Genieten van sneeuw, kou en winter!!!

Lieve allemaal,

Ik ben weer terug in het oh zo vertrouwde Argentinië en over een maand stap ik alweer in het vliegtuig terug naar Nederland. Aan de ene kant is een maand zo voorbij, maar aan de andere kant is het dan ook mooi geweest en kijk ik ernaar uit om naar huis te gaan.

Vanaf Peru was het een verschrikkelijk lange reisdag naar Argentinië. Vooral het 9 uur wachten op het vliegveld van Lima was dramatisch, want behalve mensen kijken was er niks te beleven en na twee uur mensen kijken, had ik het eigenlijk ook wel gezien. In Buenos Aires bleek dat mijn vlucht naar Ushuaia een KLM-vlucht was, het moet niet gekker worden dacht ik nog, maar het bleek een gekoppelde vlucht dus gewoon met Aerolineas Argentinas naar het einde van de wereld. Want dat is Ushuaia voor mijn gevoel echt. Als je daar bent, uitkijkt over het Beagle Kanaal en aan het einde van de schiereilanden de open zee ziet, dan weet je gewoon dat er niks meer is behalve Antarctica.
In Ushuaia was het heel erg koud, overal lag sneeuw en heel het hostel zat vol met wintersportende Argentijnen. Ik was de enige niet-Argentijn en bijna de enige niet-wintersportende.
Normaal gesproken hou ik niet van kou en sneeuw etc. maar hier is het anders. De bergen zijn zo geweldig mooi, lang niet zo hoog als in Peru, maar met sneeuw en dan de zon erop. Geweldig!!! Om het leuk te maken, had ik besloten dat ik wilde hondensleeën. Dat kon in een vallei ongeveer een half uur vanaf Ushuaia. Toen we aankwamen was het -6 en mistig, maar wat een ervaring. Per slee waren er 8 huskies en ik zat met twee anderen op de slee. In het begin waren de honden aan het uitproberen en elke keer poepen en plassen, waardoor de slee werd stilgezet en ze waren soms ook bij elkaar aan het vervelen, maar toen ze eenmaal er zin in hadden, ging het ook best wel hard. Supergave ervaring om zo door de sneeuw te sjezen! Daarna gingen we ook nog wandelen in de bergen met van die sneeuwstukken onder de schoenen voor meer grip. Best wel vermoeiend maar heel erg mooi. De zon scheen lekker en het viel me reuze mee met de kou. Dat kwam denk ik doordat we in de vallei waren en het daar niet waaide. Tot slot gingen we naar een schattig hutje van boomstammen om warme chocomel en appeltaart te eten: jammie!!!
De dag erna besloot ik naar en gletsjer te wandelen, dat was ongeveer 7 km. In het hostel raadden ze me aan om een taxi heen te nemen en terug te lopen, want het was bergop en vermoeiend. Nou ik ben wel wat gewend en 7 km is helemaal niet ver. Het had wel gesneeuwd ’s nachts en vooral in het dorp was het overal spekglad. De weg naar de gletsjer was inderdaad bergop en helemaal wit, maar mat prachtige uitzichten over Ushuaia en het Beagle Kanaal. Helaas kreeg ik twee keer een sneeuwbui over me heen, maar die waren maar van korte duur en verder scheen de zon de hele tijd. Toen ik bij de stoeltjeslift was aangekomen om naar boven te gaan, zei de kaartverkoper dat ik beter niet kon gaan. Boven zou ik nog kunnen rondwandelen volgens de Lonely Planet, maar de man vertelde dat het heel hard waaide en er ’s middags veel sneeuw verwacht werd, waardoor de lift mogelijk gesloten zou worden. Het was alleen voor skiërs, dus helaas voor mij, maar fijn dat die man zo eerlijk was. Toen maar lekker een kopje thee gedronken in een megaschattig theehuisje met overal bloemetjes, roze en wit, echt helemaal zoals ik het top vind, en toen weer terug gewandeld. Ik besloot de shortcut door het bos te nemen, maar ik had er niet bij stilgestaan dat er ook steile stukken bij zouden zijn, dus nog een avontuurlijk tochtje terug naar het hostel haha.
Eind van de middag ging mijn vliegtuig naar El Calafate. Lekker slim was ik vergeten om mn zakmes in mn backpack te doen, maar geen probleem ik mocht gewoon terug en ook nog mn rugzak als bagage inchecken, kost niks extra’s hier. Over de kilo’s doen ze ook helemaal niet moeilijk en behalve dat zakmes stelt de bagagecheck niks voor. Vloeistoffen worden niet bekeken, met riem om door het detectiepoortje, waardoor die afgaat maakt ook al niks uit. Bijzonder hoor. Mijn vlucht zou een uur en 25 minuten duren, maar we gingen gewoon tien minuten eerder weg en binnen 50 minuten waren we al in El Calafate. Daar was het ook koud, maar het hostel was lekker warm en heel erg schoon en mooi. America del Sur is een aanrader! Wat gegeten en met mn kamergenoten, twee Zuid-Koreanen gekletst. Heel erg gezellig en toen op tijd naar bed.
De eerste dag El Calafate heb ik het centrum bekeken, maar daar is eigenlijk niks te beleven. Het is een hoofdstraat, waarvan 75% op toeristen gericht is: souvenirs, restaurants, touroperators, hotels of chocoladezaken. Verder is alles hier megaduur in het zuiden. Sandra had dat wel verteld, maar toch als je in de supermarkt bent en je gezond wilt eten, maar niet te duur moet je echt je best doen. Ook wel leuk, want ik heb volgens mij een half uur rondgelopen in de supermarkt. Uiteindelijk hamburgers en broccoli gekocht, rijst uit de gezamenlijke bak in het hostel gehaald (jaja ik begin een sloeber te worden) en toen een heerlijk gezonde roerbak voor twee dagen gemaakt!
Hier zijn ook flamingo’s te zien, dus ik was naar het meertje gelopen. Heel erg koud door de stevige wind die hier staat en toen bleek dat het 35 pesos kostte om de reserva in te mogen gaan. Alles leuk en aardig, maar ik heb inmiddels als best wat flamingo’s gratis gezien, dus dat vond ik niet nodig. Ook een beetje jammer dat ik nergens dollars kan wisselen hier. Ik loop met 300 dollar rond sinds Uruguay, maar in Puerto Madryn, Ushuaia en hier in El Calafate is geen zwarte markt om ze te wisselen en tegen de normale prijs wil ik ze niet wisselen, want dan kan ik net zo goed pinnen. Gelukkig schijnt er in Bariloche wel een zwarte markt te zijn, dus kan ik ze daar mooi wisselen.
Gisteren had ik een hele dag een tour naar de gletsjer Perito Moreno: het hoogtepunt van El Calafate. We gingen met een bus eerst naar het uitzichtspunt. Het was een eindje rijden en toen we eenmaal in het park waren, dacht ik bij elke bocht ja nu moeten we hem kunnen zien, maar toen duurde het nog ongeveer tien minuten. We reden langs een meer waar hele grote brokstukken blauw ijs te zien waren, wat allemaal van de gletsjer afkwam. En toen we eindelijk de gletsjer zagen dacht ik in het begin hmmm is dit het nou. Heel verwend ja, ik weet het, maar het was grijs en mistig en niet heel goed te zien. Toen we bij de balkons kwamen en er echt dichtbij waren, de mist optrok en de zon doorkwam en de gletsjer supermooi blauw kleurde dacht ik wel wauwieeee. Hij is zoooo groot. Vanaf het water een flatgebouw van ongeveer 30 verdiepingen en dan is er ook nog een stuk zonder water. Het regende een beetje, maar dat deerde niet. Ik heb een uur staan genieten van het prachtige uitzicht en toen er ook nog eens stukken afbraken, was ik helemaal gelukkig (mensen in het hostel hadden namelijk gezegd dat dat in de winter niet vaak gebeurde). De gletsjer kraakt als een gek de hele tijd en als er brokken afvallen, maakt dat zoveel lawaai terwijl het toch maar kleine stukken zijn, die er afvallen, ofja ter grootte van een voetbal ongeveer denk ik. Daarna met een bootje langs de gletsjermuur gevaren en toen naar de zijkant van de gletsjer, want ik had een trekking op de gletsjer. Suuuuupergaaf om daar rond te lopen. Het is zoo blauw als je erop bent. Je loopt maar op een heel klein stukje, maar het lijkt net of die gletsjer er zomaar gedropt is, want je begint gewoon in het zand en op de rotsen van een berg en dan is er zover je kan kijken alleen maar ijs. Het naar boven en naar beneden was soms wat moeilijk omdat de gletsjer heel erg ongelijk is. Er zijn ook overal riviertjes en meertjes, die heel blauw zijn als ze diep zijn en soms loop je gewoon door een laag ijsblokjes. Een geweldige ervaring met een leuk einde: whisky met gletsjerijs! Niet dat ik van whisky houd, maar ik heb het braaf geprobeerd enja gletsjerijs is wel heel speciaal.
Terug in het hostel was ik bekaf van de hele dag buitenzijn, nog een beetje verbrand doordat de zon op de gletsjer best fel was. Toch moest ik mn spullen pakken, want vandaag ga ik weer verder. Vanmiddag begint mijn bijna 28-uur durende busreis naar Bariloche. Ook daar is het koud en ligt er sneeuw, dus misschien dat ik wil proberen om daar te skiën, maar dat weet ik nog niet precies. Ook weet ik nog niet wat ik daarna wil gaan doen. Ik ben bezig om mijn terugvlucht te veranderen, niet eerder naar huis maar ik zou graag vanaf Rio de Janeiro naar huis gaan, zodat ik kan afsluiten met zon en strand. Mocht dat niet mogelijk zijn of te duur, dan ga ik vanaf Bariloche via Buenos Aires naar Rio voor een paar dagen en dan weer terug naar Buenos Aires en ga ik gewoon op 11 september naar huis, maar het is nog even afwachten. Hier in Argentinië heb ik het voor mijn gevoel wel een beetje gezien en nergens is het stabiel zomerweer, dus hier geen mogelijkheid voor relaxen en strand en Rio lijkt me heel erg mooi, met veel te doen en mooie stranden, dus goede optie!! Wat het wordt horen jullie wel weer.

Heel veel liefs!!!