Na regen komt zonneschijn

Buenas! (Zeggen ze hier vaak ipv Buenos Dias; ze korten veel af of slikken delen in, of hebben andere woorden wat het soms lastig maakt te verstaan.)

Alweer mn laatste verhaal uit Nicaragua. Wat gaat het enerzijds snel, heb ik het gevoel dat ik er al heel lang ben, maar anderzijds lijkt en klinkt 1 februari nog lekker ver weg!
Vandaag voor jullie/morgen voor mij staat wederom een flinke reisdag op het programma; het is de bedoeling dat ik vanaf San Juan del Sur in een dag naar Manuel Antonio in Costa Rica ga. Om half zes word ik opgehaald en naar Rivas gebracht waar ergens op de Panamericana daar de bus zal stoppen. Hopelijk een soepele grensovergang en dan nog drie tot vier uurtjes tot aan San José. Vanaf San José is het nog drie of vijf uur naar Manuel Antonio (ligt iets meer richting Panama aan de Pacific Coast), afhankelijk of het een directe bus is of niet. Hoop alleen door voor deze optie te kiezen ipv public transport met tig overstappen fitter aan te komen dan vorige week.

Het eerste stuk ging vorige week voorspoedig; een directe bus richting Managua en veel te vroeg in Tipitapa. Daar ging precies de bus naar Masaya toen wij stopten, na veel geschreeuw van de chauffeur en begeleider van mijn bus stopte die nog. Dit betekende wel een sprintje met backpack en al en dat midden op de Panamericana (die afrijden staat nog op mn bucketlist). Heel fijn, deze bus stopte veel, zat vol en veel verkopers die soms een stukje meereden en bleven roepen. Ook mooi op tijd in Masaya. Daar werd ik alleen op het station afgezet ipv bij la carretera wist een vriendelijke man die me de weg wees te vertellen. Dus was even lopen waardoor ik de volgende bus op 5 minuten gemist had. Een verkoopster bij de parada hielp mee met uitkijken naar de juiste bus. Superchill want er kwamen zoveel chickenbussen langs en door alle versiersels is de bestemming vaak niet goed te lezen. Jammer genoeg besloot de volgende bus niet te stoppen. Op zich was er genoeg te zien dus vloog de tijd. De bus erna stopte vaak en in Rivas was het megachaos op het busstation. Iemand bood aan me naar de haven van San Jorge te brengen. Ideaal omdat ik nu een boot eerder had dan gepland. Hij vroeg er alleen een flink bedrag voor. Even balen maar voor mij was het gunstig omdat ik op het eiland met de bus mee kon ipv taxi, enja triest dat hij zo zn geld wil verdienen dus dat hij er maar gelukkig mee is. De boottocht was op een flink golvend meer en we hadden maar een klein bootje. Omdat het heel erg waaide was het best een ruig tochtje, allemaal zwemvesten aan en och was maar vijf kwartier. De vrouw naast me vroeg of ik dacht dat het veilig was. Tsja ze doen dit vaak genoeg dus waarom niet? Aangekomen op Ometepe was het een gekte qua taxista's maar ik kon precies met de bus mee en dat bedoel ik echt zo. Ramvol zat die bus, nog nooit zo'n volle bus meegemaakt. Megawarm ook nog en de chauffeur vond dat er meer mensen bijkonden dus zolang men niet doorschoof, ging hij niet. Toen er eenmaal onderweg wat mensen uit gingen, werd het steeds fijner. Iedereen heeft ook zoveel bij zich en als het aantal gevallen van overgewicht bij de bevolking op Ometepe zou verminderen, zouden er nog veel meer mensen in de bus kunnen. Bij la Quina (een splitsing) moest ik overstappen, werd gezegd door de mensen van de bus, de andere bus ging alleen niet naar mijn plaats. Wanneer komt die bus dan wel? Over twee uur! Ja daggggg ga echt niet twee uur wachten, dan maar een stuk lopen, zou 40 minuten vanaf een volgende kruising zijn zei hij, maar op googlemaps gezien en dat kon echt niet. Uiteindelijk was het een kwartiertje en daarna een redelijk steil pad op naar de Ecolodge. Dat pad met backpack en beetje gladde stenen was wel een uitdaging. Om kwart over vier was ik er dan eindelijk en toen wist ik gewoon de pincode van mn creditcard niet meer. Na twee foute pogingen besloten om mn dollars voor geval van nood te gebruiken. Maar ik zat er toen even doorheen, snapte niet waarom ik het niet wist en was echt kapot, veel te weinig gegeten ook de hele dag. Heel fijn dat Sandra nog wakker was en even wilde bellen en daarna was het wel weer oke!
Deze Ecolodge was een aanrader die ik van verschillende mensen had gehoord en snap helemaal waarom. Allemaal leuke plekjes om te zitten, een organic farm erbij, tegen de rand van de vulkaan aan, gratis yoga, makkelijk om in contact te komen met anderen, restaurant met eten van alleen verse ingrediënten, uitzichtspunt voor de andere vulkaan (vanwege de wolken alleen niet te zien). Enige minpuntje was het composttoilet, bleef een beetje onwennig, en de koude douche omdat het niet echt mooi weer was deze dagen was de douche wel heel koud. Denk wel dat je van zo'n omgeving moet houden om het relaxed te vinden, want er zijn superveel beestjes overal (bijen, vliegjes, gigantische spinnen). 's Ochtends is het wel heel fijn wakker worden zo helemaal in de natuur. Met slapen gaan wel lastig soms, dacht eerst dat er ratten op het dak liepen maar bij nader inzien denk ik toch eekhoorns. De eerste dag viel het qua weer nog mee dus wilde ik naar de waterval toe. Had een fiets gehuurd, bij de verhuur raadden ze een scooter aan omdat erheen fietsen, klimmen naar de waterval en terugfietsen te inspannend zou zijn. Hallo ik kom uit Nederland en fiets alles en heb echt zin om te fietsen. De weg was best heuvelachtig, niet heel best en mn fiets had ook zn beste tijd gehad: topcombi!! Het zou twee uur fietsen zijn, maar ik was er met een uurtje. Daarna aan de tocht naar de waterval begonnen, die behoorlijk stijgend was en vanwege de vochtigheid was het zweten voor het leven, waarschijnlijk speelde ook mee dat er anderhalf uur voor stond en ik er binnen een uur was. De tocht was weer schitterend. Heel groen, mooi uitzicht op het meer soms en heel stil! Jammer alleen dat het grijs was en de zon niet scheen. Bij de waterval aangekomen was het echt genieten! Hij was superhoog, 30 meter ofzo, en deels was de muur met mos bedekt. Eerst even op adem gekomen en toen onder de waterval gaan staan. Heerlijk verfrissend!!! Lekker op mn gemak zitten genieten en toen weer terug naar beneden, laatste stukje jammer genoeg wat regen en op de fiets terug ook nog. En eerlijk gezegd was het nog best vermoeiend dat terugfietsen en dat zette me aan het denken. Waarom moet bij mij alles altijd op zo'n hoog tempo. Er staat anderhalf uur voor die wandeling, ik heb de hele dag, het is hartstikke benauwd en toch kan ik niet anders dan als een malle naar die waterval toe lopen. En die heenweg op de fiets was ook niet op mn gemak. Zou zo fijn zijn als ik dat geren een beetje zou kunnen afleren. Ben wel blij dat ik op de fiets ben gegaan omdat ik nu veel beter alle huisjes kon bekijken. Varkens en paarden lopen gewoon op straat, alles ziet er armoedig maar schoon uit en ik vraag me wel echt af waar die mensen van leven.
Jammer genoeg heeft het na deze dag nog twee dagen heel veel geregend, een keer ook zeiknat geregend tijdens het wandelen. Hoewel de relaxte sfeer van het eiland er de hele tijd was, was er verder gewoon niks te doen. Ook irritant dat al je spullen vochtig waren en totaal niet droogden. Echt jammer want ik had graag een vulkaan beklommen, maar iedereen die dat wel gedaan had, had niks kunnen zien en dat leek me ook zonde. Denk dat het met mooi weer echt een geweldige plek is!

Omdat ik niet wist wat het weer zou doen, ben ik naar San Juan del Sur gegaan. Een surfstadje vlakbij Ometepe en de grens met Costa Rica. Behoorlijk toeristisch en ook genoeg te doen met minder mooi weer, terwijl de mooiere stranden boven en onder San Juan weinig te doen hebben. 
Terug had ik een grotere veerboot waar welgeteld twee vrachtwagens op meegingen. Als ze een lesje veerboot volstouwen zoals in Kroatië zouden volgen, zou er veel meer meekunnen. Deze boot wiebelde veel minder. In San Jorge weer een geblèr voor taxi's maar ik wachtte met twee anderen op de chicken bus, die maar 20 ct kostte. De mannen van dit piepkleine busje werden door iedereen begroet en was een grappig ritje. Eerst ergens een broodje hamburger halen waar ze precies wisten welke saus etc. (wellicht het uur ervoor al besteld), daarna 'hee blabla paraguas' stopten we en raapte eentje een paraplu van de straat, daarna stonden we ergens even te wachten want er wilde blijkbaar iemand om nootjes te verkopen mee en die was nog niet zover en verder zwaaiden en riepen ze naar iedereen. In Rivas was het weer chaos bij de terminal, maar de markt zit er aan vast wat het onoverzichtelijk maakt. M'n bus was er best snel, moest nog een halfuur wachten dus weer genoten van het hele schouwspel. Een plak cake gekocht maar die was zo machtig dat ik hem niet wegkreeg. San Juan was maar een klein stukje en onderweg was te zien dat het hier ook flink geregend had. Wat rondgewandeld en een superlekker ijsje gegeten :)

Gisteren was het eindelijk weer zonnig! Ben 's ochtends eerst vijf kwartier de fitness in geweest. Was erg warm maar ook heel fijn om even te sporten. Voelde me zeer voldaan daarna. Mensen in de sportschool vonden me erg actief en lieten me hun crossfitschema zien. Jammer genoeg was dit de enige keer sporten hier. Na het ontbijt mn transport naar San José geboekt en wilde ik naar het Christus standbeeld op de berg lopen, maar toen ik op het strand liep, vond ik dat ik gewoon niks moest gaan doen, dus ben ik met een boekje in de zon gaan liggen: heerlijk!!! Er was een visser aan het werk die tot okselhoogte het water in liep, dan z'n net uitgooide en gewoon behoorlijk wat vissen ving. Bijzonder om te zien. 's Middags lukte het me om opa en oma te bellen. Had ik al een paar keer geprobeerd maar kon geen verbinding tot stand gebracht worden. Fijn om gehoord te hebben dat alles goed gaat met ze! Een schitterende zonsondergang gezien met de bootjes in de baai op de voorgrond en een mooie gekleurde lucht erachter. Ondertussen ook nog een partijtje beachvolleybal bekeken. Gaat er fanatiek aan toe hier! Als avondeten een heerlijke 'para llevar' bij Juanita's gehaald. Op aanraden van mensen hier naartoe gegaan. Ze staan op straat te barbecuen en ze hebben emmers met de bijgerechten. Het was heel erg druk dus nam ik het mee terug naar het hostel: rundvlees met salade, gallo pinto (bruine bonen met rijst, eten ze ook als ontbijt) en gefrituurde banaan. Superlekker! Omdat ik vanochtend megaveel bultjes op m'n armen en benen had, kreeg ik een bed in een andere kamer. Eerst dachten ze aan muggen maar na mn muggenbulten getoond te hebben toch niet. Al mijn niet gewassen kleding moest ik afgeven en ging de droger in. Hoewel die bultjes mega jeuken toch fijn dat er zo met me werd meegedacht. 

En toen was het tijd voor mn dagje surfen. Met een pick-up waar je achterin kon zitten en waar nn board op lag, gingen we op weg. Het was file rijden de stad uit, maar dat bleek te zijn vanwege een begrafenis. Vanuit het centrum liep de rouwstoet helemaal naar de begraafplaats buiten de stad toe. Logisch dat ze dit al rond kwart over negen 's ochtends deden, want daarna is het veel te warm. De rit was heel mooi. We kwamen in een private owned natuurgebied en vanaf de controle was het nog tien minuten door het bos tot we bij het strand waren. Het strand was megalang, omdat het eb was, en het was zo rustig. Het ligt in een grote baai met wat rotsen in het water en groene heuvels op de achtergrond. Echt een paradijs: logisch dat het Playa Hermosa heet! Omdat het een lastige weg is om te komen en de eigenaar geen toestemming geeft voor het bouwen van hotels e.d. blijft het zo mooi. Er is een ecolodge en een restaurant met veel stoelen, hangmatten, picknicktafels, kluisjes voor je spullen. Dus een superchille plek. Omdat we moesten wachten op opkomend tij, ging ik lekker zwemmen en wat rondlopen. Er liggen ook gewoon koeien een stukje verder op het strand.
Toen m'n les begon, moest ik laten zien wat ik al wist. Daarna kreeg ik wat tips van José en gingen we het water in. Moest opletten voor bepaalde roggen, want die konden steken; dus shuffelen door het water en niet lopen. Ideaal om geen wetsuit aan te hoeven maar fijn dat ik mn shirt bij had. En het was weer heerlijk om te doen, goed dat ik nog een lesje had genomen en veel tips eb feedback heb gekregen. Nu heb ik het gevoel dat ik ergens anders zelf een board zou kunnen huren. José vond dat ik een goede peddel had :) Iets anders dan die spaghetti armen van een paar jaar terug, misschien toch door die crossfit! Fijn om goed te kunnen staan, zelfs opzij te kunnen in plaats van alleen rechtdoor en te horen dat ik het goed deed. José wist precies wat zou me nog meer zou pushen: 'kijk naast ons naar die beginners en laat zien dat jij veel beter kan'. Na anderhalf uur begon ik moe te worden, werd ik gebeten door een kwal en kreeg ik het koud. Dus extra fijn dat 'last one best one' ook perfect ging! Ook chill om tijdens het wachten op golven wat te kletsen. Ik kon 's middags nog een keer het water in als ik wilde maar ik had zo'n zware benen en nog spierpijn van gisteren dat ik het houd op een volgende keer, een boek heb gelezen en heb zitten genieten van het prachtige uitzicht. De terugweg was net zo tof als de heenweg alleen liepen er nu koeien over de weg. En wat doe je dan als je er langs wilt? Je geeft er een gewoon een klap op z'n kont!
Nog een laatste schitterende Nicaraguaanse zonsondergang gezien. Nu snap ik dat er soms in boeken staat dat de hemel in brand leek te staan. Zoveel verschillende kleuren geel en oranje bij elkaar: wauw!! Lekker wezen uiteten bij een lokaal visrestaurant. Als ze iets van de kaart niet hebben, is de vis niet gevangen of vonden ze hem niet vers genoeg op de markt. Weer supergoedkoop en heel lekker. Bier hebben ze niet, maar als je dat wil, kan je dat even in de winkel halen en zelf meenemen. Echt leuk dat het gewoon zo kan!

Hopelijk vannacht zonder al te veel jeuk lekker slapen en dan morgen een voorspoedige reis. Ben heel benieuwd hoe Costa Rica is en of er veel verschil met Nicaragua is.

Liefs, Xx Astrid