Santiago en de Chileense kust

Lieve allemaal,

We hebben alweer heel veel gezien en we zijn al bijna in onze laatste stop in Chili, maar wat een schitterend land is dit. Misschien omdat het land zo smal is en je er doorheen rijdt je aan de ene kant de zee hebt en aan de andere kant de Andes ziet. Zooo mooi. En de mensen zijn heel vriendelijk hier, wat ook wel fijn is, maar we worden nog steeds aangekeken, want hier zijn de mensen nog iets kleiner, dus vallen we nog meer op.

We begonnen in Santiago, wat net als Buenos Aires een gigantische stad is en ook heel erg mooi, maar het mist de speciale spark die ik wel in Buenos Aires had. De stad ligt echt naast de Andes en er zijn ook allemaal bergen in het centrum, vanwaar je een mooi uitzicht hebt, maar je ziet overal de smog omdat die tussen de bergen blijft hangen, wel jammer. Er was een rondwandeling in de stad, maar die hebben we deels zelf gedaan omdat we niet dachten ons 4 uur lang te kunnen interesseren voor een verhaal over een stad waar niet heel veel bijzondere gebouwen te zien zijn. Daarnaast zijn we naar de vismarkt geweest, omdat in Chili goede vis te krijgen is. Daar stonk het enorm en er was van alles te krijgen van inktvis tot zeesterren, vissenhoofden en allerlei schaaldieren. Stoer als we zijn, probeerden wij de typische Chileense vis: machas. Sandra met kaas en ik met knoflook, best aardig die scheermesmosselen, maar jammer dat bij mij er nog stukjes schelp in zaten en het niet zo lekker at.
Ons hostel lag in een hele mooie wijk, beetje luxe en je had ook niet het idee dat je middenin de stad was. We zaten in een kamer met alleen Nederlandse meisjes, waar vast wel een reden voor is geweest, maar wij konden hem niet bedenken. Wel heel gezellig hoor, en er waren nog twee Nederlanders waar we een dag mee opgetrokken hebben. Toen zijn we ook naar een supernieuw winkelcentrum geweest met een H&M !!!! Eindelijk nieuwe t-shirts kopen, want wat ze hier doen met de was, geen idee maar mijn shirts zitten vol gaatjes. En later bleek ook nog dat dit de enige H&M in Zuid-Amerika was, en daar zijn wij gewoon geweest. Weer een toeristische trekpleister die ik kan afstrepen :)

Vanuit Santiago, waar het overigens snachts heeeel erg koud was en wat ik niet meer gewend was sinds mijn vertrek uit Nederland, gingen we met de bus naar Valparaíso. Een kustplaatsje op twee uur rijden, wat erg goedkoop was geen idee waarom maar we kregen ineens een dikke korting, daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen! Valparaíso staat op de UNESCO lijst vanwege alle gekleurde huisjes en beschilderde muren. De mensen krijgen hier van de gemeente namelijk geld om elk jaar hun huizen te beschilderen. Daarom is het allemaal ook zo goed bijgehouden! Ons hostel was mooi, blauw, op de berg en er waren vooral meisjes. De gemeenschappelijke ruimte was heel klein, maar dat maakte wel dat iedereen met elkaar praatte, dus we hebben heel wat gezellige avonden gehad! Deze dagen zouden we gaan gebruiken om wat te relaxen en rustig aan te doen. Ik vind het ook best vermoeiend om elke keer mn tas in te pakken, een bus te boeken en te bedenken waar we gaan slapen, wat we gaan doen. Er is namelijk zoveel moois te zien en je moet keuzes maken, want alles gaat gewoon niet lukken. Soms vind ik dat nog best moeilijk merk ik, maar in Valparaíso hebben we bijvoorbeeld ook gewoon een hele middag het songfestival zitten kijken en hebben we niks gedaan.
Eigenlijk hebben we alleen een rondwandeling gedaan met een gids, die heel interessant was. Er zijn in het centrum allemaal publieke liftjes omdat er heel veel niveauverschil is en de mensen anders flink moeten klimmen elke dag naar huis en naar hun werk. Dus hebben we ongeveer 3,5 uur rondgewandeld en uitleg gekregen. Zeker de moeite waard!
De dag erna zijn we met een bootje de Pacific Ocean opgegaan om rond te varen in de haven, de een na grootste van Chili, en hebben we zeeleeuwen gezien, die heerlijk lagen te chillen op een boei in de zon. En het was mooi om het hele plaatsje te kunnen zien, want dan pas zie je dat echt alle huisjes gekleurd zijn. Het was ook een veel groter plaatsje dan we eigenlijk dachten.

Afgelopen donderdag zijn we verder naar het noorden gegaan langs de kust, ongeveer zes uur, naar La Serena, waar het altijd mooi weer schijnt te zijn: top! Vanuit hier kan je met een tour naar Isla Damas, een eiland wat eruitziet als het paradijs op ongeveer 2 uur rijden. We hadden geluk want de tour ging door, dat betekende dat de bootjes vaarden, wat de vorige dagen niet het geval was, maar het was zo erg bewolkt, echt niet normaal. Dus voor ons geen zeegroen water, witte stranden en blauwe luchten, maar grijsheid ten top. Wel jammer, maar ach ook hiervoor geldt: je kan niet alles hebben en we hadden al geluk dat we op de tour konden. Eerst vaarden we langs een eiland, waar we niet op mochten omdat het natuurreservaat was, waar allerlei soorten vogels zaten en pinguïns: echt zulke gave beesten. Hoe zij lopen en rondhupsen is hilarisch om te zien. Het lijkt niet alsof ze niet helemaal goed zijn als ze maar een beetje staan te flapperen. Het schijnt dat pinguïns twee keer per jaar rust houden, dus hadden we geluk dat we die konden zien. Daarna kwam een nog groter geluksmoment langszwemmen: dolfijnen!!!!! Deze worden regelmatig gespot tijdens de tour, maar niet altijd. Wel een beetje sneu voor deze dieren is dat het bootje ze gewoon achterna ging, zodat iedereen goede foto’s kon nemen, eigenlijk te zielig voor hen. Dat snap ik ook niet helemaal, want we waren met een reisorganisatie die ecotours heet en ik vind het niet heel ecologisch verantwoord om met een motorboot een groep dolfijnen op te jagen. Achja het zal wel, het was supervet om deze beesten te zien en dan ook nog van zo dichtbij!
De volgende stop was het eiland Isla Damas, waar we een rondwandeling konden doen. Deze hebben wij braaf gedaan en zijn ook nog een berg opgeklommen voor een mooi uitzicht en ook al was het grijs, het was wel in te schatten hoe mooi het zou zijn geweest in de zon! Terug in het bootje naar de kust bedacht ik mezelf echt dat mijn leven op dit moment niet beter kan: op vrijdagmiddag lekker in een bootje op de Pacific om mooie dieren te spotten, ik denk dat er heel wat mensen zijn met een slechtere daginvulling…..
Helaas regende het toen we weer aan land kwamen en omdat we over een onverharde weg waren gekomen, moesten we snel lunchen (een warme maaltijd die inbegrepen was bij de tour om 4 uur werd voor ons lekker goedkoop avondeten) want anders zouden de wegen misschien te slecht worden. De lunch was prima, heerlijke vis op en toen via een andere weg terug. We dachten een shortcut, maar het bleek gewoon een minder gebruikte weg. Dat was te merken aan het wegdek, want een gehobbel en gebobbel in dat busje zeg pffff. Het was een wonder dat de ramen erin bleven zitten en we geen lekke band kregen, maar uiteindelijk voor het donker en voor te erge gladheid de grote weg bereikt. Vroeg in de avond terug, dus weer een lange dag gehad!
Het hostel waar we zitten is geweldig. Het is eigenlijk een huis met een tuinhuisje, waarin een stel stapelbedden en badkamer zijn, waar wij slapen en in het huis zijn ook nog kamers. Er is verder een zitkamer met een grote tv en een eetkamer, dus heel huiselijk allemaal. De bedden waren goddelijk: dikke matrassen (blauwe plekken door slechte matrassen zijn wekelijkse kost hier) en een superdik dekbed, dus geen last gehad van de kou ’s nachts! Ook het ontbijt is goed met versgeperst sap: jamjamjam. Dat is elke keer maar weer afwachten als je ergens nieuws komt.

Vanavond vertrekken we naar San Pedro de Atacama met de nachtbus, die ongeveer 17 uur duurt, wat waarschijnlijk langer zal worden omdat ik met Sandra reis en dat gelijk staat aan vertraging. Maar we hebben een luxere stoel genomen, omdat dat maar tien euro duurder was, dus nog geen euro per uur en als dat zorgt voor een beter nachtrust, ben ik tevreden. In San Pedro, een woestijnstadje, willen we graag naar de geisers en misschien nog een tour doen, maar dat hangt een beetje af van de mogelijkheden en de kosten, want na San Pedro gaan we door naar Bolivia om Salar de Uyuni te bezoeken en waarschijnlijk (dat is nu tenminste het plan, maar je weet maar nooit met ons) in een jeep 4 dagen georganiseerd over die zoutvlakte te rijden en overal te slapen. Dus we moeten misschien niet teveel zand en zout gaan bekijken in Chili, want het zou jammer zijn als we in Bolivia er genoeg van hebben. Dus dat staat nog even open.

Ik vind het trouwens superleuk om te zien dat zoveel mensen mijn verhaal lezen en jullie reacties zijn ook heel erg leuk om te lezen. Dus muchas gracias!!!

Liefs, Xx