Change of plans again

Lieve allemaal,

Helaas is dit ook nog een berichtje uit Panama. De plannen werden nog meer omgegooid en eerlijk gezegd was dit niet mijn allerleukste week.

Afgelopen zondag had ik een relaxdag. Lekker aan het zwembad gelegen, boekje gelezen. Helaas miste mijn Engelse boek de helft, dus geen idee hoe het verhaal is afgelopen. Voor een volgende keer als ik een boek uit de exchange meeneem even opletten of het een compleet boek is dus! Daarna wilde ik boodschappen doen maar hier zijn op zondag bijna alle winkels dicht. Bijzonder voor zo'n grote stad, want in de kleinere plaatsen waren wel veel winkels open. Uiteindelijk drie minisupers (vreemde naam vind ik, zou het minimercado noemen, maar hier worden kleine supermarkten consequent minisuper genoemd) afgelopen voor een heerlijke maaltijd: groentenomelet en ik had Radler gevonden :) Met twee Nederlandse meiden naar Casco Viejo gegaan. Zij hadden net de tour gedaan, die ik ging doen, waren laaiend enthousiast en gingen met de crew nog wat drinken en hadden gevraagd of ik meewilde. Superleuk om de crew vast te leren kennen, veel verhalen te horen: helemaal zin in! Eerst een mangomojito gedronken in een restaurantje waar de reggaeton zo hard stond dat iedereen die daar zat te eten elkaar niet meer kon verstaan, denk dat ze gewoon al aan de clubavond wilden beginnen. Daarna door naar een rooftopparty bij Gatto Blanco. Supervette rooftop met uitzicht op de lichtjes van de wolkenkrabbers, overal loungesets en fijne deephouse van een dj: genieten daar! Om twaalf uur was het al afgelopen, kwam de politie ook echt even langs om te zeggen dat het klaar was. Maandag was het hier een Public Holiday, maar absoluut geen feestdag zoals de taxichauffeur uitlegde, het was de dag van de doden (later opgezocht dat ze de overledenen van een opstand, veel studenten geloof ik, herdenken). De hele dag werd er ook geen alcohol verkocht en was ook veel dicht. Maargoed twaalf uur was wat mij betreft helemaal prima, was echt kapot. De meiden reden met de taxi met mij mee terug en gingen daarna nog door voor een kleine afterparty. Heeel fijn dat ze even meereden, hoewel het hier misschien ook wel in mn eentje gekund had. 

De dag erna kwam alleen het slechte nieuws dat de boot helemaal gecanceld was. Dat was echt zo'n naar uurtje. Dacht echt van onee wat nu. Gelukkig zijn er dan fijne vrienden en een mama in Nederland die je bedenkingen en ideeën even aanhoren, waardoor je na dat uurtje gewoon weer plannen kan gaan maken.
Het leuke aan de vertraging was dat ik nu Sven (voor de niet familie een neef die met een vriend hier op vakantie ging) in Panama trof. We zijn samen wezen lunchen, leuk om elkaar te zien, was anderhalf jaar geleden voor het laatst bedachten we. Grappig dat het dan Panama is voordat je elkaar weer ziet! Had inmiddels besloten om te gaan voor de boot op de 13e en zij hebben dezelfde boot! 

Omdat ik had besloten niet nog langer in Panama City te blijven, moest ik even bedenken waar ik dan heen wilde en hoe of wat. Het werd uiteindelijk El Valle de Anton, 2,5 uur met de bus vanaf Albrook maar. Na Bocas had ik al getwijfeld of ik hier naartoe zou gaan, maar toen had ik voor het strand gekozen. Was op tijd op pad en zo was ik tegelijk onderweg met iedereen die ging werken. Grappig om te zien dat vrouwen op teenslippers naar kantoor gaan, maar bij de deur deze omwisselen voor pumps; mannen in pak gaan bij een kraampje op straat hun koffie in een piepschuimbeker halen (had ik echt niet verwacht hier) en een paar zakenmensen gaan op een kruising tussen fiets en scooter door het verkeer! Op het busstation was het weer bijzonder: kaartje bij loket gekocht en nummers van plataforma gekregen (toch wel Retiro achtig maar kleiner want 53 was de hoogste en daar ging het in ieder geval tot 72), liep ik daarna langs andere loketten naar de bus gingen de verkopers van alles naar me roepen, sissen, handkusjes echt doe normaal! De bus vertrok niet om 8.20 uur maar 20 minuten later. Naast mij was er nog maar een andere passagier, snapte dat ze nog even wilden afwachten of er meer zouden komen. De rit vloog voorbij, eerste stuk was weer bekend, tweede stuk van de Panamericana naar het noorden niet en was heel mooi! We reden steeds hoger de bergen in en op een gegeven moment konden we gewoon de Pacific zien! El Valle is niet heel groot en werd voor de deur van het hostel afgezet. Hier was een dorm voor 27 personen met bedden tot driehoog, gelukkig kreeg ik een onderste bed. Omdat elk bed een gordijntje had, voelde het helemaal niet als 27, wel fijn. Bij een bakkertje lunch gehaald en naar een van de vele watervallen gelopen. Onderweg schitterend uitzicht op la India Dormida. Dit is een berg in de vorm van een slapend meisje, heel bijzonder dat de berg van haar hoofd deels bos heeft waardoor het lijkt alsof ze haren heeft. El Valle de Anton ligt in de krater van een oude vulkaan, dus overal eromheen zijn bergen te zien. De waterval was een half uurtje lopen, ook hier werd weer van alles geroepen. Maar vond de mensen hier best klein, dus ik val erg op en het is niet megatoeristisch. Om daadwerkelijk bij de waterval te komen, moest ik een stukje langs de rivier lopen, die best hoog stond waardoor de rotsen glibberig waren. Maar het was het klimmen en klauteren meer dan waard; wat een mooie waterval met heel veel vallend water! En wederom bijna niemand :) Lekker mn lunch daar opgegeten en zitten genieten van het moois om me heen. Daarna naar Los Pozos Termales gelopen voor een moddermasker en een termaalbad. Velen van jullie zullen denken 'huh heb je daar echt voor gekozen' maar ik dacht waarom niet, even lekker ontspannen. Er waren twee soorten modder, moest je zelf opsmeren, daarna 20 minuten laten opdrogen terwijl je met je benen in een warm bad zat. Heel leuk dat iedereen elkaar vertelde welke delen nog moesten drogen, zo ook bij mij. Daarna gezicht afspoelen onder de douche en het termaalbad in. Best wel lekker om even in te zitten en natuurlijk in een prachtige omgeving! Op de terugweg langs de markt gelopen, waar ik ingrediënten voor hutspot heb gehaald. Het is hier namelijk maar 25 graden en 's avonds is een lange broek nodig, dus vond dat het best kon. Jammer genoeg had de supermarkt geen lekker vlees (ofja zag er allemaal niet zo goed uit) dus werden het kipnuggets. Echt een lekker maaltje en zo anders dan de pasta, wat het meestal wordt.

Best  wel lekker geslapen; de bedden waren ook heel lang, alleen 18 muggenbulten rijker. Als ontbijt weer pannenkoeken maar deze werden gebakken en waren met appel en kaneel erin en er was verse ananas bij! Via de bakker naar la India Dormida gelopen. Ik wilde rondwandelen in plaats van heen en terug dezelfde weg, in het hostel hadden ze uitgelegd dat het kon, maar ze hadden niet verteld dat er geen bewegwijzering is. Het eerste stuk was een pad langs wat huizen het dorp uit, erg veel rotsen en lijkt me niet fijn als je dit elke dag moet lopen. Stuk erna was ook goed te volgen, ging wel al wat meer omhoog en er was minder schaduw dus ik was blij dat ik vroeg vertrokken was. Hoe hoger ik kwam, hoe moeilijker het werd, want op het grasgedeelte van de berg waren steeds meer paden. Gelukkig kwam ik soms locals tegen (geen idee van waar naar waar zij liepen) dus kon ik checken of ik nog goed liep. Alleen op een gegeven moment liep ik zo dicht langs een dal waar het pad steeds raarder werd, dat ik terug gelopen ben en een ander pad heb genomen. Scheelde dat je de hele tijd kon zien welke kant je op moest. Ik heb voor mijn doen op mn gemakje gelopen en de tijd genomen om van het uitzicht te genieten en alles om me heen. Beide dalen waren heel mooi en heel verschillend; aan de ene kant het dorp en aan de andere kant alleen maar groen. En het was zo stil om me heen met alleen de wind en soms wat krekels. Laatste stukje naar de top was een heftig klimmetje met handen en voeten, even goed opletten want zoveel mensen komen niet langs als er iets zou gebeuren. De terugweg was heel anders met in het begin een pad over boomwortels door dichtbegroeid bos en daarna een groot stuk met gladde stenen. Onderweg was er nog een grote waterval, die ook heel mooi was. En er waren ook nog Pre Colombiaanse petrogliefen te bewonderen. Het waren er veel op een grote rots in het wit en zwart. De rots was helemaal niet afgeschermd ofzo, zou zo anders gaan in Europa. Daarna nog naar een andere waterval, chorro el Macho, gelopen. Deze was het duurste en vond ik eigenlijk het minste. Hij was wel heel hoog, maar je mocht er helemaal niet zo dichtbij komen. Terug in het hostel had ik de pijp wel even leeg. Gezellig zitten kletsen met een Nederlander, die vertelde dat ze met een groepje eind van de middag de Cerro Cara Iguana gingen oplopen voor de zonsondergang en de vraag of ik meeging. Lichte twijfel vanwege de vermoeide benen, maar die bergen zijn zo mooi, dus waarom niet! De weg ernaartoe was grotendeels een karrenspoor tot aan een huisje wat leeg stond. Via een pad langs de tuin kwamen we in een dennebos en daarna ineens in het groen terecht. Nog een half uurtje verder en toen waren we op de top. Daar waaide het alleen zo hard, blij dat ik mijn windjack bij had. Ook vanaf dit punt konden we de Pacific zien. We moesten nog een half uurtje wachten, wat niet erg was; ook hier was het zo ontzettend mooi en heel erg anders! Toen het laatste stukje zon achter wolken ging, besloten we gauw terug te lopen om het grootste gedeelte in de schemer te kunnen lopen. In het dobker waren er ineens veel vuurvliegjes te zien echt zo gaaf. Heb er ooit eerder eentje gezien maar niet zoveel. Het laatste stuk moesten toch de zaklampen aan. Was ook een toffe hike en gezellig met zn zessen!

Jammer genoeg had ik mail gehad van de boot dat er weer kans op vertraging was en omdat ik een fb bericht had gezien dat er geen boten vanaf de kustplaats in Colombia naar verder gingen vanwege onbegaanbare zee, had ik er geen goed gevoel meer bij. Lastig besluit, maar toch besloten om zelf de trip te cancelen, dus heb ik gezegd dat ik een vlucht had de 19e waarvan ik dacht hem dan niet te kunnen halen en of ik mijn geld terug kon krijgen. Deze dagen wel gemerkt hoe fijn het is om je twijfels met familie en vrienden te kunnen delen en dat er met je werd meegeluisterd/-gekeken naar de mogelijkheden. Vond het heel moeilijk omdat dit hoog op mijn lijstje stond, maar ik wil nog teveel zien en doen in Colombia dat ik niet nog later daar pas wil zijn. Vooral de vraag van Chris of ik er echt nog van zou kunnen genieten als de boot vertraging zou oplopen, vond ik een hele goede. Denk dat ik niet met een fijn gevoel zou kunnen gaan, dus daarom besloten om het zo te doen. Alleen restte dan nog de vraag krijg ik echt mijn geld terug.

De volgende ochtend daar gelukkig positieve reactie op. Ze gaven in de mail ook aan dat bijna zeker een dag erbij zou komen en misschien nog een. Alleen moest ik bij de guide mijn geld terughalen en die zou de volgende dag op de boot gaan. Hoe dat het beste te regelen... Heel fijn dat Sven bij de informatie meeting was en mijn geld kon meenemen, zodat ik het alleen nog bij hem hoefde op te halen. Anders was het nog even een puzzel geworden. 's Ochtends nog naar een kleine zoo annex animal rescue center gegaan wat veel groter was dan ik dacht. Daar hadden ze de gouden kikker, beestje van hier, die ik graag wilde zien. Naast deze kikker hadden ze nog veel meer bijzondere soorten en kleuren kikkers in aquaria zitten. Was wel leuk om rond te lopen en om nog wat te doen voordat ik terugging naar Panama City. Halverwege de middag al in het hostel, dus lekker bij het zwembad gehangen. 's Avonds nog een biertje gedaan met Sven en hem een fijne reis gewenst. Was heel tof geweest om deze ervaring te delen denk ik, maar voor mijn gevoel is dit de juiste keus geweest. En elke reis zijn er dingen die je graag had willen doen en toch op de een of andere manier niet lukken/kunnen/passen. Dus dat moet je dan accepteren en als ik bedenk hoe mooi het al is dat ik hier ben en wat ik al allemaal heb gezien en gedaan, dan mag ik even balen maar meer ook niet. 

Vandaag nog een dagje Panama City en omdat ik mn dagelijkse fietstochtje begin te missen een fiets gehuurd. Volgens de Lonely Planet de perfecte manier om een breeze te vangen; klinkt goed voor in de hitte! Helemaal over de Boulevard tot aan Casco Viejo gefietst, daar over de ring om Casco Viejo heen en toen kwam er een lastig stuk want daarna hield het fietspad op. Even zoeken en vragen, maar eerste stuk was langs de hoofdweg in de berm, daarna oversteken en tussen de auto's en vrachtwagens richting Amador Causeway waar weer een fietspad zou zijn. Dat duurde nog een poosje, was wel fijn dat auto's rekening met me hielden. De Causeway waren ze alleen nog deels aan het aanleggen en het waaide echt megahard, dus die breeze was er zeker! De Causeway is een weg ten Westen van de stad die een paar eilandjes met het vasteland begint, waardoor het een schiereiland wordt. Vanaf daar heb je uitzicht over de hele stad en je kan alle boten zien die liggen te wachten voor het kanaal. Fijne fiets en fijne fietstocht. Heb heel rustig aan gefietst, alleen tussen de auto's wel even door getrapt. Terug in het hostel bleek dat ik gewoon 30 km had gefietst. Lekker wat gezwommen en naar de vismarkt gegaan. Ik had een tentje gekozen waar alleen locals zaten en ze niet irritant aan het vragen waren of je daar wilde eten. De visfilet met vissaus (stukjes vis, inktvis, garnalen en kruiden) waren echt mega lekker: perfect laatste Panamese avondmaal.

Net mijn tas ingepakt en morgenochtend vlieg ik (als het goed is, had zelfs gedroomd dat er iets mis was met mijn tickets) naar Bogota. Daar moet ik zes uur wachten en dan vlieg ik 's avonds naar Cartagena toe. Dus hopelijk begint morgen dan echt eindelijk mijn Colombiaanse avontuur. Ik heb daar zoveel zin in! Panama vond ik ook een fijn land, terwijl iedereen die ik hier van tevoren over gesproken heb niet laaiend enthousiast was. Het is heel divers en de mensen vond ik ook erg aardig. Je kan alleen wel heel duidelijk de Amerikaanse invloed zien. En dat deze laatste week hier niet fijn was, kwam vooral door het afwachten, niet weten waar je aan toe bent en toch eigenlijk wel plannen wilt maken. Ben behoorlijk flexibel hier, maar er komt gewoon een punt dat je wil weten hoe of wat. Wel heb ik heel erg genoten van El Valle de Anton; echt een cadeautje dat ik dat nog heb mogen meepikken en dus toch nog twee bergen (niet heel hoog met maar 1000m.) heb kunnen beklimmen. En het was ook onverwachts om Sven even te zien. Dus dat afwachten heeft ook mooie dingen gebracht.

Geniet allemaal van de sneeuw of van het schaatsen. Hasta luego!

Liefs, Xx Astrid