Vlees, wijn en termale baden: maximaal genieten!
Door: Astrid
Blijf op de hoogte en volg Astrid
13 Juni 2013 | Argentinië, Córdoba
Lieve allemaal,
Er is alweer een week voorbij. Wat gaat de tijd toch snel hier. Ik ben al bijna halverwege mijn reis en over 5 weken heb ik al afscheid genomen van Sandra. Een moment waar ik voorlopig nog niet over na wil denken....
Vorige week waren we in Salta en hadden we het geweldige plan om naar Cafayate te gaan om als echte bon vivants nog maar eens een wijntourtje te gaan doen. Alleen kwam hier toch wel Sandra´s geldprobleem om de hoek kijken, dus werden de plannen veranderd en bleven we nog maar wat langer hangen in Salta. Om toch wat wijn te proeven, hielden we zaterdagmiddag gewoon onze eigen wijnproeverij. Studentikoos en creatief als we zijn, gingen we naar de supermarkt voor drie wijnen die erg goedkoop moesten zijn, maar wel goed moesten klinken en daarna met wat hapjes, net als in een echte bodega, zijn we aan het proeven geslagen. We hadden uiteindelijk wel een echte goede Malbec gescoord en save the best for last, dus hadden we mooi bij onze tweede asado in vier dagen een lekker wijntje. Na deze asado had ik het idee dat ik even moest afkicken van het vlees, ook al is het heeeel lekker, het is wel zwaar om zoveel vlees in een paar dagen te eten. Naast de asados hadden we van papa en mama geld gekregen om samen eens lekker uiteten te gaan en dus geen snelle pizza of empanadas, maar een goed stuk vlees. Dit was alleen een verrassing voor Sandra, dus ik heb vrijdag de hele dag mn mond gehouden en gedaan alsof we empanadas gingen eten. Ondertussen in de reisboeken gezocht naar goede en niet al te dure restaurants. Uiteindelijk liepen we ´s avonds naar het plein en daar moest ik het wel vertellen. Alle restaurant gingen pas om 8 uur open, dus moesten we nog een poos wachten en ja dat kan niet als je empanadas denkt te gaan eten. Sandra was net zo blij als ik toen ik die ochtend mama´s berichtje had gekregen en het restaurant waar we gingen eten had de beste steak tot nu toe. Nooit gedacht dat ik zo zou kunnen genieten van een heerlijke biefstuk (wel jammer dat ik tot nu toe papa nog niet heb kunnen overhalen om een Argentijnse koe te kopen en de schapen weg te doen) maar het was weer een groot stuk vlees.
Om af te kicken van het vlees was het fijn dat we zondag weer op reis gingen. Ditmaal naar Tucuman, maar een paar uurtjes vanaf Salta, wat de kleinste provincie van Argentinië is, dus kunnen we ook zeggen dat we daar zijn geweest. Ook al was het maar een klein stukje, we kwamen toch niet heel vroeg aan. We hadden namelijk een buswissel op 40 minuten vanaf Salta. Bij een tankstation stopten we en na 10 minuten zou onze andere bus komen. Wij zaten ook in de officiële rugbybus van het Argentijnse team, de puma´s, en aangezien in Salta een internationaal rugbykampioenschap bezig was, was het al vreemd dat onze bus naar eindbestemming Buenos Aires zou gaan. Uiteindelijk hebben we een uur moeten wachten voordat onze andere bus kwam en moesten we ook nog eens zelf onze bagage overladen terwijl die troela van de kaartverkoop gezegd had dat dit voor ons gedaan zou worden.... Redelijk chagrijnig en veel later dan gepland kwamen we in Tucuman aan, maar we hadden al soep ingeslagen en konden lekker goedkoop en snel eten. Het hostel in Tucuman was in een oud gebouw en was heeeeel erg mooi. De kamers waren allemaal hoog, houten vloer, schone badkamers en wc, prima keuken. Echt top!! Alleen de stad op zich was niet heel boeiend. Het was superdruk op straat en er komen waarschijnlijk nooit toeristen hier, dus we hadden weer eens veel bekijks. Daarnaast was het centrale plein minder mooi dan de vele pleinen die we al gezien hadden, dus eigenlijk niet echt geweldig. Het internet was dit keer wel van goede kwaliteit, dus hebben we heerlijk met Moniek kunnen skypen: eindelijk, joehoeeeee!!!! En het was dus ook niet erg dat we maar een hele dag in Tucuman waren, want dinsdag gingen we naar Las Termas de Rio Hondo. Hier hadden we van tevoren niks over gehoord, ook de reisgidsen hebben hier niks over te melden en zelfs Argentijnen moeten diep nadenken voordat ze deze plaats herkennen, maar het is een plaats vol termale baden. Termale zwembaden bij hotels en spa´s wel te verstaan. Het is een heel arm dorp waar echt van alles nog met paard en wagen wordt gedaan, maar het heeft termaal water, dus iedereen die geld en ruimte heeft bouwt een hotel met zwembad. Wij besloten om wel een fatsoenlijk hotel te kiezen enja dat kostte ons wat meer pesos, maar toen we het zwembad zagen, wisten we al dat het het geld waard was. Na een snelle lunch en omkleedsessie hop in het zwembad. Er was verder niemand, dus we hadden heel het bad, met echt superwarm water, voor ons alleen. Wel jammer dat het niet heel zonnig was, maarja als het bewolkt nog steeds 25 graden is, mag je niet klagen natuurlijk. Ons hotel was echt geweldig, alleen niet echt voor onze doelgroep. Het zat namelijk vol met drie busladingen bejaarden en ja hoor het leek net Benidorm. Achja prima dachten wij, zolang zij het zwembad niet ingaan hebben wij het voor ons alleen. Maar toen we halverwege de middag iets gegeten hadden en terugkwamen bij het zwembad was ons tot rustkomende plan helemaal van de baan; het zwembad zat vol met aqua-bommende bejaarden en de muziek (die gelukkig wel hip was) bonkte door de tuin. Tsja zoveel bejaarden in badkleding is wel even schrikken, al had het wel een voordeel: wij hadden het beste lichaam van iedereen in bikini!!! Toen het sportuurtje was afgelopen en het grootste deel het water uitgegaan was, durfden wij ons weer in het zwembad te wagen. Maar eenmaal in het water werd het nogal ongemakkelijk. We werden door iedereen aangekeken en niet begluurd ofzo maar echt bekeken en er werd over ons gepraat en ja hoor na een minuut of vijf had iemand de moed verzameld om met ons te gaan praten. Dat we zulke mooie ogen hadden, die werden door het water extra blauw, dusja dat was wel opvallend. Daarna bleef die vrouw heel vlakbij ons om ons af te luisteren, dat dachten wij al, en dat bleek ook het geval. Ze vroeg zich af waar wij vandaan kwamen want ze hoorde dat we samen geen Spaans praatten. Nou even een gesprekje met haar en haar man, ze kwamen nogal dichtbij ons staan en bejaarden in zwemkleding op tien centimeter afstand vond ik niet heel nice. Toen we uitgepraat waren, ging ze naar haar medereisgenoten om verslag uit te brengen en ja hoor daar kwam de volgende persoon met ons praten. Achteraf gezien best hilarisch, maar je kan je toch niet indenken dat in Nederland iemand naar je toekomt in het zwembad om te zeggen dat je mooie ogen en hebt en dan te vragen waar je vandaan komt???? Gelukkig waren het alleen bejaarden.... Aan het eind van de middag had ik nog een heerlijke rugmassage geboekt. Het heeft wel iets geholpen, maar ze vond het bijzonder dat ze niet mn hele rug kon losmaken, achja ik had niet anders verwacht, want van dat lopen met die tas krijg je sowieso een stijve nek, maar toch wel heel erg ontspannend!!! We hadden het verder nog druk want Argentinië voetbalde, dus dat gingen we beneden in de bar kijken en daarna wilden we ook maar in het hotel eten. Best duur maar we hadden ook geen zin om helemaal naar het centrum te lopen in het donker. Alleen bleek dat we dan nog zo´n anderhalf uur moesten wachten. Ja daaaaaag graag of niet hoor, maar dat gaan we dus niet doen. Toch maar de straat op en na twee blokken kwamen we een hamburgertentje tegen. Lekker pauper broodje kipburger gegeten met sla met zand, een gebakken ei, tomaat en mosterd, niet ziek van geworden en wel lekker, dus voor herhaling vatbaar als we weinig geld hebben en snel willen eten!
Helaas konden we maar een nacht in het hotel blijven (geldtechnisch gezien) en moesten we weer op zoek naar een bus. Jammer genoeg gingen alle bussen naar Cordoba pas in de middag, dus zouden we pas in de avond aankomen. Nog jammerlijker was dat onze bus vanaf Salta kwam en al een poos onderweg was en ja hoor al meer dan een uur vertraging had voordat die bij ons kwam. Achja dat hoort erbij, maar dat blijf ik wel frustrerend vinden. Eigenlijk weet je ook wel dat die toch niet op tijd komt, maar je hoopt het elke keer wel en je kan het risico ook niet nemen om later bij het busstation aan te komen. Wat wel heel fijn was dat we per persoon 50 pesos korting kregen, wat toch 7,50 euro is. Alleen hebben we geen flauw idee waarom. Misschien dacht die dat we studenten waren, wist die dat de bus vertraging had, was het last-minute korting, was het omdat we buitenlandse meiden waren: wij weten het niet maar als iemand korting biedt, zeggen we natuurlijkg een nee!!! De busreis was uitenldelijk wel prima. De bus was niet vol en het was lekker rustig! Ook de lunch die we kregen was goed te doen, wat ook elke keer maar weer een verrassing was, dus deze maatschappij is voor herhaling vatbaar, mits ik ga vanaf het beginpunt van de bus.
Het hostel in Cordoba heeft een goede sfeer. De keuken is niet heel top, maar er is een mooi terras en we hebben een topkamer. Eigenlijk had ik bedacht om een paar nachten in een hotel te slapen als ik merk dat ik de slaap hard nodig heb, maar Sandra kwam de tip dat hotels geen keuken hebben en het dan wel een heel duur verblijf zou worden. Dus zijn we op zoek gegaan naar privékamers in een hostel, waardoor we nu samen slapen in een vierpersoonskamer. Aangezien ik dit wil en dus ook de betaler ben, heb ik het tweepersoonsbed voor mij alleen en ligt Sandra in het stapelbed. Maar we hebben een eigen badkamer en een supergrote tv en de eerste nacht heb ik al zo heerlijk geslapen, dat ik bijna uitkijk naar het moment dat ik weer in mn bed kan kruipen. Heerlijk om vol energie wakker te worden na een aantal dagen - weken zonder!
Vandaag hebben we een rondje stad gedaan en de stad is heel groot en ook wel mooi, maar ik snap wel waarom mensen zeggen dat een paar dagen hier echt genoeg is. Alle hotspots liggen rondom het centrale plein en we hebben vandaag twee musea de Bellas Artes bezocht, waarvan een met moderne kunst en een met klassieke kunst in een supergaaf oud paleis ofzo. Echt heerlijk tot rust komen en genieten van alle schilderijen!! Toch ademt ook deze stad een bepaalde sfeer uit waar ik wel van hou. Dat kan ik niet uitleggen en dat had ik bij Buenos Aires heel erg, maar het voelt gewoon goed om hier rond te lopen!
Morgen gaan we een dagje naar een estancia. Wij wilden paardrijden en dat is ook een deel van de dag, maar verder gaan we nog andere dingen doen op die boerderij. Het schijnt heel groot te zijn en we hebben alweer een asado, dus lekker lekker lekker!
Verder hebben we werk gevonden!!! We hebben denk ik vier boerderijen aangeschreven en van een een reactie gekregen dat die in de winter zelf geen werk had maar wel iets wist voor ons in zijn dorp ofzo. Het is in de buurt van Buenos Aires, dus we gaan dit echt op het einde van Sandra´s reis pas doen, maar het gaat om schoonmaken, keukenwerk, grasmaaien en iets met fruit (ik denk plukken of verwerken, geen idee) en het is vanaf 1 juli voor een week en als ze tevreden zijn en nog meer werk hebben, kunnen we misschien tien dagen blijven. Het hele idee van dit netwerk is dat je tegen kost en inwoning ergens werkt, dus dat betekent dat we zelf niks verdienen, maar het kost ons ook niks, behalve het inschrijfgeld voor dit netwerk, ideaal voor Sandra en het lijkt mij leuk om het echte Argentijnse leven te zien in plaats van alleen maar de hostels en toeristische attracties waar wij komen.
Dit duurt dus nog even. Eerst nog een paar dagen in Cordoba, zondag weer verder op reis. Ditmaal naar het noorden, richting de watervallen van Iguazu, maar we willen eerst nog een stop maken in de Argentijnse jungle. Dit om daar naar een nationaal park te gaan en jesuïten estancia´s te bezoeken, maar ook om de reis naar Iguazu wat te onderbreken, dus zouden we nu maar 18 uur ofzo hoeven te reizen. Maar zondag is nog ver weg, dus wie weet wat er op ons pad komt, hoewel we niet teveel nieuwe dingen mogen bedenken, want voor we het weten is het 1 juli en worden we op ons ´werk´ verwacht!
Liefs, Xx
Er is alweer een week voorbij. Wat gaat de tijd toch snel hier. Ik ben al bijna halverwege mijn reis en over 5 weken heb ik al afscheid genomen van Sandra. Een moment waar ik voorlopig nog niet over na wil denken....
Vorige week waren we in Salta en hadden we het geweldige plan om naar Cafayate te gaan om als echte bon vivants nog maar eens een wijntourtje te gaan doen. Alleen kwam hier toch wel Sandra´s geldprobleem om de hoek kijken, dus werden de plannen veranderd en bleven we nog maar wat langer hangen in Salta. Om toch wat wijn te proeven, hielden we zaterdagmiddag gewoon onze eigen wijnproeverij. Studentikoos en creatief als we zijn, gingen we naar de supermarkt voor drie wijnen die erg goedkoop moesten zijn, maar wel goed moesten klinken en daarna met wat hapjes, net als in een echte bodega, zijn we aan het proeven geslagen. We hadden uiteindelijk wel een echte goede Malbec gescoord en save the best for last, dus hadden we mooi bij onze tweede asado in vier dagen een lekker wijntje. Na deze asado had ik het idee dat ik even moest afkicken van het vlees, ook al is het heeeel lekker, het is wel zwaar om zoveel vlees in een paar dagen te eten. Naast de asados hadden we van papa en mama geld gekregen om samen eens lekker uiteten te gaan en dus geen snelle pizza of empanadas, maar een goed stuk vlees. Dit was alleen een verrassing voor Sandra, dus ik heb vrijdag de hele dag mn mond gehouden en gedaan alsof we empanadas gingen eten. Ondertussen in de reisboeken gezocht naar goede en niet al te dure restaurants. Uiteindelijk liepen we ´s avonds naar het plein en daar moest ik het wel vertellen. Alle restaurant gingen pas om 8 uur open, dus moesten we nog een poos wachten en ja dat kan niet als je empanadas denkt te gaan eten. Sandra was net zo blij als ik toen ik die ochtend mama´s berichtje had gekregen en het restaurant waar we gingen eten had de beste steak tot nu toe. Nooit gedacht dat ik zo zou kunnen genieten van een heerlijke biefstuk (wel jammer dat ik tot nu toe papa nog niet heb kunnen overhalen om een Argentijnse koe te kopen en de schapen weg te doen) maar het was weer een groot stuk vlees.
Om af te kicken van het vlees was het fijn dat we zondag weer op reis gingen. Ditmaal naar Tucuman, maar een paar uurtjes vanaf Salta, wat de kleinste provincie van Argentinië is, dus kunnen we ook zeggen dat we daar zijn geweest. Ook al was het maar een klein stukje, we kwamen toch niet heel vroeg aan. We hadden namelijk een buswissel op 40 minuten vanaf Salta. Bij een tankstation stopten we en na 10 minuten zou onze andere bus komen. Wij zaten ook in de officiële rugbybus van het Argentijnse team, de puma´s, en aangezien in Salta een internationaal rugbykampioenschap bezig was, was het al vreemd dat onze bus naar eindbestemming Buenos Aires zou gaan. Uiteindelijk hebben we een uur moeten wachten voordat onze andere bus kwam en moesten we ook nog eens zelf onze bagage overladen terwijl die troela van de kaartverkoop gezegd had dat dit voor ons gedaan zou worden.... Redelijk chagrijnig en veel later dan gepland kwamen we in Tucuman aan, maar we hadden al soep ingeslagen en konden lekker goedkoop en snel eten. Het hostel in Tucuman was in een oud gebouw en was heeeeel erg mooi. De kamers waren allemaal hoog, houten vloer, schone badkamers en wc, prima keuken. Echt top!! Alleen de stad op zich was niet heel boeiend. Het was superdruk op straat en er komen waarschijnlijk nooit toeristen hier, dus we hadden weer eens veel bekijks. Daarnaast was het centrale plein minder mooi dan de vele pleinen die we al gezien hadden, dus eigenlijk niet echt geweldig. Het internet was dit keer wel van goede kwaliteit, dus hebben we heerlijk met Moniek kunnen skypen: eindelijk, joehoeeeee!!!! En het was dus ook niet erg dat we maar een hele dag in Tucuman waren, want dinsdag gingen we naar Las Termas de Rio Hondo. Hier hadden we van tevoren niks over gehoord, ook de reisgidsen hebben hier niks over te melden en zelfs Argentijnen moeten diep nadenken voordat ze deze plaats herkennen, maar het is een plaats vol termale baden. Termale zwembaden bij hotels en spa´s wel te verstaan. Het is een heel arm dorp waar echt van alles nog met paard en wagen wordt gedaan, maar het heeft termaal water, dus iedereen die geld en ruimte heeft bouwt een hotel met zwembad. Wij besloten om wel een fatsoenlijk hotel te kiezen enja dat kostte ons wat meer pesos, maar toen we het zwembad zagen, wisten we al dat het het geld waard was. Na een snelle lunch en omkleedsessie hop in het zwembad. Er was verder niemand, dus we hadden heel het bad, met echt superwarm water, voor ons alleen. Wel jammer dat het niet heel zonnig was, maarja als het bewolkt nog steeds 25 graden is, mag je niet klagen natuurlijk. Ons hotel was echt geweldig, alleen niet echt voor onze doelgroep. Het zat namelijk vol met drie busladingen bejaarden en ja hoor het leek net Benidorm. Achja prima dachten wij, zolang zij het zwembad niet ingaan hebben wij het voor ons alleen. Maar toen we halverwege de middag iets gegeten hadden en terugkwamen bij het zwembad was ons tot rustkomende plan helemaal van de baan; het zwembad zat vol met aqua-bommende bejaarden en de muziek (die gelukkig wel hip was) bonkte door de tuin. Tsja zoveel bejaarden in badkleding is wel even schrikken, al had het wel een voordeel: wij hadden het beste lichaam van iedereen in bikini!!! Toen het sportuurtje was afgelopen en het grootste deel het water uitgegaan was, durfden wij ons weer in het zwembad te wagen. Maar eenmaal in het water werd het nogal ongemakkelijk. We werden door iedereen aangekeken en niet begluurd ofzo maar echt bekeken en er werd over ons gepraat en ja hoor na een minuut of vijf had iemand de moed verzameld om met ons te gaan praten. Dat we zulke mooie ogen hadden, die werden door het water extra blauw, dusja dat was wel opvallend. Daarna bleef die vrouw heel vlakbij ons om ons af te luisteren, dat dachten wij al, en dat bleek ook het geval. Ze vroeg zich af waar wij vandaan kwamen want ze hoorde dat we samen geen Spaans praatten. Nou even een gesprekje met haar en haar man, ze kwamen nogal dichtbij ons staan en bejaarden in zwemkleding op tien centimeter afstand vond ik niet heel nice. Toen we uitgepraat waren, ging ze naar haar medereisgenoten om verslag uit te brengen en ja hoor daar kwam de volgende persoon met ons praten. Achteraf gezien best hilarisch, maar je kan je toch niet indenken dat in Nederland iemand naar je toekomt in het zwembad om te zeggen dat je mooie ogen en hebt en dan te vragen waar je vandaan komt???? Gelukkig waren het alleen bejaarden.... Aan het eind van de middag had ik nog een heerlijke rugmassage geboekt. Het heeft wel iets geholpen, maar ze vond het bijzonder dat ze niet mn hele rug kon losmaken, achja ik had niet anders verwacht, want van dat lopen met die tas krijg je sowieso een stijve nek, maar toch wel heel erg ontspannend!!! We hadden het verder nog druk want Argentinië voetbalde, dus dat gingen we beneden in de bar kijken en daarna wilden we ook maar in het hotel eten. Best duur maar we hadden ook geen zin om helemaal naar het centrum te lopen in het donker. Alleen bleek dat we dan nog zo´n anderhalf uur moesten wachten. Ja daaaaaag graag of niet hoor, maar dat gaan we dus niet doen. Toch maar de straat op en na twee blokken kwamen we een hamburgertentje tegen. Lekker pauper broodje kipburger gegeten met sla met zand, een gebakken ei, tomaat en mosterd, niet ziek van geworden en wel lekker, dus voor herhaling vatbaar als we weinig geld hebben en snel willen eten!
Helaas konden we maar een nacht in het hotel blijven (geldtechnisch gezien) en moesten we weer op zoek naar een bus. Jammer genoeg gingen alle bussen naar Cordoba pas in de middag, dus zouden we pas in de avond aankomen. Nog jammerlijker was dat onze bus vanaf Salta kwam en al een poos onderweg was en ja hoor al meer dan een uur vertraging had voordat die bij ons kwam. Achja dat hoort erbij, maar dat blijf ik wel frustrerend vinden. Eigenlijk weet je ook wel dat die toch niet op tijd komt, maar je hoopt het elke keer wel en je kan het risico ook niet nemen om later bij het busstation aan te komen. Wat wel heel fijn was dat we per persoon 50 pesos korting kregen, wat toch 7,50 euro is. Alleen hebben we geen flauw idee waarom. Misschien dacht die dat we studenten waren, wist die dat de bus vertraging had, was het last-minute korting, was het omdat we buitenlandse meiden waren: wij weten het niet maar als iemand korting biedt, zeggen we natuurlijkg een nee!!! De busreis was uitenldelijk wel prima. De bus was niet vol en het was lekker rustig! Ook de lunch die we kregen was goed te doen, wat ook elke keer maar weer een verrassing was, dus deze maatschappij is voor herhaling vatbaar, mits ik ga vanaf het beginpunt van de bus.
Het hostel in Cordoba heeft een goede sfeer. De keuken is niet heel top, maar er is een mooi terras en we hebben een topkamer. Eigenlijk had ik bedacht om een paar nachten in een hotel te slapen als ik merk dat ik de slaap hard nodig heb, maar Sandra kwam de tip dat hotels geen keuken hebben en het dan wel een heel duur verblijf zou worden. Dus zijn we op zoek gegaan naar privékamers in een hostel, waardoor we nu samen slapen in een vierpersoonskamer. Aangezien ik dit wil en dus ook de betaler ben, heb ik het tweepersoonsbed voor mij alleen en ligt Sandra in het stapelbed. Maar we hebben een eigen badkamer en een supergrote tv en de eerste nacht heb ik al zo heerlijk geslapen, dat ik bijna uitkijk naar het moment dat ik weer in mn bed kan kruipen. Heerlijk om vol energie wakker te worden na een aantal dagen - weken zonder!
Vandaag hebben we een rondje stad gedaan en de stad is heel groot en ook wel mooi, maar ik snap wel waarom mensen zeggen dat een paar dagen hier echt genoeg is. Alle hotspots liggen rondom het centrale plein en we hebben vandaag twee musea de Bellas Artes bezocht, waarvan een met moderne kunst en een met klassieke kunst in een supergaaf oud paleis ofzo. Echt heerlijk tot rust komen en genieten van alle schilderijen!! Toch ademt ook deze stad een bepaalde sfeer uit waar ik wel van hou. Dat kan ik niet uitleggen en dat had ik bij Buenos Aires heel erg, maar het voelt gewoon goed om hier rond te lopen!
Morgen gaan we een dagje naar een estancia. Wij wilden paardrijden en dat is ook een deel van de dag, maar verder gaan we nog andere dingen doen op die boerderij. Het schijnt heel groot te zijn en we hebben alweer een asado, dus lekker lekker lekker!
Verder hebben we werk gevonden!!! We hebben denk ik vier boerderijen aangeschreven en van een een reactie gekregen dat die in de winter zelf geen werk had maar wel iets wist voor ons in zijn dorp ofzo. Het is in de buurt van Buenos Aires, dus we gaan dit echt op het einde van Sandra´s reis pas doen, maar het gaat om schoonmaken, keukenwerk, grasmaaien en iets met fruit (ik denk plukken of verwerken, geen idee) en het is vanaf 1 juli voor een week en als ze tevreden zijn en nog meer werk hebben, kunnen we misschien tien dagen blijven. Het hele idee van dit netwerk is dat je tegen kost en inwoning ergens werkt, dus dat betekent dat we zelf niks verdienen, maar het kost ons ook niks, behalve het inschrijfgeld voor dit netwerk, ideaal voor Sandra en het lijkt mij leuk om het echte Argentijnse leven te zien in plaats van alleen maar de hostels en toeristische attracties waar wij komen.
Dit duurt dus nog even. Eerst nog een paar dagen in Cordoba, zondag weer verder op reis. Ditmaal naar het noorden, richting de watervallen van Iguazu, maar we willen eerst nog een stop maken in de Argentijnse jungle. Dit om daar naar een nationaal park te gaan en jesuïten estancia´s te bezoeken, maar ook om de reis naar Iguazu wat te onderbreken, dus zouden we nu maar 18 uur ofzo hoeven te reizen. Maar zondag is nog ver weg, dus wie weet wat er op ons pad komt, hoewel we niet teveel nieuwe dingen mogen bedenken, want voor we het weten is het 1 juli en worden we op ons ´werk´ verwacht!
Liefs, Xx
-
13 Juni 2013 - 23:06
Mama:
Hoi meisje,
Alweer een mooi verhaal! Fijn dat je Sandra zo hebt kunnen verrassen met het etentje in Salta! En ik had jullie graag in dat zwembad gezien met die "bejaarden", hoe oud waren ze? Hé, nog niet denken aan je eigen bed, want dat duurt nog even hoor!
Ik ben benieuwd hoe de estancia zal zijn en wat je nog meer in Cordoba gaat doen. We lezen of horen het wel!
Dikke kus! -
13 Juni 2013 - 23:28
13 Juni Door Oma:
Hoy Astrid
Weer een flink verhaal wel fijn dat je soms een geldschieter hebt
hoe zal het straks gaan met jullie nu met al die wijn en al dat vlees
het zal wel even wennen zijn
fijn dat je straks nog even kunt werken heb je dat ook mee gemaakt
Groetjes Opa en Oma xxx -
14 Juni 2013 - 07:25
Henny:
Hoi Astrid,
Wat een geweldig verhaal weer en wat een komische toestand in dat zwembad. Ik had dat wel eens willen zien. Twee jonge, mooie meiden vallen natuurlijk wel op in een bejaarden gezelschap. Ben benieuwd hoe het werken op de boerderij je zal bevallen. In ieder geval wordt dat weer een speciale ervaring met het echte Argentijnse leven. Veel plezier en geniet van de laatste weken samen met Sandra.
Liefs,
Henny -
14 Juni 2013 - 07:58
Chris:
Hahaha die bejaarden.. Hilarisch! Film het een eventuele volgende keer even :) lekker doorgaan meiden! Dikke kus uit Griekenland waar overigens ook een hoop bejaarden loslopen ;) -
14 Juni 2013 - 08:06
Marleen:
ZEG, zit niet zo te flirten daar in het zwembad! -
14 Juni 2013 - 08:28
Roos:
Haha heel erg leuk dat al die oudjes zo onder de indruk waren van jullie! Goed dat je af en toe een beetje aan jezelf en je gezondheid denkt.. x -
14 Juni 2013 - 08:36
Wendy:
Kan me voorstellen dat je een bejaarde in badkleding op 10cm afstand niet zo fijn vond. Zou ik ook niet vinden ;).
En kan me voorstellen dat jouw voorkeur naar een privekamer gaat. Kan me het gesnurk van medekamergenoten nog wel herinneren.
Jullie zullen moeten afkicken als jullie eenmaal weer in Nederland zijn, minder wijn en vlees.
Veel plezier nog! -
14 Juni 2013 - 14:12
Callista:
Ha Astrid,
Gezellige verhalen weer. Vooral over de bejaarden. Ik zie het voor me.
Leuk om straks het echte Argentijnse leven mee te maken. Fijn dat Sandra en jij samen zijn om dat alles te delen. Geniet er nog maar van.
Tijn is aan het genieten van zijn laatste 2 basisschoolweken. Tom is aan het zwoegen op z'n proefwerken. En Jan is een weekendje fietsen met vrienden.
Groetjes, liefs Caliista -
14 Juni 2013 - 16:56
Yvonne:
ha Astrid,
ha ha wat een geweldig verhaal, vooral met die bejaarden!!
en ik zal proberen mijn broer nog over te halen om een koe aan te schaffen, ha ha! je weet maar nooit of ie naar zijn kleine zusje luistert....
geniet nog ff van de laatste weken samen met Sandra, daarna moet je het echt ff alleen doen.
en wat decadent zeg om zelf het grootste bed te nemen! ( maar je hebt wel gelijk natuurlijk ;) )
dikke kus Yvonne -
15 Juni 2013 - 11:51
Moniek:
T moet niet gekker worden: biefstuk etende astrids, bejaarden die en masse te dichtbij komen, zelf je wijnproeverij beginnen... :P
Wordt tijd dat jullie naar huis komen voor het echt de spuigaten uitloopt haha. xxx -
16 Juni 2013 - 09:33
Jacqueline :
hoi astrid,
smokkel gewoon een koe mee en zet hem thuis in de wei, dan zeg mijn lieve broer echt geen nee.
maar die bejaarden, ik zie het voor me.
ik heb tranen gelachen om je verhaal.
geniet ervan meid.
dikke kus jacq -
16 Juni 2013 - 21:48
Els:
Hai Astrid,
Met PINKPOP op de tv als achtergrond muziek weer helemaal bijgelezen.
Vind het grappig dat ik 3 verslagen terug lees, dat je los kunt laten dat niet alles geregeld is en meer kunt denken van wat komt dat komt en zo loopt het dan.
Dat is tijdens deze reis maar straks terug in Nederland heb je er misschien ook wat aan.
Verder ben ik benieuwd hoe je het in Peru straks vindt, de Inca trial en de drijvende eilanden, de nazca lijnen. Staan ook nog op ons lijstje als we de Postcodeloterij winnen.
Veel plezier nog en tot weer lezens.
Groetjes Theo en Els.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
