Paradijselijke stranden en Rio Rocks!!!

Lieve allemaal,

En ook Brazilië zit er nu alweer op. Over een uurtje ga ik richting busstation om dan weer 40 uur in de bus te zitten terug naar Buenos Aires en dan is het nog maar vier dagen tot ik het vliegtuig pak, dusja over een week ben ik in Nederland en is het allemaal alweer voorbij. Vreemd idee hoor, mn laatste busreis geboekt, mn laatste hostel geboekt…. Maar goed nog even een weekje genieten hier!!

Vorige week na de regen in Ilha Grande, waarop trouwens een gezellige en knusse middag/avond met zowat alle hostelgasten en redelijk wat wodka volgde om de boel wat op te warmen en toen viel het best mee met de kou en saaiheid haha ;) Gelukkig scheen de dag erna de zon en was het droog. Samen met twee Engelse meisjes en een Iers meisje besloten we om de wandeling naast het plaatsje te doen om een oude gevangenis, een aquaduct en een zwart strand (door vulkanische ondergrond) te bewonderen. Halverwege was er een bordje dat we ook naar een waterval konden lopen. Volgens de Lonely Planet zou het twee uur zijn, maar volgens het bord was het maar drie kilometer en een uurtje en aangezien we de dag ervoor niks uitgevoerd hadden, dachten we waarom ook niet?! Al gauw bleek waarom het een uur zou duren: Ilha Grande bestaat vooral uit bergen. Een van de meisjes rookt flink en had moeite met het lopen, dan had ook nog niet iedereen de beste schoenen aan, maarja we hadden de hele dag de tijd. Onderweg schitterende natuur gezien, zo groen, overal bamboe, aapjes in het wild en hele mooie uitzichten op de oceaan en de eilanden rondom Ilha Grande. Kortom een geweldig mooie wandeling en heel anders dan Rio zo helemaal in de rust en in de natuur (auto’s zijn verboden op het eiland). De waterval was gelukkig de moeite waard, 50 meter en met redelijk wat water. De terugweg ging een stuk sneller en daarna hebben we heerlijk op het strand zitten relaxen in de zon, geen bikiniweer, maar met een boekje en zo een mooi uitzicht is het prima te doen!
De dag erna was het stralend zomerweer, maar ging ik verder naar Parati. Goedkoop met de local ferry naar het vasteland. Ging een of andere dorpsgek de hele tijd zitten zingen. Op het vasteland moest ik op zoek naar de local bus naar Parati. Lastig in het Portugees, maar na vier mensen in het Spaans aangesproken te hebben, hen gevraagd hun antwoord te herhalen, wist ik binnen tien minuten waar de bus ging, hoelaat en hoeveel het me zou kosten. Ik was trots op mezelf want ik had nog twintig minuten over en twee Fransen die op dezelfde ferry zaten, hadden het pas uitgevogeld toen de bus op het punt stond om te vertrekken. Ik denk dat deze local bus het gevaarlijkste was van alles wat ik tot nu toe heb gedaan in Brazilië. Geen idee of die een ex-formule 1 coureur was, graag de snelste tijd van Angra naar Parati wilde neerzetten of gewoon op tijd thuis moest zijn voor het eten, maar echt in de bochten moest ik mezelf vasthouden en het plan om wat weg te dutten, gaf ik algauw op. In Parati moest ik op zoek naar mn hostel, maar heel toevallig toen ik de bus uitkwam, kwam ik Michael tegen die in hetzelfde hostel zat, lekker makkelijk! Even wat rondgelopen in het centrum, superknus met keienstraatjes, witte huizen en geen verkeer in het historische centrum. Naar het fort gelopen wat niet veel voorstelde maar vanwaar we een heel mooi uitzicht over de hele baai hadden met alle eilandjes. Die kon je van dichtbij bekijken met een boottocht, dus samen met de meiden in mn kamer een boottocht geboekt via het hostel. De volgende morgen bleek dat wij de enigen waren, dus een privé boot!!! De hele dag Spaans gepraat, weer even omschakelen, maar heel erg gezellig gehad. We zagen privé eilanden, een schildpad in het water, aapjes, een lagarto en uiteindelijk nog een zeester. De bootman ging die uit het water vissen voor ons, zodat we hem konden vasthouden. We moesten achterop de boot gaan zitten en hem in het water houden, maar hij was echt heel zwaar. Wel vet hoor een zeester die groter was dan een voetbal en zo oranje!! Ook mochten we gewoon midden in het water zwemmen, snorkelen (er was buiten wat gewone vissen alleen niet zoveel te zien) en als lunch gingen we op een verlaten eilandje met een restaurantje lekker vis eten. Echt een superrelaxte dag gehad. Het enige waar we over na moesten denken was aan welke kant de zon was hahaha. Op de terugweg waren we in slaap gevallen en alledrie goed verbrand in het gezicht. Ik had zelfs mn oogleden verbrand, nooit eerder gehad en best pijnlijk en de andere meiden hadden en goede zonnebrilafdruk op hun hoofd. Toen we terugkwamen waren de Engelse meisjes ook in mijn hostel aangekomen en besloten we lekker makkelijk in het hostel te eten. Een goedkope maaltijd inclusief een caipirinha en niets aan hoeven te doen! Wat rondgelopen in het centrum op zoek naar het festival dat zou zijn omdat de stad gesticht was. Er was ook een megagroot podium, maar behalve een man die wat vertelde kwam er niks, dus geen leuke muziek ofzo. Beetje jammer.
Zaterdag zijn we met z’n drieën naar Trindade gegaan. Dat is een paradijselijk strand 45 minuten vanaf Parati. Wij dachten dat het wel druk zou zijn omdat het zaterdag was, dus gingen we al om 10 uur met de bus mee, maar het viel reuze mee. Een schitterend strand met bergen op de achtergrond en een beetje jungle en groenblauw water zoals je op de plaatjes ziet, wat kleine restaurantje en live muziek: geweldig!!! Heerlijk de hele dag aan het strand gelegen, wat gezwommen, gekletst en vooral heel weinig gedaan. Ik kan daar echt van genieten en elke keer ben je weer met andere mensen, andere nationaliteiten en kom je weer nieuwe dingen te weten. S avonds deden we nog een poging voor een muziekavond in het centrum, maar wederom geen band ofzo. Dus maar wat rondgelopen door de kleine straatjes en kleine winkeltjes bezocht, ook leuk. Het is wel een heel toeristisch plaatsje en vooral jetset Rio en Sao Paulo komt hier hun weekend doorbrengen, maar nog steeds leuk om geweest te zijn.
Ik had voor zondag heel vroeg de bus geboekt naar Rio, om 7.20 zodat ik in Rio naar Copacobana kon wat op zondag afgesloten is en er een heel feest op de weg was. Ik merkte alleen dat ik best wel nog een beetje verbrand was, dus leek het me beter toen ik in Rio aankwam om niet naar het strand te gaan. Ik nam een local bus naar het hostel, die er in no-time was omdat er totaal geen verkeer op de weg was. In het hostel aangekomen, besloot ik me in te schrijven voor de voetbalwedstrijd in het nieuwe Marcana stadion, waar Botafogo tegen Sao Paulo zou spelen. Dit is het WK-stadion waar zoveel ophef over is geweest omdat het heel veel geld gekost heeft om te verbouwen, er nu 85.000 mensen in kunnen en dat eigenlijk alleen nut heeft voor het WK en verder niet, dus zonde van het geld volgens de Cariocas hier. En daar kan ik ook wel inkomen. Maar goed, toch nog even naar Copacobana gelopen voor de sfeer, die goed voelbaar was zooooo relaxed, en toen snel ingecheckt en me klaar gemaakt voor de wedstrijd. Er gingen nog vijf jongens uit het hostel mee waaronder twee Nederlanders en in totaal waren we met een groep van 15, terwijl er maar 12 in het busje pasten. Hoe los je zoiets op in Brazilië? Gewoon door krukjes mee te nemen en die naast de banken neer te zetten of vier mensen op drie stoelen te proppen. Het verkeer was een gekkenhuis en uiteindelijk waren we tien minuten voor aanvang van de wedstrijd eindelijk in het stadion. De wedstrijd begon ineens tien minuten later, niemand weet waarom maar het kan hier allemaal. Maar echt wat een gekte en gezang in het stadion. De Botafogo fans schijnen meer ingetogen te zijn dan Flamengo, maar dit was al geweldig. En het stadion is supermooi, door het dak heen kan je Christo in de verte op de berg zien staan en toen het donker werd en deze verlicht was, was het echt wel een spectaculaire achtergrond. Het voetbal was niet echt van hoog niveau en Seedorf was wel het beste wat er op het veld rondliep. Helaas ook geen doelpunten, maar nog steeds was de sfeer zo gaaf om mee te maken. Die mensen zingen zowat 90 minuten lang, zwaaien met vlaggen, joelen de tegenstander een groot deel van de wedstrijd uit en er waren maar 29.000 mensen. Ik ben benieuwd hoe het is als het stadion bomvol zit, een gekte van jewelste waarschijnlijk. We zullen het meemaken volgend jaar….
Maandag heb ik lekker aan het strand gelegen en niks gedaan, wat gezwommen want de zee was een stuk minder wild. Toen ik terugkwam in het hostel bleek dat zowat iedereen die ik in Ilha Grande en Parati ontmoet had nu ook in mijn hostel zaten. Drie Australiërs en een groep drie Duitsers met een Amerikaan. Deze groep was een beetje gek maar heel erg gezellig. Ze wilden graag naar een Sambaparty maandagavond en vroegen of een Amerikaans meisje en ik meewilden. Prima!! Omdat ik me lui voelde en omdat er zoveel mensen hardlopen op de Copacobana boulevard besloot ik me aan te passen aan de Copa lifestyle. Al 6 weken niks meer gedaan, dus ik was er een beetje bang voor, maar echt heerlijk 5 km. gerend. De hele boulevard af en gewoon weer terug. Zo mooi om de baai voor je te zien liggen, Christo in de verte, Pao de Azucar aan de andere kant en dan de baai en het strand, toch wel anders dan rondje industrieterrein in Ewijk ;)
Redelijk laat was iedereen klaar om richting centrum te gaan. In eerste instantie werden we met de bus bij de verkeerde halte uitgezet en kwamen we bij een straatfeest uit met lekkere en goedkope caipirinhas, helaas was het al bijna afgelopen, dus moesten we toch een taxi nemen naar de sambabar. Zes mensen in een taxi is hier geen probleem zolang je maar betaalt en dat was de makkelijkste optie! De sambabar was geweldig alleen toch wel intimiderend dat iedereen kan dansen. Er kwam al snel iemand naar me toe die met me wilde dansen, maar ik zei dat ik het niet kon en toen was die bereid om het te leren en het was echt heel erg leuk. Misschien dat ik in Nijmegen wel op sambales wil ofzo. Het was helemaal niet moeilijk en de muziek is heel erg vrolijk: een topavondje!!!
Dinsdag maar weer naar het strand, waar het helaas heel erg hard waaide en het niet heel relaxed was met al het zand dat rondvloog, dus toen mn boek uit was ben ik weer teruggegaan naar het hostel en daar al mn dingen geregeld zoals de bus en mn hostel. ’s Avonds begon het te regenen en niet zo’n beetje en helaas ging dat gisteren ook nog de hele dag door. Omdat we niet saai in het hostel wilden zitten, ben ik met de Duitsers een Argentijn en Stefanie, de Amerikaanse, naar de botanische tuin gegaan. Die was door alle regen heel erg groen, maar na een uur rondlopen waren we zo doorweekt dat het gewoon niet meer leuk was, dus zijn we maar weer teruggegaan naar het hostel. Ik ben op de terugweg nog Havaianas gaan kopen, die hier zoooo goedkoop zijn. Helaas is er heel veel keus enja keuzes maken is nog steeds niet mn sterkste punt. Het zijn donkerblauwe geworden met goud en bloemetjes, vrolijk en fancy, daar hou ik wel van!!! Nog maar een keer gaan hardlopen, natuurlijk iets verder dan de vorige keer wantja hierna zit ik twee dagen in de bus en doe ik niks anders dan eten (voor mn gevoel). En omdat het mijn laatste avond was, zouden we weer uitgaan met dezelfde mensen. Eerst zijn we de wedstrijd van Flamengo gaan kijken in een bar op een plein waar de meest enthousiaste fans zouden zijn. Waarschijnlijk kwam het door de regen dat er niemand was, want wij waren zowat de enigen daar. Maar een groot scherm en een redelijk goede wedstrijd en droog, dus leuk om meegemaakt te hebben. Hierna wilden we richting centrum met een taxi, maar het regende te hard om op een taxi te gaan wachten buiten, dus mochten we de parasol lenen. Wij met zn zevenen op de stoep met een grote parasol, zag er te debiel voor woorden uit, geen wonder dat het 20 minuten duurde voordat er een taxi stopte, maar hier in Rio is echt niets te gek! Het plan was om naar een Foro party in Lapa te gaan. We wisten niet precies wat het was, maar toen we moesten wachten op het betalen hoorden we de muziek en het klonk een beetje heel erg alternatief en niet echt waar we op zaten te wachten. De entree was ook nog eens 25 Reals, zo’n 9 euro en dat vond de helft het niet waard. Dus gingen we ergens in een restaurant maar wat drinken en een nieuw plan maken. Er bleek ook nog ergens een leuke jazzbar te zijn, door de regen heen gelopen, iedereen drijfnat, daar aangekomen bleek dat de band niet was komen opdagen, dus maar weer terug gelopen en naar een sambabar in Lapa gegaan. Onderweg kwamen we nog mensen uit het hostel van Parati tegen die met hun vrienden in Rio waren. Dus met een aardig clubje naar de sambabar en weer een schitterende avond gehad. Hier werd meer los gedanst en kon je ook mooi aan de zijkant gaan staan om alles in je op te nemen, dus dat heb ik gedaan ;)

En nu heb ik vanmorgen mn spullen gepakt, al aardig wat spullen achtergelaten en mn tas wordt steeds minder vol. Heel jammer dat het er alweer op zit in Brazilië, maar dit is voor mij een land waar ik zeker nog een keer naar terugwil. Het noorden schijnt heel mooi te zijn en natuurlijk zou ik dan ook de Amazone in willen. Lastig want mijn lijstje met bestemmingen wordt voor mijn gevoel alleen maar langer. Maar ik ben heel blij dat ik mijn gevoel gevolgd heb en hoewel iedereen me voor gek verklaarde om 40 uur de bus in te gaan, het toch gedaan heb, want wauw dit was een schitterend einde van een schitterende reis. Ik heb hier zo erg genoten en heb echt het gevoel dat ik leef, niet te omschrijven, maar het voelt zoooo goed om hier te zijn en ik hou echt van de relaxte sfeer en het strand enzo. Dus een goede keus geweest!
Nu nog even goed afscheid nemen van Buenos Aires en genieten van mn laatste dagen in Zuid-Amerika.

Heel veel liefs en kusjes!!