Eerste dagen in Peru

Lieve allemaal,

Hierbij een verslagje uit het zevende land van m’n reis: Peru!! Vanuit Puert Madryn had ik nog twee nachten in Buenos Aires in een hostel voordat ik op het vliegtuig zou stappen. Deze twee dagen en nachten waren echt verschrikkelijk. Ik had een goedkoop hostel in San Telmo genomen, misschien was dat al de fout achteraf gezien. Het hostel zat vol Fransen, het leek echt alsof ik in een Franse kolonie terecht gekomen was. Daarnaast waren er veel rare en beetje enge mensen, zoals iemand die maar door bleef zeuren of ik mee ging lunchen met hem, eeeeeh sowieso niet… Ik vond het ook niet heel erg schoon en de keuken was met 6 borden er 3 kromme pannen (geeneens een koekenpan) ook geen keuken te noemen. En er was een laptop gestolen de dag voor ik aankwam, dus ik was heeeel bang voor mn spullen, ben zelfs een dag met mn harde schijf in mn tas op pad gegaan met het idee als ze mn laptop stelen, heb ik in ieder geval de foto’s nog, maar godzijdank is er niks gebeurd en ik weet zeker dat ik hier nooit meer terugkom bahbah. Ach het was maar twee dagen, anders was ik daar ook echt niet gebleven hoor.

Dinsdag was het dan eindelijk zover: op naar Peru!! Weer met de bus 2,5 uur van Buenos Aires naar het vliegveld, maarja spotgoedkoop en dat is het belangrijkste. Lekker op tijd op het vliegveld, mn bagage kon ook meteen ingecheckt worden en wat een geluk mn backpack was maar 19,5 kg. (vandaar waarschijnlijk ook die rugpijn) en je mag 20, heeel goed afgemikt op gevoel! Daarna heerlijk in het zonnetje gezeten tot ik door de douane ging, de tascontrole was lekker soepel: laptop en vloeibare dingen mogen allemaal in de tas blijven zitten. Enja toen eindelijk weer vliegen, na al die bussen ook wel fijn. Het was maar 5 uurtjes, wat nog best lang is als je in een gewoon vliegtuig zit. Wel vet om alle lichtjes te kunnen zien omdat het zo helder was en dus ook te kunnen zien dat echt alle plaatsen, groot en klein, zijn opgebouwd in blokken. In Lima aangekomen duurde het best lang met de douane. Mijn paspoort scande niet, dus moest meneer alles met de hand invoeren. Schrijft die slimmerik de verkeerde geboortedatum op, maak ik hem daarop attent zegt die ook gewoon nog eh nee hoor. Nouja dacht het wel, ben niet op de 29e geboren maar op de 23e, ahja je hebt gelijk. Tuurlijk!! Maarja het bestand was al aangemaakt, volgens hem geen probleem maar op aandringen van mij kwam bij de opmerkingen toch te staan dat mn geboortedatum verkeerd was. Stempeltje en op naar de bagage. Duurde natuurlijk ook lang en er liepen zo’n tien drugshonden rond, bij mij natuurlijk niks te vinden maar toch wel bijzonder. Gelukkig was mn taxi er en konden we meteen gaan. En als die er niet was geweest waren er zo’n acht andere mensen met bordjes die vroegen of ik echt niet degene op hun bordje was, nouja ik weet mn eigen naam toch wel?! Het vliegveld ligt ongeveer een half uurtje vanaf het centrum, dus had de tijd om gezellig een Spaans babbeltje met de chauffeur te maken. Hij was ook een tourguide en wilde graag dat ik bij hem tours zou boeken, maar helaas voor hem staat voor mij alles al vast.
Voor degenen die dat niet weten, ik heb in Peru drie weken een individuele rondreis. Die heb ik in Nederland in december al samen laten stellen (soort van cadeautje aan mezelf voor mn master hahaha) enja op dit moment denk ik dat ik het ook met gemak zelf had gekund, maar wel een fijn idee om nergens over te hoeven nadenken en echt te kunnen genieten. En over Peru en meisjes alleen heb ik ook minder positieve verhalen gehoord, dus daarom ook een goede optie dit. Lekker drie weken vakantie vieren!
Maar oké verder met de taxi. Alles leuk en aardig totdat we bij het hotel kwamen. Ze hadden namelijk mijn reservering niet, best bijzonder want ik had wel een confirmationvoucher. Uiteindelijk bedacht de eigenaar dat ik miss in de andere vestiging geboekt had en ja hoor. Mijn spullen weer in de auto en daarheen. Daar moest ik zijn, maar toen vroeg de taxichauffeur of ik hem wilde betalen, 20 dollars. Maar ook hier had ik een voucher van dat ik die al betaald had. De hotelman zei ook dat ik moest betalen, maar ik bleef in het Spaans voet bij stuk houden en uiteindelijk ging de taxichauffeur boos weg en gaf de hotelman me gelijk. Hij dacht natuurlijk, meisje alleen, hartstikke moe van de reis, snapt er niks van makkelijk verdiend, maar helaas voor hem. Gelukkig legde de hotelman uit dat normaal gesproken de mensen wel voor hun taxi moeten betalen en dit niet vaak voor kwam, wel een redelijke uitleg, maar toch een raar begin. Mn kamer was prima, wel maar weinig geslapen omdat ik over mn slaap heen was en de volgende ochtend douchen in een warme douche die ik met niemand hoef te delen; me afdrogen met echte handdoeken en niet die sneldroogdingen van de Xenos; bij het ontbijt echte en lekkere kaas en roerei, kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst ei gegeten heb. Dusja goed te merken dat ik ook geniet van deze kleine dingen!

In Lima was het grijs, vanwege de oh zo bekende mist die van april tot november voor de kust hangt daar. Ik ging een stadstour doen, waar ik twee Nederlanders ontmoette, die bij hetzelfde bureautje als ik in Nederland geboekt hebben en de eerste twee weken sowieso hetzelfde doen, alleen hebben zij wat duurdere hotels dan ik. Lima vond ik niet heel bijzonder. De wijk waar ik zat, Miraflores is een van de betere wijken met grote huizen, ambassadegebouwen en het is er heel veilig. Het oude centrum was wel mooi. Daar gingen we naar een precolumbiaans museum en deden we een wandeling over de Plaza de Armas, het belangrijkste plein met daaraan het gemeentehuis, een mooie cathedraal en de woon- en werkplaats van de president. Daarna naar een franciscanenklooster en ook de catacomben waar allemaal nisjes met boten waren en nisjes met schedels. Best wel luguber vond ik, maar wel bijzonder. De terugweg naar het hotel duurde lang want het verkeer in Lima is een chaos. Er is maar heel weinig openbaar vervoer, dus iedereen gaat met de auto enja dat zorgt voor een gekkenhuis in zo’n grote stad. Heel apart is dat bijna alle huizen de Peruaanse vlag op het dak hebben. Dat is verplicht door de regering en als ze het niet doen, riskeren ze een boete. Je kan ook overal die vlaggen kopen, maar nu is me duidelijk waarom.
S avonds had ik met Cindy afgesproken, waar Sandra en ik in Chili en Bolivia twee weken mee hebben opgetrokken. Zij was ook in Lima en we besloten samen te eten, supergezellig en heel leuk om haar weer te zien en te horen wat zij heeft gedaan sinds we elkaar vanaf Sucre niet meer gezien hadden. Vroeg naar bed want de dag erna was het heel vroeg op: om half 6 de taxi om naar het busstation te gaan voor de bus van 7 uur naar Paracas. Dat was ongeveer 3 uur met de bus, maar wij hadden een uurtje vertraging, waardoor het in Paracas heel erg haasten was. Om kwart over 11 ging namelijk onze tour alweer, dus ik had echt tijd om mn tas in de luggagestore te brengen, mn lenzen in te doen en naar de wc te gaan en toen stond de gids al te kijken waar ik bleef. De tour ging naar het nationaal park van Paracas wat geheel woestijn is. Best apart want dit was de eerste echte zanderige woestijn war ik ben geweest. Heel groot en wijds en heel veel verschillende kleuren. We konden fossielen zien van 2 miljoen jaar geleden toen dit gedeelte nog in de zee lag en aan de Pacific coast waren prachtige rotsformaties te zien. De mooiste, de kathedraal, was helaas in 2007 deels verwoest door een aardbeving, maar wat er van over is, was nog steeds heel erg mooi. De zee is hier ook heel lichtblauw en dan met witgele rotsen zorgt het al snel voor mooie plaatjes. Een stukje verderop kwamen we bij een rood strand, waarna we naar een vissershaventje gingen om te eten. Natuurlijk na al die tijd vlees was het tijd om voor vis te gaan en verser dan hier kan haast niet. Ik besloot het traditionele Peruaanse gerecht ceviche van zeebaars te proberen. Het kan met heel veel soorten vis, maar witvis werd aangeraden. Het is rauwe gemarineerde vis met pepers en gedrenkt in citroensap en er zitten uien en sla onderdeer. In het begin een vreemde smaak, maar ik vond het heel erg lekker! Zeker voor herhaling vatbaar hier.
Terug in het hotel kon ik pas inchecken, maar wauw wat een kamer: een heel groot tweepersoonsbed, balkonnetje met uitzicht op zee en een mooie zonsondergang en gewoon een jacuzzi in de kamer. Toch jammer dat die alleen lauw water had, want het had zo leuk kunnen zijn. Ik kan ook echt genieten van tv kijken en The Holiday in het Spaans is bijna net zo leuk als in het Engels!
Vrijdag ging ik met een boottocht naar Islas Ballestas, een groepje eilanden met zeedieren en veel vogels. Het was nog vroeg, grijs en best koud op de boot, maar toen we de haven uitvaarden kwamen we midden in een groep dolfijnen terecht. Echt zooo dichtbij en zoveel, met kleintjes en aan het springen enzo, geweldig mooi. Daarna kwamen we langs een kandelaar of cactus die in een zandduin langs de kast gemaakt is, maar niemand weet wat het betekent of wie het heeft gemaakt. Mysterieus maar wel mooi. De eilanden op zich vond ik niet heel boeiend. Met mooi weer was het vast heel mooi en als je van vogels houdt ook. Ik vond de pinguins erg leuk om te zien. Vooral toen ze van een rots af naar beneden liepen en ze vielen omdat de sprong eigenlijk te groot was. Ook de zeehonden waren leuk omdat ze allemaal op een rots lagen en de laagste laag werd er soms afgespoeld als de golven te hoog waren. Mooi om te zien hoe ze dan proberen om op de rots te klimmen. Terug in het dorp moest ik meteen mn tas ophalen en door naar de bus om naar Nazca te gaan. Ook maar een ritje van een paar uurtjes en daar aangekomen was het hotel tegenover het busstation, lekker dichtbij en heerlijk weer hier! Zonnetje erbij, 26 graden, zwembadje weer een tweepersoonsbed en prima te doen! Cindy was hier ook weer dus gingen we lekker samen uiteten. Het dorpje zelf had ik bekeken maar naast het centrale plein was er echt niks te zien, dus wat dat betreft is het niet erg dat ik overal maar een nacht ben want er is gewoon niet meer te doen.
Lekker lang geslapen want zaterdag was het zover: de rondvlucht over de Nazca lijnen. Om 8 uur werden we opgehaald en het weer zou goed zijn. Cindy ging ook mee en we wilden graag samen in het vliegtuig. Eerst was het lastig vanwege gewicht, contragewicht en veiligheid maar uiteindelijk mochten we samen. We moesten toen we aankwamen zowat rennend want het vliegtuig stond met twee andere passagiers al op ons te wachten. Het was echt zo’n minivliegtuigje en we kregen een koptelefoon op om de uitleg te kunnen horen. De eerste figuren waren moeilijk om te onderscheiden omdat er veel lijnen op de grond zijn, maar toen ik eenmaal de handigheid erin kreeg was het echt zooooo mooi. Ik denk dat we tien tot vijftien figuren gezien hebben. Ik heb er zelf nog twee gezien die wat kleiner waren en niet op het kaartje stonden, maar het is zo duidelijk van bovenaf. En het vliegtuigje deed per figuur heel netjes eerst de rechterkant en dan de linkerkant zodat iedereen het goed kon zien. Deze vlucht was niet goedkoop, maar het was het geld dubbel en dwars waard, ik zat echt te genieten daar boven in de lucht. Weer een momentje van hier heb ik zoveel over gehoord en gelezen en dit heb ik gewoon gezien!!! Toch bijzonder dat niemand weet hoe deze figuren hier terecht gekomen zijn, want ze zijn zo groot en zo duidelijk getekend dat het wel door iemand gedaan moet zijn.
Daarna lekker in het zonnetje gezeten, gelunchd en ’s middags weer een tour. Nu naar de begraafplaats van Chauchilla waar mummies te zien zijn. Deze zijn pre-inca dus tot ongeveer 300 na Christus en zijn zo goed bewaard gebleven. Van elke dode werden de ogen, hersenen en andere ingewanden uit het lichaam gehaald, de huid werd schoongemaakt en alle botten werden verzameld. Dit werd bij elkaar gebonden en het hoofd met haar en al werd erop gezet en het werd zo in een graf geplaatst met juwelen en aardewerk. Heel veel mummies zijn toch niet mooi bewaard gebleven of zelfs gestolen, maar er lagen er nog best veel. Raar hoor om van een echte mens de resten zo te mogen bekijken. Er waren ook pakketjes van kleine kindjes en babys en hoewel ze dood waren, vond ik dit toch vertederend. Zo een klein pakketje in doeken gewikkeld, bij eentje zelfs de handjes of voetjes eruit gestoken. Toen voor de laatste keer samen eten met Cindy en weer afscheid nemen maar nu echt tot in Nederland. Vreemd hoor, maar heel erg leuk om weer een paar dagen samen dingen gedaan te hebben en lekker te hebben kunnen kletsen met iemand!!

Enja nu zit ik in de bus op weg naar Arequipa. Een nachtbus voor maar 10 uurtjes, dus zou voor mij een makkie moeten zijn. Helaas draait er een film met hele harde muziek, hopelijk is die snel afgelopen en helaas doet de wifi het niet terwijl ze daar wel mee adverteren… Arequipa ligt een heel eind naar het zuiden van Peru aan de rand van de bergen volgens mij, met in ieder geval een grote vulkaan op de achtergrond. Ben benieuwd of die mij net zo fascineert als de vulkaan Sandra fascineerde in Pucon. We zullen het zien. Hopelijk nu nog even slapen en dan morgen redelijk op tijd in Arequipa! Inmiddels al aangekomen in het hotel. Een heel mooi oud gebouw, mooie patio helemaal in de zon, lekkerlekker! Alleen geen internet, miss zijn de muren te dik voor de wifi ofzo, maar het is maar voor een dagje, dus nog te overzien!

Tot nu toe vind ik Peru geweldig. Mooie natuur, zoals de woestijn was echt super om te zien en nu weer bergen met sneeuw 12 uur verderop, bijzonder hoor. De mensen zijn heel erg aardig, het eten is lekker en het land is goedkoop. Elke dag uiteten natuurlijk niet, maar dat ga ik vanaf nu veranderen. Zou ook niet goed zijn voor mn gewicht denk ik zo hahaha.

Tot snel maar weer.

Heel veel liefs!