Cartagena en Caraïbisch kuuroord
Door: Astrid
Blijf op de hoogte en volg Astrid
29 Januari 2017 | Colombia, San Onofre
Lieve allemaal,
Mijn vorige verhaal voelt als een eeuwigheid geleden, wat een goed teken is denk ik als het gaat om genieten van de tijd hier. Vorige week maandag ging ik met een shuttle naar Cartagena. Mijn ticket was 8000 goedkoper dan wat anderen betaald hadden, geen idee waarom maar prima! De rit duurde alleen flink langer dan gepland, maar er waren ook overal wegwerkzaamheden en het was behoorlijk druk op de weg. Onze chauffeur had echt een bizarre rijstijl. Met een bus overal vrachtwagens inhalen, ook met tegenliggend verkeer en hij bleef maar toeteren. De bus had een zware toeter als een truck en bij elke wegversmalling en druk punt vond meneer het nodig om heel hard en lang te toeteren, alsof dat iets zou helpen! Hoe langer het duurde, hoe gefrustreerder hij werd, wat zijn rijstijl zeker niet ten goede kwam. In Cartagena wilde hij me afzetten bij het kantoor van de maatschappij maar hij ging ook nog richting centrum, dus snapte niet waarom ik niet meekon. Uiteindelijk had hij een aardige collega die ervoor zorgde dat ik niet buiten de stadsmuren op 5 minuten lopen van het hostel werd afgezet: ideaal!
Die avond werden er salsalessen gegeven in het hostel en de moeite waard om te proberen dacht ik. Het was heel leuk om te doen, wel snel als de muziek erbij kwam en vraag me af of ik het lef zou hebben om het in de kroeg te doen, maargoed leuke avond!
Dag erna sochtends wat door de koloniale straatjes geslenterd in het centrum, wat niet heel groot is, maar wel heel mooi: elke straathoek is zowat een fotomomentje waard! Eigenlijk was ik vooral op zoek naar een telefoonshop om opa en oma te bellen en dat bleek lastig te vinden. Uiteindelijk met behulp van het hostel in een winkelcentrum een llamada gevonden. Vreemd om dan 'tot volgende week' te kunnen zeggen! En ik kreeg het leuke nieuws te horen dat Mayke is bevallen. Heel erg raar om dat via WhatsApp te horen en nu nog een poosje te moeten wachten voordat ik deze knapperd kan bewonderen.
Eind van de middag ging ik een walkingtour doen met wat meer mensen uit het hostel. Toen was het ook niet zo warm meer. Deze tour was heel boeiend met veel informatie over Cartagena in het verleden en duurde zelfs iets meer dan twee uur!
Ondanks dat ik wel het een en ander in Cartagena heb bekeken, waren het niet hele fijne dagen omdat ik niet fit was. Ook niet heel ziek, maar dacht misschien toch iets verkeerds gegeten ofzo. Ik was behoorlijk futloos en had zelfs geen zin om de volgende dag naar het strand te gaan, dus heb een hele dag niks gedaan, smiddags zelfs op bed gelegen en geslapen. Uiteindelijk gegoogled wat het kon zijn. Ik had best wat muggenbulten van de trail dus was bang dat het misschien daarmee te maken had, maar dat zou pas na twee weken gaan spelen. Dus verkeerd eten of drinken in combinatie met hitte en inspanning leek me logischer. Vervelend maar viel me nog mee dat het bijna negen weken geduurd heeft voordat ik ziek werd.
Donderdag was weer een reisdag en weer een bijzondere. Al vroeg op om op tijd op het busstation te zijn. Ik had een busticket voor de bus van 8.45 uur, moest er 20 minuten eerder zijn en in het hostel zeiden ze dat vanwege spitsuur ik rond 7 uur een taxi moest nemen. Zo gezegd zo gedaan. Het was ook best wel druk op straat, veel getoeter natuurlijk weer en buiten het centrum was het ook een stuk armoediger. Mensen die hun handkarren aan het klaarmaken waren, vrouwen die stoepjes dweilden (snap niet waarom want die zouden meteen weer stoffig worden) en heel veel mensen in plastic stoelen die lekker langs de kant zaten te kletsen. De taxichauffeur had er zin in en zat lekker mee te dansen op zn 'musica tropica' te zien aan het rollen van zn schouders. Op een gegeven moment gingen we vollebak in zn achteruit en een behoorlijk eind, dus ik dacht huh wat nu? Maar er was een vechtpartij, om half 8 sochtends, met flink wat politie dus maakten we een ommetje. Iets over half 8 al op het busstation. Daar mocht ik mn backpack alvast in de bus leggen. Dat vond ik al vroeg, maar chill. Nadat ik een broodje gekocht had, werd duidelijk waarom: moest mn ticket inleveren en kreeg hem met Cambio de linéa weer terug. Dus toen had ik mooi een bus eerder! Het was maar twee uurtjes tot San Onofre. Daar was ik de enige die de bus uitstapte en kon ik uit wel 10 mototaxis kiezen. Blijkbaar bepalen ze zelf wie aan de beurt was, want iemand gaf me een helm en er was nog maar een mototaxi over. En zo zat ik lekker in het zonnetje achterop een motor door het Colombiaanse platteland op weg naar Rincon del Mar. Dit plaatsje staat (nog) niet in de Lonely Planet (en is ook niet in te voeren hier op waarbenjij), maar is een klein vissersplaatsje met een mooi strand waar je zonder veel toeristen (zijn maar twee of drie hostels/hotels ofzo). Half uurtje genieten verder aangekomen in dit dorpje en de sfeer was meteen geweldig. Het hostel ligt direct aan het strand, wit zand, blauwe zee, afdakje met hangmatten en picknicktafels en een goede book exchange. Ik ga me hier wel vermaken!! En nu twee dagen later kan ik vertellen dat dit heeeeel goed gelukt is: net een kuuroord hier! De eerste dag lekker op het strand een boek gelezen. De supermarkt is aan de overkant van de straat, daar sta je bij de locals in de rij om bij de balie te vertellen wat je wilt hebben. Kan soms best even duren want ondertussen kletst de winkelier met iedereen even bij. Als de vissersboot, of eigenlijk elke boot, terugkomt naar het strand, springt er een groep mannen op uit de schaduw om de boot op een boomstam en daarna op het strand te duwen: een community hier, mooi om te zien. De zonsondergang is schitterend en elke dag anders, heel rustgevend om te kijken ook. De sterrenhemel is ook echt adembenemend! En als je avondeten wil, dan loop je naar een van de restaurantjes op het strand, bestel je je eten, vertel je waar je verblijft en komen ze het daarna brengen en halen ze later je bord weer op. Heb besloten om hier lekker decadent elke dag vis te eten op deze manier. De supermarkt heeft sowieso maar een heel klein assortiment en deze vis is zoooo lekker vers: op en top genieten!
Gisteren ging ik een snorkeltour doen rond de Islas de San Bernardo samen met een Amerikaans stel van papa en mamas leeftijd ongeveer. Al op tijd in de boot. Zij legden duidelijk uit naar welke plekken we zouden gaan, had de hostelman hun uitgelegd, en de bootman deed alsof hij het begreep. Dat was alleen niet het geval, bleek na vijf kwartier varen. Hij wilde ons afzetten bij Isla Santa Cruz, het meest druk bevolkte eiland ter wereld (?). Het schijnt dat je door andermans huizen moet om van A naar B te komen. Best leuk op zich, maar wij wilden snorkelen. Ook goed voor hem, na een schitterend tochtje door de mangrove en langs prachtige private properties op mooie eilanden, wilde hij ons bij Isla Titipan afzetten. Toen waren de Amerikanen not amused, wat ik kon begrijpen. Dus keerden we weer om en gingen we snorkelen. Mooi stukje onderwaterwereld en onder andere een kleine school paarsblauwe vissen gezien. Na een poosje kreeg ik het koud en toen ik een aal zag, was ik er klaar mee. Alsnog gingen we naar Titipan wat een schitterend eiland was met azuurblauwe zee, echt wauwie! Maar het was best druk daar met een aantal boten met veel herrie, dus niet heel idyllisch meer. Na een poosje gingen we wat rondlopen, zou de bootman op onze spullen letten en hadden we besloten het wel gezien te hebben. Toen we terugkwamen was alleen de boot weg met alle spullen van de Amerikanen, inclusief hun paspoorten, geld, water en bril en lag hun tas met eten ergens op een tafel. Mijn voorgevoel zei dat ik mn spullen moest meenemen, goede keus! De bootman had zn boot uitgeleend aan een vriend, maar die zou met tien minuten terugzijn. Dat werd alleen maar dan een uur en de Amerikanen waren er helemaal klaar mee. Ik vond het ook niet kunnen en vond de houding van de bootman niet tof, maar ik dacht hallo kijk eens om je heen hoe mooi het hier is! Ik genoot te erg om geïrriteerd te raken: heerlijk gevoel :) Toen zn vriend terugkwam, gingen we meteen en verontschuldigde hij zich tig keer en bracht hij ons naar nog een snorkelspot. Deze was echt vele malen mooier en heel veel vissen gezien. De stroming was wel een stuk sterker hier, dus werd gauwer moe. Tijd om terug te gaan! Terug in het hostel werd meteen met de hostelman gepraat, die de booteigenaar erbij haalde. We hoefden uiteindelijk maar de helft voor de boot te betalen en niet voor de snorkelgear. De hostelman wilde apart van de Amerikanen weten wat ik ervan vond. Ik heb verteld dat het voor mijn gevoel gewoon het ervaren van de Colombiaanse cultuur is. De bootman dacht namelijk te weten wat wij wilden zien en snapt niet dat wij graag naar een leeg strand wilden gaan ipv Titipan. De hostelman vond dit een grappige kijk op de situatie. Achja ik ben gewoon blij dat ik niet mijn dag heb laten verpesten :)
Vandaag heb ik zelfs twee boeken gelezen (superthanks Sandra voor het lastminute downloaden van al die boeken voor me) en heb net heerlijke langosta achter de kiezen. Mannn wat ga ik deze plek missen! Want na de dagen op deze schitterende plek, waar ik heerlijk tot rust kon komen, is het tijd om morgenmiddag (dus jessss nog een ochtend in paradise te gaan) terug naar Cartagena te gaan voor mn allerallerlaatste daagjes. Wil nog wat dingetjes kopen en een streetarttour doen en vooral niet haasten. Een heel raar idee dat het nu echt bijna voorbij is, dus nog maar even goed genieten van alles en vooral van de zon en warmte!
Tot snel :)
Liefs, Xx Astrid
Mijn vorige verhaal voelt als een eeuwigheid geleden, wat een goed teken is denk ik als het gaat om genieten van de tijd hier. Vorige week maandag ging ik met een shuttle naar Cartagena. Mijn ticket was 8000 goedkoper dan wat anderen betaald hadden, geen idee waarom maar prima! De rit duurde alleen flink langer dan gepland, maar er waren ook overal wegwerkzaamheden en het was behoorlijk druk op de weg. Onze chauffeur had echt een bizarre rijstijl. Met een bus overal vrachtwagens inhalen, ook met tegenliggend verkeer en hij bleef maar toeteren. De bus had een zware toeter als een truck en bij elke wegversmalling en druk punt vond meneer het nodig om heel hard en lang te toeteren, alsof dat iets zou helpen! Hoe langer het duurde, hoe gefrustreerder hij werd, wat zijn rijstijl zeker niet ten goede kwam. In Cartagena wilde hij me afzetten bij het kantoor van de maatschappij maar hij ging ook nog richting centrum, dus snapte niet waarom ik niet meekon. Uiteindelijk had hij een aardige collega die ervoor zorgde dat ik niet buiten de stadsmuren op 5 minuten lopen van het hostel werd afgezet: ideaal!
Die avond werden er salsalessen gegeven in het hostel en de moeite waard om te proberen dacht ik. Het was heel leuk om te doen, wel snel als de muziek erbij kwam en vraag me af of ik het lef zou hebben om het in de kroeg te doen, maargoed leuke avond!
Dag erna sochtends wat door de koloniale straatjes geslenterd in het centrum, wat niet heel groot is, maar wel heel mooi: elke straathoek is zowat een fotomomentje waard! Eigenlijk was ik vooral op zoek naar een telefoonshop om opa en oma te bellen en dat bleek lastig te vinden. Uiteindelijk met behulp van het hostel in een winkelcentrum een llamada gevonden. Vreemd om dan 'tot volgende week' te kunnen zeggen! En ik kreeg het leuke nieuws te horen dat Mayke is bevallen. Heel erg raar om dat via WhatsApp te horen en nu nog een poosje te moeten wachten voordat ik deze knapperd kan bewonderen.
Eind van de middag ging ik een walkingtour doen met wat meer mensen uit het hostel. Toen was het ook niet zo warm meer. Deze tour was heel boeiend met veel informatie over Cartagena in het verleden en duurde zelfs iets meer dan twee uur!
Ondanks dat ik wel het een en ander in Cartagena heb bekeken, waren het niet hele fijne dagen omdat ik niet fit was. Ook niet heel ziek, maar dacht misschien toch iets verkeerds gegeten ofzo. Ik was behoorlijk futloos en had zelfs geen zin om de volgende dag naar het strand te gaan, dus heb een hele dag niks gedaan, smiddags zelfs op bed gelegen en geslapen. Uiteindelijk gegoogled wat het kon zijn. Ik had best wat muggenbulten van de trail dus was bang dat het misschien daarmee te maken had, maar dat zou pas na twee weken gaan spelen. Dus verkeerd eten of drinken in combinatie met hitte en inspanning leek me logischer. Vervelend maar viel me nog mee dat het bijna negen weken geduurd heeft voordat ik ziek werd.
Donderdag was weer een reisdag en weer een bijzondere. Al vroeg op om op tijd op het busstation te zijn. Ik had een busticket voor de bus van 8.45 uur, moest er 20 minuten eerder zijn en in het hostel zeiden ze dat vanwege spitsuur ik rond 7 uur een taxi moest nemen. Zo gezegd zo gedaan. Het was ook best wel druk op straat, veel getoeter natuurlijk weer en buiten het centrum was het ook een stuk armoediger. Mensen die hun handkarren aan het klaarmaken waren, vrouwen die stoepjes dweilden (snap niet waarom want die zouden meteen weer stoffig worden) en heel veel mensen in plastic stoelen die lekker langs de kant zaten te kletsen. De taxichauffeur had er zin in en zat lekker mee te dansen op zn 'musica tropica' te zien aan het rollen van zn schouders. Op een gegeven moment gingen we vollebak in zn achteruit en een behoorlijk eind, dus ik dacht huh wat nu? Maar er was een vechtpartij, om half 8 sochtends, met flink wat politie dus maakten we een ommetje. Iets over half 8 al op het busstation. Daar mocht ik mn backpack alvast in de bus leggen. Dat vond ik al vroeg, maar chill. Nadat ik een broodje gekocht had, werd duidelijk waarom: moest mn ticket inleveren en kreeg hem met Cambio de linéa weer terug. Dus toen had ik mooi een bus eerder! Het was maar twee uurtjes tot San Onofre. Daar was ik de enige die de bus uitstapte en kon ik uit wel 10 mototaxis kiezen. Blijkbaar bepalen ze zelf wie aan de beurt was, want iemand gaf me een helm en er was nog maar een mototaxi over. En zo zat ik lekker in het zonnetje achterop een motor door het Colombiaanse platteland op weg naar Rincon del Mar. Dit plaatsje staat (nog) niet in de Lonely Planet (en is ook niet in te voeren hier op waarbenjij), maar is een klein vissersplaatsje met een mooi strand waar je zonder veel toeristen (zijn maar twee of drie hostels/hotels ofzo). Half uurtje genieten verder aangekomen in dit dorpje en de sfeer was meteen geweldig. Het hostel ligt direct aan het strand, wit zand, blauwe zee, afdakje met hangmatten en picknicktafels en een goede book exchange. Ik ga me hier wel vermaken!! En nu twee dagen later kan ik vertellen dat dit heeeeel goed gelukt is: net een kuuroord hier! De eerste dag lekker op het strand een boek gelezen. De supermarkt is aan de overkant van de straat, daar sta je bij de locals in de rij om bij de balie te vertellen wat je wilt hebben. Kan soms best even duren want ondertussen kletst de winkelier met iedereen even bij. Als de vissersboot, of eigenlijk elke boot, terugkomt naar het strand, springt er een groep mannen op uit de schaduw om de boot op een boomstam en daarna op het strand te duwen: een community hier, mooi om te zien. De zonsondergang is schitterend en elke dag anders, heel rustgevend om te kijken ook. De sterrenhemel is ook echt adembenemend! En als je avondeten wil, dan loop je naar een van de restaurantjes op het strand, bestel je je eten, vertel je waar je verblijft en komen ze het daarna brengen en halen ze later je bord weer op. Heb besloten om hier lekker decadent elke dag vis te eten op deze manier. De supermarkt heeft sowieso maar een heel klein assortiment en deze vis is zoooo lekker vers: op en top genieten!
Gisteren ging ik een snorkeltour doen rond de Islas de San Bernardo samen met een Amerikaans stel van papa en mamas leeftijd ongeveer. Al op tijd in de boot. Zij legden duidelijk uit naar welke plekken we zouden gaan, had de hostelman hun uitgelegd, en de bootman deed alsof hij het begreep. Dat was alleen niet het geval, bleek na vijf kwartier varen. Hij wilde ons afzetten bij Isla Santa Cruz, het meest druk bevolkte eiland ter wereld (?). Het schijnt dat je door andermans huizen moet om van A naar B te komen. Best leuk op zich, maar wij wilden snorkelen. Ook goed voor hem, na een schitterend tochtje door de mangrove en langs prachtige private properties op mooie eilanden, wilde hij ons bij Isla Titipan afzetten. Toen waren de Amerikanen not amused, wat ik kon begrijpen. Dus keerden we weer om en gingen we snorkelen. Mooi stukje onderwaterwereld en onder andere een kleine school paarsblauwe vissen gezien. Na een poosje kreeg ik het koud en toen ik een aal zag, was ik er klaar mee. Alsnog gingen we naar Titipan wat een schitterend eiland was met azuurblauwe zee, echt wauwie! Maar het was best druk daar met een aantal boten met veel herrie, dus niet heel idyllisch meer. Na een poosje gingen we wat rondlopen, zou de bootman op onze spullen letten en hadden we besloten het wel gezien te hebben. Toen we terugkwamen was alleen de boot weg met alle spullen van de Amerikanen, inclusief hun paspoorten, geld, water en bril en lag hun tas met eten ergens op een tafel. Mijn voorgevoel zei dat ik mn spullen moest meenemen, goede keus! De bootman had zn boot uitgeleend aan een vriend, maar die zou met tien minuten terugzijn. Dat werd alleen maar dan een uur en de Amerikanen waren er helemaal klaar mee. Ik vond het ook niet kunnen en vond de houding van de bootman niet tof, maar ik dacht hallo kijk eens om je heen hoe mooi het hier is! Ik genoot te erg om geïrriteerd te raken: heerlijk gevoel :) Toen zn vriend terugkwam, gingen we meteen en verontschuldigde hij zich tig keer en bracht hij ons naar nog een snorkelspot. Deze was echt vele malen mooier en heel veel vissen gezien. De stroming was wel een stuk sterker hier, dus werd gauwer moe. Tijd om terug te gaan! Terug in het hostel werd meteen met de hostelman gepraat, die de booteigenaar erbij haalde. We hoefden uiteindelijk maar de helft voor de boot te betalen en niet voor de snorkelgear. De hostelman wilde apart van de Amerikanen weten wat ik ervan vond. Ik heb verteld dat het voor mijn gevoel gewoon het ervaren van de Colombiaanse cultuur is. De bootman dacht namelijk te weten wat wij wilden zien en snapt niet dat wij graag naar een leeg strand wilden gaan ipv Titipan. De hostelman vond dit een grappige kijk op de situatie. Achja ik ben gewoon blij dat ik niet mijn dag heb laten verpesten :)
Vandaag heb ik zelfs twee boeken gelezen (superthanks Sandra voor het lastminute downloaden van al die boeken voor me) en heb net heerlijke langosta achter de kiezen. Mannn wat ga ik deze plek missen! Want na de dagen op deze schitterende plek, waar ik heerlijk tot rust kon komen, is het tijd om morgenmiddag (dus jessss nog een ochtend in paradise te gaan) terug naar Cartagena te gaan voor mn allerallerlaatste daagjes. Wil nog wat dingetjes kopen en een streetarttour doen en vooral niet haasten. Een heel raar idee dat het nu echt bijna voorbij is, dus nog maar even goed genieten van alles en vooral van de zon en warmte!
Tot snel :)
Liefs, Xx Astrid
-
29 Januari 2017 - 04:08
Simone:
Wauwie, je klinkt goed relax en het lijkt alsof je optimaal geniet! Knap dat je alles steeds meer naast je neer kan leggen, go with the flow! Geniet nog van je laatste daagjes en tot snel!! Xx -
29 Januari 2017 - 08:49
Chris:
Wat een heerlijk verhaal weer! Fijn dat je inmiddels weer wat fitter bent en
gewoon ook nog steeds zen! Goed bezig Assie, hopelijk kun je het relaxte gevoel
in NL lang vasthouden!! Geniet vd laatste dagen, alvast een fijne reis gewenst
en tot snel!!! Ik ben trouwens erg benieuwd naar je salsa moves, ik zal alvast
opzoek gaan naar passende muziek ;) -
29 Januari 2017 - 09:54
Sandra:
Waaauw daar klinkt het echt fantastisch jo. Dat zou wel een plek voor mij zijn.
Goed van je dat je je niet druk maakt. Heerlijke mañana mañana mentaliteit.
Blijf nog even genieten en t Paradijs en in Cartagena.
Tot over n paar dagen.
Liefss -
29 Januari 2017 - 10:34
Mama:
Fijn dat je weer bent opgeknapt en daar in Rincon del Mar zo hebt kunnen genieten! Nou nog een paar fijne dagen in Cartagena en dan weer naar je eigen plekje hier in Nederland! Geniet nog van de zon, de warmte, en even niks hoeven, tot over een paar dagen.
kuskus -
29 Januari 2017 - 12:47
Els:
Hallo Astrid nog ff genieten daar en dan op naar Nijmegen. Goede reis groetjes. -
29 Januari 2017 - 14:55
Yvonne:
Heej Astrid, Wat een geweldige plek! Klinkt echt fantastisch zoals je het beschreef en ik zag net de foto's op facebook en die bevestigden het nog een keer! Nog even lekker genieten en idd houdt dat zen gevoel zolang mogelijk vast.... -
29 Januari 2017 - 15:03
Antoinette Roelofs:
Hallo Astrid
Dit is nog eens een afsluiting van je prachtige trip!!
Nog ff genieten en dan weer met beide beentjes in de Zenstand -
29 Januari 2017 - 15:07
Antoinette :
Oh, ik mis een stukje tekst. Dat krijg je als je jet via de telefoon wilt doen....
Met beide beentjes in de Zenstand op de grond in Nijmegen!!
Goed terugreis
Knuffel Antoinette
-
29 Januari 2017 - 20:41
Roos:
Nog even een paar dagen lekker genieten!! -
30 Januari 2017 - 06:37
Jaqueline:
Hoi Astrid het was weer lekker lezen jammer dat het het laatste is van deze reis. Geniet nog van de laatste dagen. Wens je vast goede reis naar huis. Groetjes -
30 Januari 2017 - 10:39
Henny:
Hoi Astrid,
Heerlijk relaxed verhaal. Geniet nog een paar daagjes en veilige reis terug naar huis.
Liefs,
Henny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
