Bariloche, Buenos Aires en Brazilië!!!

Lieve allemaal,

Nog een vette bestemming toegevoegd aan het mooie lijstje met al bezochte bestemmingen. Ik heb de 40 uur busreis overleefd, merk dat ik wel een buspersoon ben: hou ervan om te genieten van het landschap en hoe de mensen overal aan de gang zijn, verder beetje muziek luisteren, boekje lezen en dat was het wel. Alle films op mijn laptop heb ik niet bekeken, soms zijn er wel goede films in de bus, zoals nu 'The Impossible' niet echt een toffe busfilm, ik dik huilend in mn stoel, maar mooie film om te zien!!! Enja nu ben ik dus in Rioooooo!!!!! Toen ik in de taxi vanaf het busstation naar het hotel reed en aan de ene kant de Christo Redentor op de berg zag, daarna het strand met de palmbomen en dan met die zon en de warmte hier: echt weer een WAUW-momentje!

Raar hoor dat ik twee weken geleden nog in het meest zuidelijke puntje van Argentinië was en nu alweer hier, maar ik was onderhand wel klaar met de kou. Bariloche was schitterend, ligt aan een meer met overal besneeuwde bergen eromheen. Echt een plaatje!!! Maarja ook koud, dus niet heel leuk om zomaar wat rond te wandelen. Het dorpje is heel schattig met veel houten huisjes, heeeeeel veel chocoladewinkels, helaas niet echt iets voor mij, maar ook lekkere taart, die ik natuurlijk op Sandra's verjaardag ging eten :) Het hostel lag tegen een berg aan en had daardoor heel mooi uitzicht over het meer en met een heldere lucht ook mooie zonsopgangen en -ondergangen. Een paar hostels verder was elke avond gratis avondeten. Daarvoor moest je je inschrijven en dan kon je daar geen eten. Heel lekker en elke dag iets anders, en natuurlijk ook makkelijk haha!! Op mijn kamer sliepen alleen maar jongens, beetje vreemd, maar eentje was wel aardig, dus daar kon ik mooi mee gaan eten in het andere hostel.
Ik had in het dorp twee tours geboekt. De eerste dag ging ik naar Cerro Tronador, wat zoiets als onwerende/donderende berg. Deze ligt deels in Chili en heeft drie gletsjers boven elkaar. Via een hele mooie, onverharde weg langs allemaal meren en met mooie uitzichten op bergen reden we naar deze Cerro toe. Mijn tour was half Argentijns en half Braziliaans, maar de gids was heel goed en ik kon ook alles begrijpen. Na een lunchpauze in het zonnetje op weg voor het laatste stukje tot aan de berg over een nieuwe weg. Drie jaar geleden was er namelijk een megalawine geweest die een deel van de gletsjer heeft verwoest, maar er kwamen ook zoveel rotsen mee naar beneden dat ook de hele weg verwoest werd en overal liggen nog omgevallen bomen. Wel apart dat dit alweer drie jaar geleden gebeurd is en nog steeds niet opgeruimd is, maarja. De berg was een plaatje. Echt zo groot en de gletsjers waren goed te zien. Omdat de berg uit vulkaansteen bestaat, is alles zwart, dus ook de sneeuw die van de berg afkwam en in het meertje eronder verzameld werd en ook de gletsjer. Heel bijzonder!!! De berg zou donderen als er stukken ijs van de bovenste gletsjer afbraken en op de tweede gletsjer zouden vallen enja wat een geluk voor ons: dit gebeurde gewoon twee keer!! En het klonk echt als onweer, want in eerste instantie keek ik nog rond om te kijken waar het vandaan kon komen, maar de gids wees op de gletsjer en de vallende stukken, helemaal niet groot ofzo, maar zoveel lawaai.
De terugweg was helaas iets minder want het begon te sneeuwen en daarna te regenen en dat heeft het de hele middag, avond en nacht gedaan. En jammer genoeg voor mij de volgende morgen ook. Ik had namelijk nog een tour: la ruta de 7 lagos. Een must see in de buurt van Bariloche en Sandra's foto's waren heel erg mooi en aangezien ik zelf geen auto kan huren omdat ik geen rijbewijs meer heb, had ik die eigenlijk al afgeschreven, maar toen ik toch met een tour kon dacht ik jaaaaa! De route was met zon echt schitterend geweest, daar ben ik van overtuigd en de route op zich was heel erg mooi. Alleen ja spiegelende meren, felblauw water en tot de bodem kunnen kijken, was gewoon niet mogelijk. De route ging tot aan San Martin de los Andes, een heel schattig en verschrikkelijk toeristisch plaatsje. Toen we daar twee uur vrije tijd hadden, scheen de zon wel, beetje jammer. Ik heb wat rondgelopen, de Plaza San Martin (natuurlijk) bezocht en lekker pizza gegeten. Op de terugweg sneeuwde het weer, dus besloot ik maar lekker wat te dutten. Geen aanrader op een onverharde weg, want ik werd wakker met een flinke bult op mn hoofd: in een van de kuilen ben ik met mn hoofd tegen de binnenkant van de bus aangeknald, niet heel nice.
Vrijdagmiddag had ik de bus naar Buenos Aires, lekker luxe stoel, niemand naast me dus mooi plek voor mijn spullen. Ik was een van de laatste mensen in de bus, dus de 'ober' kwam elke keer een praatje met me maken als die iets te eten of te drinken kwam brengen. Best grappig en het resultaat, een extra glas rode wijn bij het eten, was ook meegenomen ;)
In Buenos Aires nam ik de metro naar het hostel omdat dat het makkelijkste is. Toen ik uit de metro stapte bij mijn halte, sprak iemand me aan met iets over mn tas, maar ik snapte het niet goed. Ik dacht dat die bedoelde dat die open was, maar dat kon eigenlijk niet, maar hij bleef maar praten en ik was zowat de laatste over op het perron en toen die kerel het had over water en schoonmaken dacht ik ineens aha dus dat ben je van plan. Een aantal andere backpackers op de roltrap gevraagd of mijn tas vies was en ja hoor, dus ik had het goed begrepen. Snel proberen de metro uit te komen, maar meneer stond alweer naast me op de roltrap met een tissue en de mededeling dat die er meer nodig had. Die grap is een keer gelukt bij mij, maar dus even niet nog een keer. Dus ik hem verteld dat ik het niet nodig had en toen in het Nederlands erachteraan dat die kon oprotten. Op straat snel achter andere mensen aan gaan lopen op weg naar het hostel en toen was die kerel ook verdwenen. In het hostel was ik even shaky, wantja wat had er wel niet kunnen gebeuren, maar dat was maar een kwartiertje. Het positieve is namelijk dat ik doorhad wat hij wilde doen en dat ik het zelf heb kunnen voorkomen. Dus ik heb gewoon iets geleerd van die eerste beroving!
's Middags ben ik naar Plaza Serrano geweest voor de markt, zoals altijd leuk en verder een beetje in het hostel gepraat met de mensen die daar werken en wonen. Altijd interessant om te praten over verschillen tussen landen. Ik had een kamer alleen, dus kon lekker rustig slapen en de dag erna was checkout pas om 12 uur, dus kon ik mooi rustig aan doen en mn tas helemaal ompakken: de zomerkleren weer bovenop. Inmiddels ben ik ook al kleren die te lelijk zijn door de was en te warm voor nu, aan het lozen. Dus mijn tas zou lichter en lichter moeten worden, jammergenoeg merk ik dat nog niet en volgens mij is het nog steeds om en nabij 20 kg. Maar zover hoef ik er niet mee te lopen elke keer.
Ik heb wel besloten om in Buenos Aires niet meer met al mijn spullen in de metro te stappen en aangezien mijn bus zondagavond pas om half 9 ging en het toen donker was, had ik ook een taxi naar het busstation genomen. Omdat ik een internationale bus had, moest ik mn tasse scannen. Die grieten bij de scan vonden hun nagels en haar belangrijker dan wat er in mijn tassen zit, vreemd hoor. Ook vreemd dat de bus al te laat was, terwijl die in Buenos Aires moest beginnen, maargoed luxe bus met meteen een whisky, waarom ook niet. Deze was heel wat beter weg te krijgen dan die bij de gletsjer. Daarna draadjesvlees met aardappelpuree als avondeten, niet mijn favoriet, maarja je moet toch iets eten, dus ik heb het braaf opgegeten. Het was megakoud in de bus toen we gingen slapen, dus ik lekker de capuchon van mn vest op gedaan, want dat helpt goed. Nou sliep ik eindelijk lekker, wordt er op mn hoofd getikt. Ik nog denken van huh wat is dit, wordt er nog een keer op mn hoofd getikt, was het de tweede chauffeur, of ik het koud had en een extra deken wilde. Prima lekker warm!!! Ik wilde weer verder slapen, maar nee hoor meneer wilde even praten, kwam nog met snoepjes aan, heeeeel erg raar al met al, maar goed 20 minuten later werd ik met rust gelaten en kon ik lekker met mijn twee dekens slapen. We konden lekker doorrijden tot gistermorgen na Posadas het geëmmer begon met wegopbrekingen, veel stoppen om mensen in te laden en we kwamen dus met meer dan een uur vertraging bij Iguazu. Daarna bij de grens ook niet de snelste behandeling ooit en een aantal mensen die hun migratieforulieren in de bus hadden laten liggen of verkeerd ingevuld hadden, slimslimslim. Maar de wegen in Brazilië zijn zo goed, tweebaans, geen gaten etc. dus we waren in no-time in Sao Paolo en daarna was het nog maar een uurtje of zes naar Rio. Zelfs met een file bij het inkomen van de stad waren we nog een uur eerder op het busstation dan gepland. Ik netjes een taxi genomen zoals in de reisgids beschreven stond: ga naar het taxikantoor op het busstation, vertel waar je heen wilt (in mijn geval laat het papiertje zien met de Portugese beschrijving naar het hostel), je betaalt een vooraf afgesproken prijs en wordt voor de deur afgezet. Helaas kon ik niet communiceren met de chauffeur, maar het ritje van 20 minuten gaf mij het geweldige gevoel dat ik de goede keus gemaakt om hier te komen!! Ik kan inmiddels bijna inchecken en moet nog even bedenken of ik zo al naar het strand ga, als er hier nog mensen zijn die meewillen, of dat ik toch even ga slapen en dan vanavond weer fit ben.
Ik heb hier tot volgende week maandag en weet niet zo goed wat ik wil doen. Vooral naar het strand, de Christo Redentor bezoeken en nog een berg waar je met de kabelbaan heenkan. Na Rio de Janeiro wil ik graag naar Ilha Grande, een paradijselijk eiland iets onder Rio en daarna misschien nog naar Paraty wat daar weer vlakbij ligt en wat ook mooie stranden heeft, maar ik bekijk over een paar dagen wel wat het precies gaat worden. Nu eerst maar lekker genieten van deze schitterende nieuwe bestemming en natuurlijk van de zon ;)

Heel veel liefs en knuffels!!