoede gezien onderweg wat ik me niet zo gerealiseerd had van tevoren. In het hotel aangekomen was ik zo moe dat ik meteen ben gaan slapen. 
Volgende ochtend en alle ochtenden erna wakker geworden van heel harde knallen, ik dacht vuurwerk maar blijkt dat het gewoon knallen zijn om de hemel te laten horen dat ze hier Maria aan het vereren zijn, terwijl 8 december daar ook nog een Public Holiday voor is. Ook veel processies hier overal al daarvoor en die beginnen al zo vroeg in de morgen, inclusief fanfare: uitslapen is er niet bij deze week in Granada en Leon.

De eerste dagen heb ik lekker wat rondgewandeld door de straten met overal gekleurde huizen wat er heel leuk uitziet, genoten van het feit dat ik niks hoef te doen :) en geprobeerd te wennen aan de warmte, maar dat blijft nog even lastig omdat het naast warm ook heel vochtig is, maar ach alles beter dan vorst! Heb wat kerken bezocht die ze allemaal aan het schilderen waren en waar je allesbehalve stil hoeft te zijn maar vooral alle weekendplannen kan doorspreken (gokje) en zo hard dat iedereen kan meegenieten. 
Ook buiten Granada is van alles te doen. Had ervoor gekozen om mee te gaan met een lavatour. Dit betekende aan het eind van de middag naar vulkanen Masaya en Nindiri te rijden. Echt een gekkenhuis op de weg; zo druk , zoveel geslinger van weghelft en zoveel politiecontroles enja toen werd ons busje ook aangehouden. Of we paspoorten bij ons hadden, had ik wel maar iedereen verder niet dus leek me ook beter om nee te zeggen, na lang praten, meningen van vijf agenten (na ons werd niemand meer staande gehouden) mochten we zonder duidelijke reden toch weer door; bijzonder.
De lava en stoom uit de vulkaan waren al uit de verte te zijn door een oranje gloed boven de vulkaan. Op de rand van de krater was het zo goed te zien en je kon het horen borrelen. Bizar dat je dit van zo dichtbij  (ongeveer 400m onder de rand maar leek echt veeeel dichterbij) kan en mag bekijken. Oké als veiligheidsmaatregel moesten alle busjes achteruit inparkeren om meteen weg te kunnen indien nodig  (vraag me af in hoeverre dit in geval van nood echt zou werken maar ach).
De dag erna ben ik naar Laguna Apoyo gegaan om te zwemmen in een kratermeer. Heerlijk om even uit de stad te zijn en te genieten van zo'n mooie omgeving: het leek wel het paradijs daar met heel blauw water, bergen en vulkanen de achtergrond,  klein zwart strandje met wat strandstoelen. Echt de perfecte locatie, het water was vrij warm, dus een verfrissende duik was het niet echt maar heerlijk om te zwemmen zonder het koud te krijgen.

En toen was het alweer tijd voor de volgende bestemming: Leon (meer noordelijk). Met een shuttlebus daarheen, zou twee uur duren maar werden er drie. Echt wat een chaos op de weg, met name rondom Managua. Daar moet je trouwens je fiets, motor, auto, chickenbus pimpen. Alle attributen zijn in tig stalletjes langs de weg te verkrijgen. Leukste vond ik blauw mechanic velgen op een fiets met roze handremmen. Begrijp ook goed waarom veel auto's schade hebben; de slalom is zeker een bijzondere verrichting tijdens het rij-examen en verder lijkt het vooral op 'zij kunnen ook remmen'. Jezus Christus staat ook op veel raamstickers, ook in slogans. Misschien hangt eea met elkaar samen...
Aankomst in Leon vond ik een beetje tegenvallen maar ik had er geen rekening mee gehouden dat het minder ontwikkeld zou zijn dan Granada. Het hostel is zo goed als leeg (pluspunt een privé dorm :)) maar het schijnt hier ook veel minder toeristisch te zijn
Dat alles wetende maakt dat ik er heel anders tegenaan kijk. Gisteren snel even langs de cathedraal gelopen maar morgen wordt mn toeristische dagje langs de hotspots en musea (schijnen op zondag gratis te zijn). Voor vandaag dus een change of plans door naar Leon Viejo te gaan, archeologische opgravingen 50 km verderop van de eerste stichting van Leon in de 16e eeuw door de Spanjaarden (en UNESCO site Sandra). Vanwege de weinige toeristen gaan er amper tours die kant op dus opperden de mensen van het hostel om een motorguide te kiezen. Enja waarom ook niet. Kreeg een spijkerjas te leen, wat heel fijn was tegen de wind (en anders was ik waarschijnlijk levend verbrand) en daar gingen we! Even vergeten hoe chaotisch het verkeer was en dat dit ook voor motors geldt maar na een paar kilometer wen je er wel aan en als je je dan bedenkt dat je door zo'n mooi landschap met overal in de verte vulkanen rijdt, heb je wel een vrijheidsgevoel :) De opgravingen en het verhaal over hoe de Spanjaarden alles overnamen vond ik interessant, geschiedenis van een land wat niet op onze geschiedenis lijkt boeien me altijd. Maar het mooiste was toch wel het uitzicht op Volcan Momotombo, die dagelijks rookt en vorige maand nog een uitbarsting had. Echt schitterend!! Omdat ik mocht kiezen wat we gingen doen, zijn we nog naar Lago Xolotlan gereden voor een beter uitzicht. Daarna nog wat gedronken bij een Pulperia op de stoep voor we terugreden en toen begon het charme offensief. Al een paar keer had hij gezegd dat ik echt een vulkaan moest beklimmen met hem als gids (wil ik op zich wel doen maar niet hier in Leon) en anders wilde die me het nachtleven van Leon laten zien, me leren salsadansen, Flor de Caña (beroemde rum uit Nicaragua) drinken en kwam die met allerlei fb foto's op de proppen en nogmaals de vraag of ik meeging dansen vanavond. Ehm leuk voor je dit allemaal maar ik ga dit allemaal niet doen. Nee begreep die niet,  een sarcastische maybe wel. 

Toch op de terugweg merkte ik dat zo'n dag me wel helpt met het idee dat ik echt echt niets hoef. Eerste dagen voelde ik dat wel al dat je kan doen wat je wilt, maartoch lijkt het net niet te kloppen of ik moet er toch meer aan wennen dan ik dacht. Vanmiddag was het gevoel echt van ik ben hier en doe wat ik wil en verder niets dus hopelijk wordt dit gewenning ;)

Fijne zondag en Sinterklaas voor jullie! 

Liefs, Xx Astrid