Een weekje tussen de walvissen

Lieve allemaal,

Deze week is voorbij gevlogen voor mij. Niet te geloven dat ik vorige week zaterdag Sandra nog naar het vliegveld bracht. Afgelopen zondag was nog even lastig. Ik had pas in de middag mijn bus naar Puerto Madryn en liep dus maar wat rond in het centrum, zat in de zon op Plaza de Mayo en deed nog maar een keer een rondje over de Feria de San Telmo, maarja toen was ik best alleen eigenlijk. En `18 uur in de bus zonder iemand om mee te kletsen naast je viel ook even tegen. Verder ging de busreis best snel voorbij voor mijn gevoel. Rond 3 uur in de middag vetrok ik uit Buenos Aires. Ik zou een koud diner krijgen, dat zat in een vacuümverpakt-iets toen ik de bus in kwam, kon ik mooi rond 7 uur eten. Nog wat afleveringen op mn laptop gekeken en rond 11 uur ging ik proberen te sliepen. Sliep ik een uur later eindelijk, werd ik weer wakker gemaakt door iemand van de bus: we gaan dineren dus je moet de bus uit. Eeeeh hallo het is kwart over twaalf ’s nachts…. Ik hoef geen eten zei ik nog, dat was allemaal prima maar ik moest toch echt de bus uit. Bij de terminal wat rondgehangen tot iedereen uitgegeten was, ik de bus weer in kon en verder kon slapen. De keer daarna werd ik wakker omdat de bus stilstond, dus ik deed mn slaapmaskertje af om te kijken waarom, rent op dat moment een hele grote hond door het gangpad van de bus, ook heeeeel erg schrikken, maar gewoon weer een politiecontrole dus en de derde keer dat ik wakker werd waren we gewoon al in Puerto Madryn!!
Mijn hostel was heel erg groot qua gemeenschappelijke ruimte, maar er waren niet heel veel mensen. In mijn kamer alleen een ander meisje, wel aardig maar Argentijns dus even omschakelen naar het Spaans. Ik wilde heel graag naar het schiereiland Peninsula Valdes met een tour, dus heel de middag rondgelopen in het dorp op zoek naar een geschikte tour voor niet teveel geld, maar helaas alle tours waren even duur en dus best prijzig. De tour op zich niet, maar de walvisboot wel enja nu ik hier toch ben en het walvisseizoen begonnen is, wil ik die natuurlijk niet missen!! Uiteindelijk heb ik gewoon de tour van het hostel geboekt, dat leek me het handigste. Verder lekker rustig aan gedaan de hele dag, naar de boulevard gelopen en de pier op gelopen enja hoor mn eerste walvis gespot! Vanaf de pier goed te zien, maar niet heel dichtbij ofzo. Puerto Madryn ligt in een hele grote baai en daar komen walvissen van juni tot december. Toch vroeg ik me af of je echt altijd walvissen zou zien met een tour. Alle mensen bij de touragencies lachten me half uit, maarja ik dacht leuke verkooppraatjes maar ik wil ze wel echt zien en duizend walvissen in de baai, het zal best wel maar ik moet het nog zien.

De dinsdag vroeg op want om 8 uur werd ik opgehaald voor mn tour. Dit was niet met een bus zoals ik had gedacht maar in een auto met 3 andere vrouwen. Een Argentijnse, een Franse die in Buenos Aires studeert en een Italiaanse die in Buenos Aires werkt, heel gezellig maar weer de hele dag Spaans praten en begrijpen. We reden eerst naar het natuurpark waar we wat guanacos zagen, een soort van lama en daarna door naar het plaatsje in het park om de walvisboot te nemen. Het was pas tien uur, dus best koud nog en er stond een flinke wind, maar de boottocht was perfect! We werden met een tractor het water in gereden, heel grappig om te zien en onze boot was lekker rustig: er konden 20 mensen op en we waren maar met 8 dus we mochten ook heen en weer lopen. En natuurlijk het allerbelangrijkste: er waren tig walvissen!!!!!! Als je vanaf de boot de hele baai doorkeek zag je overal zwarte vlekken boven het water, opspattend water van ademende walvissen, staarten of vinnen echt geweldig. Walvissen zijn gelukkig nieuwsgierige beesten, dus we hadden er een aantal heel dicht bij de boot, soms werden we gewoon nat van de mist als een walvis ademde en dus water omhoog spoot. De beesten zijn zoooo groot en het was zo goed te zien allemaal. Ze zijn niet heel mooi, maar ze zijn gewoon zo bijzonder omdat je ze alleen maar in de natuur kan zien. Voordat we terugvaarden zagen we ook nog een moeder met een kindje, die zijn nog niet helemaal zwart ook leuk om te zien. Alleen het jammere vonden we allemaal was dat de walvissen een beetje lui waren en alleen boven water kwamen om te kijken of te ademen. Om eventjes op te warmen hebben we lekkere warme chocolademelk gedronken en daarna gingen we weer verder tot aan de Atlantische kust van het schiereiland om een groep zeeolifanten te bekijken. Hier was een informatief wandelpad gemaakt, best grappig maar het waaide zo hard dat we gewoon het rondje wilden lopen en de zeeolifanten wilden zien. Ze waren dr gelukkig wel, niet heel veel en ze lagen heerlijk in het zonnetje op het strand te luieren. De zee is hier heel blauw en het strand was best wel wit, dus alles bij mekaar een mooi plaatje! Als echte Argentijnen gingen we rond een uur of vier mate drinken en de gids had voor facturas (zoete croissantjes, koffiebroodjes etc.) gezorgd, lekkerlekker!! Op de terugweg nog heel veel dieren gezien, onder andere ook struisvogels, alleen een kleiner soort dan in Zuid-Afrika, en begin van de avond was ik weer terug in het hostel. Daar bleek dat ik nieuwe kamergenoten had gekregen en ging ik met een paar beneden wat drinken en gezellig kletsen. Ze praatten heel langzaam zodat ik het goed kon volgen en corrigeerden elkaar als ze te moeilijk of te snel praatten, wel grappig. Maar over het algemeen was het goed te volgen en ik merk nu ook dat ik dingen begrijp en toe kan passen die ik in die vier weken Spaans geleerd heb, wel grappig.
De dag erna heb ik een rustdag gehouden, lekker uitgeslapen, laat ontbeten en geskyped met thuis. Heel raar om nu zo met Sandra te skypen maar wel leuk weer even gepraat te hebben! Ik had ook een Nederlands boek hier gevonden, dus kon ik na al die tijd eindelijk weer lezen. Een poosje gedaan, daarna weer naar het strand gewandeld om walvissen te kijken. Ik weet dat dit heel raar klinkt, maar zo is het echt: je loopt naar het strand of de boulevard, gaat tien minuten staan kijken en zeker dat je er een aantal ziet. Ik had deze middag wel heeeeel veel geluk want er waren er een heleboel terwijl het geeneens vloed was en de walvis het dichtst bij de kust begon ook nog te springen. Je kent vast wel die vette foto’s van springende walvissen, zo was het precies en ja die fotos heb ik ook!!!! Genieten hoor dit! Later in de middag met Marleen geskyped, in de serre op zitzakken nog wat gelezen totdat mn kamergenoten terugkwamen van hun verplichtingen. Met zn allen mate gedronken en er werd besloten om samen te eten. Niemand wilde koken, dus pizza’s en empanadas gehaald, met zes man gegeten en echt zo een gezellige avond gehad. Precies een avond zoals ik me voorstelde bij het hostelleven. Ik wilde eigenlijk niet te laat naar bed want de dag erna zou het weer vroeg op zijn, maarja als het leuk is, wordt het al snel laat.

Na 3,5 maand ging ik eindelijk weer een keer fietsen. Ongeveer 20 km vanaf Puerto Madryn is namelijk een strand waar je met vloed de walvissen vanaf het strand kan spotten. De mensen van het hostel raadden me alleen aan om naar de vuurtoren te gaan, omdat je daar vanaf de rotsen de hele baai kan zien en je kan de walvissen onder je in het water zien zwemmen. Prima plan leek mij! Het was nog donker toen ik wegging, maar onderweg pikte ik mooi nog een schitterende zonsopgang mee en daarna was het redelijk doorfietsen om voor vloed bij de vuurtoren te zijn. De weg buiten het dorp was onverhard en liep bol, niet ideaal en er waren ook nog eens heel veel heuvels. Jammer genoeg schakelde mijn fiets niet heel goed, maar toch voelde het goed om eindelijk weer op de fiets te zitten! Bij de vuurtoren waren bijna geen mensen en wel megaveel walvissen, dus ik had mooi een goed plekje in de zon staan kijken en heb anderhalf uur lang staan genieten van die beesten. Het geluid wat ze maken was ook goed te horen en weerkaatste tussen de heuvels en rotsen; er waren heel veel moeders met kleintjes; springende walvissen; mooie staarten gezien. Echt het was niet normaal enja ik ben een megageluksvogel dat ik dit heb mogen zien. Ik was op dat moment ook zo gelukkig, niet te beschrijven maar een baai met 80-100 walvissen, vroeg in de morgen, bijna geen mensen: ge-wel-dig!!! Ik zou het iedereen aanraden om hierheen te gaan, een leuk plaatsje niet gevaarlijk, mooie natuur en geweldige zeedieren te zien. Enja ik voel me hier echt op mn gemak en dat merkten mensen in het hostel ook op, wel grappig maar ik had zelf ook het idee dat dit plaatsje bij mij paste! Daarom had ik een extra nacht bijgeboekt, dus had ik vrijdag ook nog een hele dag! Na een korte ochtendwandeling werd gevraagd of ik meewilde met de auto naar een strand noorderlijk van Puerto Madryn om te chillen: leukleuk! We moesten over wat rotsen klimmen om bij het strandje te komen, maar lekker uit de wind gezeten, wel gewoon met de jas aan hoor. Niet heel veel walvissen gezien helaas, maar we hebben ons toch wel vermaakt met het zoeken naar krabben en ander dingen in de poelen op de rotsen en iemand ging snorkelen daar en vond een hele grote krab voor ons. Toen het te koud werd naar een ander strand gereden, maar daar waaide het zo hard dat Mayra (de aardigste) en ik in de auto bleven en de andere twee gingen wandelen. Ze bleven heel lang weg en wij verveelden ons dus gingen we galgje doen, boter-kaas-en-eieren en daarna maar wat tekenen. Een van de meiden ging terug naar huis en wilde nog een biertje doen voordat ze ging, daar zeg ik geen nee tegen haha. We vonden een mooi restaurantje met uitzicht op het plaatsje, zagen de zon mooi ondergaan en daarna de lichtjes van het stadje, dus een supermooie plek.
Terug in het hostel moesten we haasten want we zouden uitgaan. Een van de meiden van mn kamer had een week lang een danscursus gedaan en de afsluiting was in de club om de hoek en daar moest ze heen en zou ook een demonstratie zijn. Het was helemaal niet druk en best saai, maar de demonstratie electroballet was heel vet om te zien. Helaas ging daarna bijna iedereen weg en besloten wij ook om naar de bar te gaan waar Mayra haar eerste werkdag had en cocktails te drinken. Na de eerste cocktail vielen de meid van de danscursus en ik bijna in slaap. Wel jammer want een deel van me wilde echt uitgaan omdat het mn laatste dag was, maar dat zou betekenen nog minstens een uur wachten totdat het druk werd en het andere deel van mij was zooo moe van de hele dag buiten zijn, dusja het verstandigste leek mij de beste optie: gewoon terug en gaan slapen omdat ik ook de hele zaterdag nog had totdat ’s avonds mn bus zou gaan. Dat is echt niet ideaal, de hele dag maar wat gehangen, wat gewandeld, gehangen, nog wat gewandeld en boodschappen gedaan, wel leuk nog even met Moniek geskyped enja toen kon ik savonds eindelijk naar de bus. Wel raar om afscheid te nemen van iedereen en te weten dat je die nooit meer terug gaat zien, maarja ook dat hoort bij het reizen…

Mn bus was te laat wat al niet een goed teken was. Mn stoel was zeker niet gemaakt voor Europeanen, dus kramp voor het leven. De man naast mij vond vooral zn drankvoorraad belangrijk, was ik ook niet heel erg blij mee, maarja. Ook nu moesten we weer de bus uit om ergens te gaan eten. Gegrilde kip met salade en flan als toetje, best prima eigenlijk maar het ging zooo langzaam dat we zeker nog meer tijd verloren. De dronkaard naast me besloot naast zn vriend te gaan zitten, dus dat was wel een fijner gevoel om mee te gaan slapen. Jammer dat de bus begint te piepen als de buschauffeur te hard rijdt, want dat gaat de hele nacht door en klinkt als een soort van brandalarm. Toch nog best aardig geslapen tot we vanochtend wakker gemaakt werden om ergens te gaan ontbijten, dat ging wel snel maar ik geloof dat de vertraging al twee uur was met nog negen uur op de klok pffff. Achter mij in de bus zaten twee kinderen, die kregen natuurlijk geen koffie bij het ontbijt dus nam de moeder milkshake mee voor in de bus. Leek mij niet heel verstandig, maar misschien zijn Argentijnse kindermagen anders opgebouwd dacht ik nog, maar nee hoor een kotsend kind achter me, heerlijke lucht op de vroege morgen bleeeh en de dronkaard kwam ook weer naast me zitten. Echt een engerd en die kinderen achter me zijn nu om de beurt aan het huilen, schiet lekker op zo en aangezien de bus niet echt tempo maakt, ben ik bang dat we pas heeeeel laat in Buenos Aires zullen zijn. Niet dat ik veel plannen heb daar maar toch, moet nog boodschappen doen, koken etc. en ik vind het niet fijn om in het donker rond te moeten lopen rondom het busstation, dus hopen dat het nog niet donker is dan.

Ik ben nu ook niet in Buenos Aires om echt iets te doen. Wil morgen mn was doen en naar een Nederlandse winkel, die schijnt hier ergens te zijn en verkoopt Nederlandse producten, dus ik hoop stiekem op stroopwafels ofzo! Verder moet ik mn backpack praktisch in gaan pakken voor Peru, wel fijn als dat morgen gewoon in alle rust kan, want dan hoef ik dinsdag alleen nog naar het vliegveld. Om geld te besparen ga ik ook gewoon met de bus, enja anders zit ik toch alleen maar de hele middag te wachten tot ik kan gaan. Dinsdagavond 19.00 uur onze tijd (oeh dat klinkt raar) gaat mn vliegtuig en dan ben ik rond half 11 Peruaanse tijd in Lima. Daar is het nog twee uur vroeger, dus zal het tijdverschil met Nederland gewoon zeven uur zijn. Best veel eigenlijk, maar het is maar voor drie weken.

Hele fijne zomerfeesten voor iedereen. Ik zou best een dagje meewillen, maarja dat kan niet en ik heb hier een superweek gehad, heb heeeel veel zin in Peru. Vorige week twijfelde ik nog, maar ik ben hier ook zonder Sandra echt op mn plek en ga deze laatste twee maanden (ja over twee maanden ben ik alweer thuis) zeker doorkomen met heel veel mooie dingen, leuke mensen en bijzondere ervaringen!!!!

Heel veel liefs en knuffels!