Eigenaardigheden BA en San Juan
Door: Astrid
Blijf op de hoogte en volg Astrid
02 Mei 2013 | Argentinië, Mendoza
Hola!
Weer even een snelle update van mij. Ik typ dit verhaal vanuit de bus van San Juan naar Mendoza. Dat was nog even spannend, want vandaag wordt er door de busmaatschappijen gestaakt. Dus de lange afstandsbussen rijden niet. In het hostel hoorden we dat in San Juan vanaf twee uur gestaakt zou worden, dus wij snel alles ingepakt en naar het busstation gelopen (met die zware tassen!!!) enja hoor, wij konden nog precies mee met de laatste rit van deze busmaatschappij en wij boekten netjes twee minuten voor vertrek ons ticket: Argentijnse timing!!! Maar superfijn dat we zeker in Mendoza komen vandaag. Nu alleen nog hopen dat papa en mama vanavond met de bus vanuit Salta naar Mendoza kunnen, zodat morgen de hereniging plaatsvindt, we zullen zien….
Omdat ik nu echt wegben uit Buenos Aires, wat heel vreemd is en ik mis mijn leventje in het hostel en op school ook wel, is het tijd voor een lijstje met opvallende dingen uit Buenos Aires:
- Buggies kennen mensen hier niet: alle kleine kinderen worden echt op de arm overal mee naartoe gesleept. Dat ziet er totaal niet comfortabel uit en het lijkt me ook heel zwaar voor de ouders. Soms zijn het kinderen die wel een jaar of twee lijken en dus ook al best groot zijn.
- Schaamte hebben moeders niet: borstvoeding geven in het openbaar is geen probleem. In parken, in het openbaar vervoer, overal krijgen baby’s te eten. Heel vreemd om te zien en echt ondenkbaar in Nederland.
- In het openbaar vervoer wordt altijd opgestaan voor vrouwen, ik denk al vanaf 40 jaar ofzo. Bejaarde mannen daarentegen moeten gewoon blijven staan en waarom: ‘wij hebben een hekel aan oude mannen’. Duidelijk dus.
- Je krijgt voor het minste of geringste een plastic tasje, niet echt milieuvriendelijk. Zelfs om een appel al. Soms moet je er wel voor betalen maar meestal niet.
- Geld afronden in de supermarkt is ook heel vreemd. Soms krijg je 3 pesos cadeau en de keer erna willen ze precies gepast geld hebben, niet te volgen. Mensen betalen in de supermarkt ook met hun visacard, wat heel lang duurt ivm handtekeningen etc. Dus vaak rijen bij de kassa.
- Er zijn heel veel zwervers overal in de stad en niet alleen op pleinen of bij kerken, maar echt overal. Maar het zijn over het algemeen geen opdringerige bedelaars, ze slapen gewoon op straat en zien er vies uit.
- De politie werkt niet hard hier, meestal staan ze wat te kijken naar de vrouwen die langslopen of ze rijden maar wat rond. Laatst had een taxi wat blikschade en waren er maar liefst zeven politieagenten bij om de boel te regelen. Ik heb het gevoel dat het gewoon sensatiezoekers zijn.
- Demonstraties zijn er elke dag in de stad. Is het niet bij het congresgebouw dan is het wel bij de Casa Rosada of bij een gebouw van een of ander ministerie. Mensen demonstreren om alles. Heb niet het idee dat het nut heeft, maar men laat zich wel horen. Laatst was er bijvoorbeeld een demonstratie van een stel Italianen omdat ze vonden dat een standbeeld moest blijven staan. Ik bedoel maar het is niet moeilijk om een reden voor een demonstratie te verzinnen.
- Het verkeer in de stad is chaotisch. Rechts gaat voor kennen ze hier niet. Vooral in de spits is het een drama. Bussen, taxi’s en bestelbusjes hebben bijna allemaal wel iets van schade aan hun auto. Echt respect voor de buschauffeurs, want auto’s en ook motors schieten overal tussen door en dan moeten ze ook nog opletten of mensen in of uit willen stappen.
- Als laatste zijn er mensen in de stad die het vuil uit de containers langs de weg halen en met name het karton. Op zich niet vreemd als dit zwervers zouden zijn die het karton willen gebruiken om op te slapen of op zoek zijn naar andere nuttige zaken, maar het zijn gewone mensen die met een karretje of soort van bakfiets langs de containers gaan en daarin gaan zoeken naar karton. Ik zou niet weten waarom, misschien is het hetzelfde als de oudijzerjood in Ewijk en krijgen ze er geld voor, maar het is heel vreemd om te zien dat iemand gewoon in een container klimt, al het grote karton eruit gooit, er weer uit klimt, alles in zijn karretje stopt en op weg gaat naar de volgende container.
Zaterdag ben ik dus vertrokken uit een regenachtig Buenos Aires, was voor het eerst sinds het noodweer met Pasen dat het weer regende, maar wel goed weer om te vertrekken. Iemand uit het hostel ging mee om me uit te zwaaien, wat wel fijn was want nu hoefde ik mn backpack niet te dragen Maar toch heb ik een hekel aan afscheidnemen voorgoed. Deze mensen waren de afgelopen weken echt mijn familie, dus een raar idee dat ik hen waarschijnlijk nooit meer ga zien. Op het busstation was het nog even stress, want Sandra had mijn ticket geboekt omdat zij een buspas had en toen moesten de mensen voor mij hun paspoort laten zien. Gelukkig hoefde ik dat niet en kon ik mooi op Sandra’s naam naar Mendoza reizen. Mijn eerste lange busreis van 14 uur. Het viel me reuzemee. Ik kwam met maar een kwartiertje vertraging in Mendoza aan en mijn hostel was maar vier blokken volgens de vrouw van de tourist information. Helaas bleek mijn straat op een ander stuk verder te gaan en heb ik uiteindelijk elf blokken, meer dan een km. met die zware tas op mn rug lopen rondsjouwen. Ik heb het hostel wel gevonden en wie lag daar heerlijk te slapen omdat ze heeeeel vroeg was aangekomen: Sandraaaa! Superfijn om haar weer te zien en te kunnen bijkletsen over de afgelopen weken. Ons hostel had een zwembad, dus we hadden een middagje chillen en zonnen gepland, maar helaas zat er geen water in het zwembad. Dus maar even een rondje door de stad gelopen en heerlijk niks gedaan, vroeg naar bed en de dag erna in de ochtend naar San Juan. Dat ligt iets meer dan 2 uur vanaf Mendoza en is een toeristisch plaatsje volgens onze reisboeken vanwaar je naar een aantal natuurparken kon. In San Juan wilden wij een tour gaan boeken naar Valle de la Luna, maar dit bleek moeilijker dan gedacht. Eerst was het een probleem om een touroperator te vinden aangezien iedereen siësta hield en alles dus dicht was. Uiteindelijk hadden we er een gevonden, maar die ging niet naar het park dat we eigenlijk wilden en Valle de la Luna zat helemaal vol, dus weer naar een andere. Die had gelukkig wel plek, maar geen groep en met z’n tweeën was duurder, toch maar wel gedaan, dus op dinsdag om 7 uur ’s ochtends op weg naar Ischigualasto, een natuurpark drie uur rijden vanaf San Juan, maar met een privéchauffeur: goed geregeld dus!!! We zagen de zon opkomen in de bergen, heel erg mooi. In het park aangekomen konden we met een tour met een gids mee. Dit hield in dat alle auto’s, die er op dat moment waren, achter elkaar aanreden en bij elk mooi punt stopten, waar de gids wat vertelde, we foto’s konden nemen en daarna weer verder reden. In San Juan en omstreken is het altijd mooi weer, dachten wij, maar helaas in het park waaide het flink en was het slechts 15 graden, beetje koud voor de t-shirts en korte broeken. Gelukkig had onze chauffeur een extra trui en jas voor ons haha Het begin van het park was niet heel boeiend, maar op het eind kwamen we echt mooie rotsen en bergen tegen. En later was het ook lekker warm!! Vooral de laatste twee stops waren heel er g mooi en toen we terug naar het begin reden, reden we langs een roodachtige bergmuur op, die zo hoog was echt heel indrukwekkend en dit was het geld zeker waard. Op de terugweg zijn we nog bij een plaatsje gestopt om naar de dam te kijken, helaas zat er bijna geen water in omdat het de afgelopen tijd niet geregend had, dus reden we maar weer terug. Wij waren best wel moe en hebben zowat de hele weg een beetje liggen slapen in de auto, maar zo ging de tijd wel snel voorbij! S avonds in het hostel hebben we Maxima en Willem-Alexander gekeken, dat was hier uitgebreid op het nieuws en ook leuk om het van deze kant te horen.
Gisteren wilden we heel sportief op de fiets naar een bodega om wijn te proeven, de fietsen in het hostel waren echter lek en aangezien het 1 mei was en dus ‘Dia del trabajo’ was de fietsverhuur niet open, dus besloten we om maar met de bus te gaan. Na een uur gewacht te hebben zonder een bus te zien, zijn we teruggelopen naar het hostel: 1 mei is heel belangrijk hier en alles is gesloten en het ov rijdt niet, lekker dan. In het hostel was een overdag asado om deze dag te vieren, waar we aan mee gedaan hebben en daarna hebben we een voetbalmiddag/-avond gehad. Eerst Barcelona – Bayern gekeken, waarbij de Argentijnen het bijzonder vonden dat we voetbal keken, geen fan waren van Bayern en ook nog eens niet enthousiast waren toen Robben scoorde. Daarna nog tig herhalingen gekeken, wat gepraat met mensen in het hostel en toen was het om 22.00 uur tijd voor Boca-Corinthians voor Copa de Libertadores. Natuurlijk waren we voor Boca, dat moest ook wel zowat gezien alle fans, maar qua Argentijnse clubs is Boca onze favoriet. Geweldig om hier die passie voor het voetbal mee te maken en hoe leuk dat Boca scoorde, een afgekeurde goal had, maar uiteindelijk wel won!!!! En hier praat iedereen de hele tijd onder de wedstrijd, toch wel anders dan in Nederland, maar ik denk dat ik hier vaker voetbal ga kijken. Aanstaande zondag is dé klassieker van het jaar: River Plate – Boca, misschien maar goed dat we niet meer in Buenos Aires zijn….
Vanmorgen hebben we nog even San Juan rondgelopen en hebben we besloten dat het toch heel anders is dan we dachten. Er zijn bijna geen toeristen, er is ook niet heel veel te doen in het stadje zelf, dus eigenlijk was het niet zo erg dat we nu eerder teruggaan naar Mendoza dan gepland. Maar ach het kan niet altijd superfantastisch zijn. Het waren leuke dagen, het natuurpark was supermooi en nu gaan we morgen als het goed is papa en mama weer zien!!! Het plan is dat we 5 dagen met hun samen zijn en daarna nog een paar dagen in Mendoza blijven en na Mendoza willen we graag naar Chili naar Santiago, een nieuw land voor mij,maar dat duurt nog even dus we zien wel…..
Liefs, Xx
Weer even een snelle update van mij. Ik typ dit verhaal vanuit de bus van San Juan naar Mendoza. Dat was nog even spannend, want vandaag wordt er door de busmaatschappijen gestaakt. Dus de lange afstandsbussen rijden niet. In het hostel hoorden we dat in San Juan vanaf twee uur gestaakt zou worden, dus wij snel alles ingepakt en naar het busstation gelopen (met die zware tassen!!!) enja hoor, wij konden nog precies mee met de laatste rit van deze busmaatschappij en wij boekten netjes twee minuten voor vertrek ons ticket: Argentijnse timing!!! Maar superfijn dat we zeker in Mendoza komen vandaag. Nu alleen nog hopen dat papa en mama vanavond met de bus vanuit Salta naar Mendoza kunnen, zodat morgen de hereniging plaatsvindt, we zullen zien….
Omdat ik nu echt wegben uit Buenos Aires, wat heel vreemd is en ik mis mijn leventje in het hostel en op school ook wel, is het tijd voor een lijstje met opvallende dingen uit Buenos Aires:
- Buggies kennen mensen hier niet: alle kleine kinderen worden echt op de arm overal mee naartoe gesleept. Dat ziet er totaal niet comfortabel uit en het lijkt me ook heel zwaar voor de ouders. Soms zijn het kinderen die wel een jaar of twee lijken en dus ook al best groot zijn.
- Schaamte hebben moeders niet: borstvoeding geven in het openbaar is geen probleem. In parken, in het openbaar vervoer, overal krijgen baby’s te eten. Heel vreemd om te zien en echt ondenkbaar in Nederland.
- In het openbaar vervoer wordt altijd opgestaan voor vrouwen, ik denk al vanaf 40 jaar ofzo. Bejaarde mannen daarentegen moeten gewoon blijven staan en waarom: ‘wij hebben een hekel aan oude mannen’. Duidelijk dus.
- Je krijgt voor het minste of geringste een plastic tasje, niet echt milieuvriendelijk. Zelfs om een appel al. Soms moet je er wel voor betalen maar meestal niet.
- Geld afronden in de supermarkt is ook heel vreemd. Soms krijg je 3 pesos cadeau en de keer erna willen ze precies gepast geld hebben, niet te volgen. Mensen betalen in de supermarkt ook met hun visacard, wat heel lang duurt ivm handtekeningen etc. Dus vaak rijen bij de kassa.
- Er zijn heel veel zwervers overal in de stad en niet alleen op pleinen of bij kerken, maar echt overal. Maar het zijn over het algemeen geen opdringerige bedelaars, ze slapen gewoon op straat en zien er vies uit.
- De politie werkt niet hard hier, meestal staan ze wat te kijken naar de vrouwen die langslopen of ze rijden maar wat rond. Laatst had een taxi wat blikschade en waren er maar liefst zeven politieagenten bij om de boel te regelen. Ik heb het gevoel dat het gewoon sensatiezoekers zijn.
- Demonstraties zijn er elke dag in de stad. Is het niet bij het congresgebouw dan is het wel bij de Casa Rosada of bij een gebouw van een of ander ministerie. Mensen demonstreren om alles. Heb niet het idee dat het nut heeft, maar men laat zich wel horen. Laatst was er bijvoorbeeld een demonstratie van een stel Italianen omdat ze vonden dat een standbeeld moest blijven staan. Ik bedoel maar het is niet moeilijk om een reden voor een demonstratie te verzinnen.
- Het verkeer in de stad is chaotisch. Rechts gaat voor kennen ze hier niet. Vooral in de spits is het een drama. Bussen, taxi’s en bestelbusjes hebben bijna allemaal wel iets van schade aan hun auto. Echt respect voor de buschauffeurs, want auto’s en ook motors schieten overal tussen door en dan moeten ze ook nog opletten of mensen in of uit willen stappen.
- Als laatste zijn er mensen in de stad die het vuil uit de containers langs de weg halen en met name het karton. Op zich niet vreemd als dit zwervers zouden zijn die het karton willen gebruiken om op te slapen of op zoek zijn naar andere nuttige zaken, maar het zijn gewone mensen die met een karretje of soort van bakfiets langs de containers gaan en daarin gaan zoeken naar karton. Ik zou niet weten waarom, misschien is het hetzelfde als de oudijzerjood in Ewijk en krijgen ze er geld voor, maar het is heel vreemd om te zien dat iemand gewoon in een container klimt, al het grote karton eruit gooit, er weer uit klimt, alles in zijn karretje stopt en op weg gaat naar de volgende container.
Zaterdag ben ik dus vertrokken uit een regenachtig Buenos Aires, was voor het eerst sinds het noodweer met Pasen dat het weer regende, maar wel goed weer om te vertrekken. Iemand uit het hostel ging mee om me uit te zwaaien, wat wel fijn was want nu hoefde ik mn backpack niet te dragen Maar toch heb ik een hekel aan afscheidnemen voorgoed. Deze mensen waren de afgelopen weken echt mijn familie, dus een raar idee dat ik hen waarschijnlijk nooit meer ga zien. Op het busstation was het nog even stress, want Sandra had mijn ticket geboekt omdat zij een buspas had en toen moesten de mensen voor mij hun paspoort laten zien. Gelukkig hoefde ik dat niet en kon ik mooi op Sandra’s naam naar Mendoza reizen. Mijn eerste lange busreis van 14 uur. Het viel me reuzemee. Ik kwam met maar een kwartiertje vertraging in Mendoza aan en mijn hostel was maar vier blokken volgens de vrouw van de tourist information. Helaas bleek mijn straat op een ander stuk verder te gaan en heb ik uiteindelijk elf blokken, meer dan een km. met die zware tas op mn rug lopen rondsjouwen. Ik heb het hostel wel gevonden en wie lag daar heerlijk te slapen omdat ze heeeeel vroeg was aangekomen: Sandraaaa! Superfijn om haar weer te zien en te kunnen bijkletsen over de afgelopen weken. Ons hostel had een zwembad, dus we hadden een middagje chillen en zonnen gepland, maar helaas zat er geen water in het zwembad. Dus maar even een rondje door de stad gelopen en heerlijk niks gedaan, vroeg naar bed en de dag erna in de ochtend naar San Juan. Dat ligt iets meer dan 2 uur vanaf Mendoza en is een toeristisch plaatsje volgens onze reisboeken vanwaar je naar een aantal natuurparken kon. In San Juan wilden wij een tour gaan boeken naar Valle de la Luna, maar dit bleek moeilijker dan gedacht. Eerst was het een probleem om een touroperator te vinden aangezien iedereen siësta hield en alles dus dicht was. Uiteindelijk hadden we er een gevonden, maar die ging niet naar het park dat we eigenlijk wilden en Valle de la Luna zat helemaal vol, dus weer naar een andere. Die had gelukkig wel plek, maar geen groep en met z’n tweeën was duurder, toch maar wel gedaan, dus op dinsdag om 7 uur ’s ochtends op weg naar Ischigualasto, een natuurpark drie uur rijden vanaf San Juan, maar met een privéchauffeur: goed geregeld dus!!! We zagen de zon opkomen in de bergen, heel erg mooi. In het park aangekomen konden we met een tour met een gids mee. Dit hield in dat alle auto’s, die er op dat moment waren, achter elkaar aanreden en bij elk mooi punt stopten, waar de gids wat vertelde, we foto’s konden nemen en daarna weer verder reden. In San Juan en omstreken is het altijd mooi weer, dachten wij, maar helaas in het park waaide het flink en was het slechts 15 graden, beetje koud voor de t-shirts en korte broeken. Gelukkig had onze chauffeur een extra trui en jas voor ons haha Het begin van het park was niet heel boeiend, maar op het eind kwamen we echt mooie rotsen en bergen tegen. En later was het ook lekker warm!! Vooral de laatste twee stops waren heel er g mooi en toen we terug naar het begin reden, reden we langs een roodachtige bergmuur op, die zo hoog was echt heel indrukwekkend en dit was het geld zeker waard. Op de terugweg zijn we nog bij een plaatsje gestopt om naar de dam te kijken, helaas zat er bijna geen water in omdat het de afgelopen tijd niet geregend had, dus reden we maar weer terug. Wij waren best wel moe en hebben zowat de hele weg een beetje liggen slapen in de auto, maar zo ging de tijd wel snel voorbij! S avonds in het hostel hebben we Maxima en Willem-Alexander gekeken, dat was hier uitgebreid op het nieuws en ook leuk om het van deze kant te horen.
Gisteren wilden we heel sportief op de fiets naar een bodega om wijn te proeven, de fietsen in het hostel waren echter lek en aangezien het 1 mei was en dus ‘Dia del trabajo’ was de fietsverhuur niet open, dus besloten we om maar met de bus te gaan. Na een uur gewacht te hebben zonder een bus te zien, zijn we teruggelopen naar het hostel: 1 mei is heel belangrijk hier en alles is gesloten en het ov rijdt niet, lekker dan. In het hostel was een overdag asado om deze dag te vieren, waar we aan mee gedaan hebben en daarna hebben we een voetbalmiddag/-avond gehad. Eerst Barcelona – Bayern gekeken, waarbij de Argentijnen het bijzonder vonden dat we voetbal keken, geen fan waren van Bayern en ook nog eens niet enthousiast waren toen Robben scoorde. Daarna nog tig herhalingen gekeken, wat gepraat met mensen in het hostel en toen was het om 22.00 uur tijd voor Boca-Corinthians voor Copa de Libertadores. Natuurlijk waren we voor Boca, dat moest ook wel zowat gezien alle fans, maar qua Argentijnse clubs is Boca onze favoriet. Geweldig om hier die passie voor het voetbal mee te maken en hoe leuk dat Boca scoorde, een afgekeurde goal had, maar uiteindelijk wel won!!!! En hier praat iedereen de hele tijd onder de wedstrijd, toch wel anders dan in Nederland, maar ik denk dat ik hier vaker voetbal ga kijken. Aanstaande zondag is dé klassieker van het jaar: River Plate – Boca, misschien maar goed dat we niet meer in Buenos Aires zijn….
Vanmorgen hebben we nog even San Juan rondgelopen en hebben we besloten dat het toch heel anders is dan we dachten. Er zijn bijna geen toeristen, er is ook niet heel veel te doen in het stadje zelf, dus eigenlijk was het niet zo erg dat we nu eerder teruggaan naar Mendoza dan gepland. Maar ach het kan niet altijd superfantastisch zijn. Het waren leuke dagen, het natuurpark was supermooi en nu gaan we morgen als het goed is papa en mama weer zien!!! Het plan is dat we 5 dagen met hun samen zijn en daarna nog een paar dagen in Mendoza blijven en na Mendoza willen we graag naar Chili naar Santiago, een nieuw land voor mij,maar dat duurt nog even dus we zien wel…..
Liefs, Xx
-
02 Mei 2013 - 22:00
Mayke:
Heee! Super leuk om je verhaal te lezen, je schrijft echt leuk;)
Fijne dagen met z'n allen!!
Xxxxx
-
02 Mei 2013 - 23:11
Moni En Twan:
Superleuk verhaal assie! Ik zie t allemaal voor me en moest veel gniffelen, leuk!
Xxx -
03 Mei 2013 - 17:07
Sandra:
Hahah super leuk om jouw verhaal te lezen over dezelfde belevenissen. We beschrijven ze toch best anders haha. Ben benieuwd naar jouw/onze volgende avonturen.
Xx -
03 Mei 2013 - 19:30
Yvon:
ha die Astrid,
grappig hoor dat jullie nu dezelfde dingen meemaken. heerlijk he dat jullie nu samen zijn!
geniet er nog van meid, ook van de dagen samen met papa en mama!
heel veel liefs! xxx -
03 Mei 2013 - 20:28
3 Mei Door Oma:
Hoy Astrid
leuk weer wat van jou tehoren
Fijn dat je ook al zo snel Spaans geleerd hebt
fijne dagen met zn vieren en blijf genieten
Veel liefs Opa en Oma xxx -
03 Mei 2013 - 20:56
Marcia :
Weer hartstikke leuk om je verhaal te lezen. Het is net alsof ik een goed boek aan het lezen ben, je schrijft ontzettend boeiend!!! Op naar het volgende avontuur!!
Heel veel plezier met je ouders!!!
Groetjes Marcia xxx -
03 Mei 2013 - 21:32
Chris:
Opnieuw een heerlijk verhaal! Blijf genieten, groetjes aan de Ewijkers! X -
03 Mei 2013 - 21:50
Jaqueline:
Hoi,hoi, tjonge wat een super verhaal weer. Erg leuk om te lezen. Wens je/jullie gezellige dagen, veel plezier en veel lol. Enne geniet de 5 maar lekker met z'n allen. Groetjes Jaqueline en Ad -
04 Mei 2013 - 00:31
Papa En Mama:
Ook wij zijn aangekomen in Mendoza, maar niet met de bus, want toen was de staking al begonnen! Omdat niet duidelijk was hoe lang de staking zou duren en de volgende bus sowieso pas op zaterdag zou gaan, hebben we er maar een vliegreis van gemaakt. Toen wij vanmiddag hier aankwamen, waren Astrid en Sandra op het vliegveld en na onze korte nacht en de stress van gisteren waren er wel traantjes....
We hopen hier een paar mooie dagen met zijn vieren te hebben en beginnen morgen met een excursie naar het Andesgebergte!
-
05 Mei 2013 - 09:52
Antoinette:
Ha Astrid
Prachtig verhaal. Boeiend. en mooi om te lezen hoe jij en Sandra het ieder op je eigen wijze beschrijven. Wat is het toch super om dit allemaal zo te mogen meemaken.
Geniet er lekker van, ook samen met Sandra en Papa en Mama.
Ik heb ze vannacht al gefeliciteerd. wel een paar uur te vroeg wat jullie tijd betreft, maar ik wilde voorkomen dat ik het zou vergeten.
Hebben we ook even gewhatsapped samen.
Jullie hadden er net een prachtige dag in het Andes opzitten. Geweldig.
Nou, tot het volgende verslag maar weer. Groetjes daar.
Knuffel Antoinette
-
05 Mei 2013 - 10:46
Henny:
Hoi Astrid,
Wat een geweldig verhaal weer. Ik geniet er iedere keer weer van! En inderdaad, Sandra en jij schrijven totaal verschillend, maar elk verhaal is op zijn manier even boeiend. Blijf genieten en een hele fijne tijd samen met papa en mama.
Liefs,
Henny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
