Het einde van een geweldig half jaar

Lieve allemaal,

Nu zit het er dan toch echt op. Een raar idee en deze laatste dagen zijn echt voorbij gevlogen. En hoewel mn tas gepakt is, ik zit te wachten op het ontbijt en ik dan met de bus naar het vliegveld ga, heb ik niet het idee dat ik morgen alweer in Nederland ben. Hetzelfde had ik toen ik hierheen kwam, het is gewoon zo onwerkelijk voor mij dat deze geweldige tijd dan echt voorbij is.
Mijn laatste busreis vanaf Rio de Janeiro naar Buenos Aires verliep niet geheel vlekkeloos. Ik had namelijk twee losse tickets en moest halverwege overstappen. Dit is een lang verhaal, maar ik had een buspas met 7 tickets in Argentinië gekocht, die opgemaakt met mn reis naar Rio toe en toen bleek dat ze een reis waren vergeten te registreren en ik een ticket overhad. Helaas is Rio-Buenos Aires twee tickets, dus vandaar dat ik halverwege moest wisselen. Toch nog steeds vreemd want ik kon mezelf niet in dezelfde bus erbij boeken. Maar goed, de chauffeurs waren heel erg aardig en sociaal en vonden het vooral interessant om elke keer als we stopten van alles aan me te vragen, wat ik allemaal braaf beantwoorde. Verder hielden ze ervan om zich niet aan de tijd te houden. Een stop van 30 minuten werden er 40 etc. etc. en ik zag toen we bij de Braziliaanse grens aankwamen het lijk al drijven. Tussen mijn bussen zat een uur verschil, maar ik had zo het voorgevoel dat dat niet voldoende zou zijn. Ik uitgelegd aan een chauffeur, maar nee hoor zei die, geen probleem dat halen we makkelijk. Helaas ging de Argentijnse grens nog langzamer en hadden de chauffeurs veel bekenden, die allemaal begroet moesten worden enja hoor uiteindelijk kwamen we twee uur later dan gepland in Iguazu aan waar we ook nog eerst naar de garage reden. Toen we daar wegreden, gingen we ook geeneens meer naar het busstation en namen ze me verder mee naar Posadas, waar ook het hoofdkantoor zat, dus daar zou ik dan van bus moeten wisselen. Prima want er zouden heel veel bussen naar Buenos Aires zijn. De sjansbal buschauffeur kwam halverwege deze rit vragen waar iedereen heen moest, dus ik mijn verhaal weer gedaan, hij mijn ticket bekeken en hij vond het beter als ik met hun meeging naar Buenos Aires, toch dezelfde company, betaald en ja anders is het zo’n gedoe voor je. Na nog een laatste check van de andere chauffeur mocht ik mooi blijven zitten en kwam ik zaterdagochtend om 8.15 uur in Buenos Aires aan. Heel even flinke stress om niks dus. Of het er nou aan lag dat ik een meisje ben, blauwe ogen heb, alleen reis, niet Zuid-Amerikaans ben en toch Spaans spreek of een combinatie van dit alles weet ik niet, maar het was wel fijn dat ik niet in het donker ergens hoefde te wachten op een andere bus.

Na alle ellende van de vorige keer in de metro besloot ik nu maar een taxi te nemen naar het hostel. Vanwege de stromende regen was dit sowieso de beste optie anders zouden al mn spullen doorweekt zijn. Ik geloof dat de taxi me flink afzette, dat die dr maar blij mee is, ik was in ieder geval snel, veilig en droog in het hostel! Het vijfde hostel in Buenos Aires en weer in mn geliefde San Telmo! Het heeft hele hoge kamers, is in een oud gebouw, dus ook hele hoge trappen, die best vermoeiend zijn als je met al je spullen naar de derde verdieping moet. De lift is een ouderwetse lift met een gaashek waarmee in films altijd enge dingen gebeuren, dus ik neem braaf de trap! Op de vijfde verdieping is een heel chill dakterras met uitzicht op het centrum en met zon (zoals gisteren de hele dag) kan je hier lekker zitten :)
Zaterdag ben ik naar een shoppingcenter gegaan omdat het toch de hele dag regende. Met de metro en metros en zaterdagen zijn niet mijn favoriet, dus ik vond iedereen verdacht. Natuurlijk is er niks gebeurd, maarja als je duidelijk de enige toerist bent, maakt dat je een makkelijk doelwit. Helaas was er in de shopping geen jurk voor de bruiloft te vinden, dus maar weer terug. Wat geluierd in het hostel en me ’s avonds gewaagd aan het tango dansen. Er was een les en met vier anderen hebben we het geprobeerd. Nog steeds heel erg moeilijk, wel leuk om te doen maar ik denk tch dat samba meer mijn ding is dan tango. Dit is veel te serieus ;)

Zondag is natuurlijk de dag van de marktjes en om de drukte in San Telmo voor te zijn, was ik al vroeg op pad. Raar om nu echt mijn souvenirs te kopen. Elke keer dat ik er overheen liep dacht ik ja als ik naar huis ga wil ik dit en dit en dit, enja nu was het dan zover. Het meest grappige was de verkoper van voetbalshirts. Ik wilde graag een shirt van Boca Juniors. Eerst het blauw-gele aan gehad, moest een andere maat zijn volgens hem want M was veel te groot. Toen het uitshirt geprobeerd dat roze is dit jaar. Wel heel vet, maar had die alleen in M en die was wat ruim, maar volgens hem stond roze vooral heel goed bij mn ogen. Ik dacht vriend ik koop een voetbalshirt, dit is geen fashionitem!!! Uiteindelijk toch voor de klassieke blauw-gele gegaan met de held Riquelme erop :)
Op zondag zijn er veel marktjes, maar ik ga altijd naar San Telmo, dus vond ik het tijd worden om toch ook Plaza Francia maar te bezoeken. Die begon rond 16.00 uur, dus kon ik mooi tussendoor nog even voor de laatste keer met papa en mama skypen, heel erg leuk want de verbinding was heeeel goed en toen op weg naar Recoleta. Voor het eerst kon ik met de Metrobus: een busbaan op Avenida 9 de Julio. Die waren ze al aan het maken toen ik hier aankwam en het is gewoon een busbaan voor ongeveer 10 stadsbussen denk ik omdat 9 de Julio altijd hectisch is. Enja dit is een goede oplossing, ik was er in no-time, misschien ook omdat het zondag was… De markt was wel aardig, maar San Telmo is gewoon hét en vergeleken daarbij is Recoleta maar matig. Wel leuk om wat andere dingen te zien en er was muziek en wat optredens in de parkjes, maar achteraf vond ik de busreis er naartoe en terug net zo leuk en dat zegt wel genoeg!

En toen was het alweer maandag en begon ik met mijn afscheidsrondje in de stad. Eerst naar de Botanische Tuin, want die had ik nog niet gezien. Een Argentijn wilde wel met me mee, leuk dacht ik, maar hij hield heel erg van praten, vooral over zichzelf en luisterde ook nog geeneens als ik wat vertelde, niet heel leuk. Daarnaast was die ook nog onaardig ook. Hij bleef zeuren over mijn vervoeging in het Spaans dat die niet correct was en lachte me gewoon uit tssss en daarnaast zei die dingen als ‘het interesseert jou echt niet hoe je eruit ziet hé’ en dan duidelijk niet op een positieve manier. Achja hij was 39, vrijgezel met twee katten, woont met in een appartement in een complex waar ook zn moeder, oma en broertje wonen, dusja eenzaam als wat en nog een moederskindje ook. Slechte keus om met hem samen te gaan, maar goed wel veilig voor in de metro.
De tuin op zich was wel aardig maar in de winter duidelijk niet de beste tijd om te gaan. Toen die voorstelde om ook nog naar de Japanse tuin te gaan, dacht ik nee laten we maar teruggaan naar het hostel. Gelukkig raakte die daar met iemand anders aan de praat en vluchtte ik lekker in mn eentje met een boek naar Puerto Madero om ook daar nog rond te wandelen en te genieten van de zon en de rust. Op de terugweg voor de laatste keer naar de Mercado voor vers fruit. Een heerlijk relaxte middag gehad, mezelf getrakteerd op een lekker taartje, nu het nog kan, geskyped met Sandra en empanadas als avondeten op. Die ga ik zeker ook missen, moet maar gauw op zoek naar een plek in Nijmegen waar ze deze of iets soortgelijks verkopen. Of ze zelf maken maar denk dat het voor een persoon teveel werk is eigenlijk…

Gisteren was het centrum aan de beurt en heb ik bijna hetzelfde rondje gedaan als toen mn camera gestolen werd. De obelisk heb ik alleen overgeslagen, ofja vanuit de bus gefotografeerd, want daar wil ik niet meer in de buurt komen. Plaza San Martin, het monument van de helden van Islas Malvinas, Calle Florida helemaal gelopen (waar de mannetjes van de zwarte wisselmarkt me vooral aanboden Braziliaanse Reales te wisselen, ben ik dan toch zo bruin dat ik er voor een Braziliaanse mee door kan gaan???), Plaza de Mayo en Casa Rosada. Daar kwam denk ik een belangrijk iemand uit Paraguay op bezoek want er waren overal vlaggen van Argentinië en Paraguay en aan de achterkant wat eigenlijk de voorkant is waren ook allerlei wachtmensen met paarden. Na een half uur kijken waarin er niks spannends gebeurde vond ik het wel best en ben ik teruggegaan naar het hostel om mn spullen in te pakken en daarna lekker te genieten van de laatste Zuid-Amerikaanse zonnestralen, want het was hier gewoon 33 graden. Heel de middag in mn eentje op het dakterras gezeten, dus lekker in de bikini voor het laatst waarschijnlijk dit jaar. Daarna heb ik me aan een gratis yogales gewaagd. Dat viel nog niet mee. Allereerst was het nog steeds bloedheet overal binnen en daarnaast was het moeilijker dan ik dacht. Ik ben natuurlijk al een beetje krom van mezelf en die rugzak dragen en niet beschikken over fatsoenlijke stoelen en vaak op houten banken moeten zitten zonder leuning en slapen in slechte bedden, hebben mijn rug niet verbeterd. Gelukkig was de lerares zo aardig om me te helpen. Had trouwens een privé les omdat er niemand anders was, nice!!! En ze heeft me wat tips meegegeven en wat oefeningen, die makkelijk uit te voeren zijn en waar mijn lichaam heel blij mee gaat zijn. Ik ga het proberen, ben benieuwd. Vond het trouwens wel heeeel leuk om te doen, maar dat is eigenlijk met alles altijd bij mij. Kan nu wel zeggen, misschien ga ik wel yoga doen als ik terugben in Nederland, maar dat dacht ik ook al van samba, en pilates vind ik ook leuk en ik wil ook graag weer squashen en daarnaast blijven het voetballen en hardlopen en en en…. Dus nee ik zie het wel gebeuren.
Om mijn geld op te maken en nog maar eens optimaal te genieten van de Argentijnse keuken ben ik lekker decadent in mijn eentje uiteten gegaan bij Desnivel. Op de vraag of ze een tafel voor een persoon hadden, kwam de wedervraag ‘ah meisje hoe komt het dat jij alleen bent???’ Eh ik kom hier gewoon eten dacht ik, dus geef me een plekje. Een heerlijke steak op met natuurlijk rode wijn, Malbec de Mendozo es lo mejor!!! Het was een flink stuk vlees, denk serieus wel 400 gram, maar ik heb braaf alles opgegeten, met uitzondering van de vetrandjes dan. Dit is de laatste keer dat ik zoiets lekkers kan eten, want steak van de bbq is echt wel anders dan een biefstukje in een restaurant. Het was even zweten, ook vanwege de hitte, maar ik heb het allemaal op. En zelfs de ober vond het erg goed van me hahahaha! Terug in het hostel mn laatste spullen ingepakt zodat ik vanochtend alleen nog hoef te douchen en verder niks hoef te pakken (ja ik ben een sociale kamergenoot, maar scheelt dat deze mensen ook allemaal heel stil doen, zelfs als ze zijn uit geweest!).

Nu zit ik te wachten tot het ontbijt begint zodat ik snel iets kan eten en daarna de bus kan nemen naar het vliegveld. Goedkoop en ook leuk om nog even door heel Buenos Aires te rijden. Ik ben al zo erg aangepast aan de mentaliteit om als het kan illegaal geld te besparen; heb namelijk een ov-kaart waar je mee in de min kan reizen in de bus (de metro niet) en ik sta al 2 nog iets in de min en je kan tot de tien geloof ik. Nou daar zit ik dan bijna aan als ik bij het vliegveld ben hahaha!!!
En morgen ben ik dan weer in Nederland, raar idee hoor maar ook wel fijn. Toch is dit halfjaar voorbij gevlogen. Ik heb het zo erg naar mijn zin gehad en heb zoveel mooie dingen gedaan en gezien. Als ik al mijn foto’s zit te kijken, is het bijna onwerkelijk en vooral mijn foto’s van april lijken alweer zo lang geleden. Daarnaast spreek ik inmiddels een aardig woordje Spaans, meer dan ik had verwacht want ik kan echt wel gesprekken houden over serieuze dingen. Grammaticaal niet correct maar iedereen begrijpt wel waar ik het over heb. Het samenreizen met Sandra was bijzonder en heel erg leuk. Toch wel speciaal om dat met je zusje samen te delen en het is heel fijn om iemand altijd bij je te hebben, die je door en door kent. Maar in mijn eentje heb ik het ook goed naar mijn zin gehad. Dat had ik van tevoren niet gedacht. Het was voor mij denk ik ook goed om een poosje alleen te zijn, zodat ik zelf mijn beslissingen moest maken en zelf moest bedenken wat ik wilde doen en dat is me goed bevallen. In deze tijd heb ik mezelf beter leren kennen, vooral in positieve zin, dus ook dat doel is bereikt. Nu na 6 maanden vol geweldige ervaringen kan ik met een tevreden en goed gevoel terug naar Nederland: ik ben een gelukkig mens!!

Wat er in Nederland gaat gebeuren op het gebied van werk zou ik niet durven zeggen. Daar ga ik me niet al te druk om maken. Eerst nog veel leukere dingen voor de boeg zoals de bruiloft van Moniek, dus ik val niet meteen terug in het standaardleven van Nederland. Heeeeel nice!! Een paar dagen bij papa en mama en dan dinsdag denk ik terug naar de Sint Anna naar mijn eigen plekje. Want een eigen plekje is wat ik wel gemist heb in deze reis. Mijn kast was mijn backpak bijvoorbeeld, niet heel ideaal en deze kleren hangen me ook de keel uit en aangezien ze niet mooier zijn geworden door de was (de laatste wassessie is alles kleiner geworden omdat alles in de droger is gegaan), blijft het merendeel hier achter.

Het meeste ga ik, denk ik, de vrijheid missen van het niks hoeven en moeten en elke dag kunnen bedenken wat je wilt of gaat doen. Daarnaast zal ik het verse fruit missen, wat hier echt veel lekkerder is dan thuis; de goedkope wijn, in Nederland heb je geen pak rode wijn van een euro die ook nog van goede kwaliteit is; en natuurlijk het vlees, raar om uit mijn mond te horen ik weet het, maar de bife de chorizo (steak) van Argentinië is zooooo lekker!!! Maar ook de zon en blauwe luchten zal ik gaan missen, hoewel het niet altijd warm was, de zon scheen het grootste deel van de tijd en grijsheid is toch wel deprimerender dan zon. Verder zal het wennen zijn dat niet jan en alleman meer, ‘linda, hermosa, mi amor, mi corazon etc.’ naar je roept op straat. Het is hier geeneens denigrerend, maar gewoon zoals de latinos zijn! De mensen hier zijn heel erg open en warm en ook dat zal een verschil zijn in Nederland. Maargoed in Nederland is iedereen, die belangrijk is voor mij, weer lekker dichtbij!!!!

Heel erg bedankt voor alle lieve en leuke berichtjes. Het is heel fijn om te weten dat er mensen zijn die je volgen en die met je meeleven. Ik kan het niet beschrijven, maar het geeft zo’n goed gevoel om zoveel berichtjes te krijgen. Superbedankt hiervoor, zeker op moeilijke momenten is het fijn als je weet dat er een groot thuisfront is dat je support :)

Heel veel liefs en kusjes en tot snel in Holanda!!!!!